چرا حذف یارانه‌ها جدی شد؟

 
 
 
 


طي اين سال‌ها سياست نانوشته‌اي وجود داشت مبني بر اين‌که مسير پرداخت يارانه‌ها بدون اين‌که حذفي انجام شود، ادامه پيدا کند. چراکه رقم 45 هزار و 500 تومان به مرور و در گذر زمان و با توجه به تورم حداقل 10 درصدي که هر سال به اقتصاد تحميل مي‌شود، ارزش خود را از دست مي‌دهد و در اين حالت هزينه‌اي سنگين براي دولت به حساب نمي‌آيد که به خاطر حذف آن خود را درگير واکنش‌هاي اجتماعي و سياسي کند. درست است که رقم پرداختي بابت يارانه‌هاي نقدي در سال به حدود 42 هزار ميليارد تومان مي‌رسد و رقم ظاهرا سنگيني است، اما آنچه که بابت ثروتمندان حذف مي‌شود، حدود 15 هزار ميليارد تومان است که در مقايسه با هزينه‌هاي سالانه دولت مبلغ هنگفتي به شمار نمي‌رفت و به دردسر حذف آن‌ها نمي‌ارزيد، اما گذر زمان و تغييرات درآمدي و هزينه‌اي دولت شرايط را به گونه‌اي ديگر پيش برد. سال گذشته شاهد تغيير درآمدهاي نفتي و از سويي بحران ارزي بوديم که خود موجب شد درآمدهاي بالاي دولت از نفت در بودجه به طور قابل ملاحظه‌اي تغيير کند، از اين رو براي سال جاري نزديک به 150 هزار ميليارد تومان کسري منابع در بودجه وجود داشت که موجب شد دولت به سمت تامين منابع از محل انتشار اوراق و يا منابع صندوق توسعه ملي براي آينده برود. از اين رو ترجيح داد که به گونه‌اي ديگر مديريت کند، چرا که اکنون همين 10 تا 15 هزار ميليارد تومان ناشي از حذف پردرآمدها ارزشمند شده و گوشه‌اي از هزينه‌ها را در اين کمبود منابع پوشش مي‌دهد. حذف دهک‌هاي بالاي درآمدي به هيچ عنوان کار سختي نيست و همين کاري که اکنون دولت آغاز کرده را مي‌توانست در سال‌هاي گذشته انجام دهد و از هدر رفت منابع جلوگيري کند. گفته مي‌شد دولت نگران اين است که يارانه نيازمندي به اشتباه قطع شود، در حالي‌که به راحتي مي‌توانست از روي دارايي‌هايي مانند خودرو، مسکن و حساب بانکي يعني همين ملاک‌هايي که اکنون نسبت به غربالگري اقدام مي‌کند، از خيلي وقت پيش اين کار را انجام دهد، اما در هر صورت اين کار را نکرد. دولت اکنون در مسيري است که بايد حذف يارانه پردرآمدها را انجام دهد. در اين بين هيچ گونه ملاحظه سياسي نبايد مورد توجه قرار گيرد يا اينکه فشار نمايندگان مانع از آن شود که براي غربالگري اقدام نکنند، چرا که در اين بين هر رقمي که ايجاد مي‌شود، مي‌تواند موجب بازگشت منابع به مردم و باز کردن گره درآمدي دولت باشد.