فرهنگ پنهان کاری

رامین نخستین انصاری‪-‬ عدم شفافیت و پنهان کاری منجر به فساد و رانت و نارضایتی ملت می‌شود . دوران عدم شفافیت و پنهانکاری به اتمام رسیده است . امروز مردم جهان تشنه واقعیت و از فریبکاری منزجرند . با توجه به انفجار اطلاعات همه شهروندان جهان خواستار دسترسی به اطلاعات رسمی‌درباره همه چیز هستند.
قطعا مردم حق دارند همه چیز را در مورد دولتی که با رای مستقیم خویش بر مسند قدرت گمارده اند، بدانند و دولت‌های منتخب باید با مسئولیت پذیری بیشتر همواره در مقابل مردم پاسخگو باشند و در این راستا دولت ها باید به سیاست شفافیت و عدم پنهان‌کاری روی بیاورند و تا حد امکان رازهایی که امنیت و منافع ملی را به خطر نمی‌اندازد، پنهان نگه ندارند . در واقع شفافیت و عدم پنهان‌کاری و اطلاع رسانی مهمترین و تاثیرگذارترین ابزار مهار فساد
به شمار می‌رود .
باید با مکانیزم های هوشمند به مردم اطمینان داد که هیچ کس نمی‌تواند


پنهان کاری کند و موجبات گسترش فساد شود . امروز مکانیزم های بسیار روشنی برای شفاف کردن دولت ها وجود دارد تا شرایطی به وجود بیاید مردم به اطلاعات دسترسی پیدا کنند و روزنامه‌نگاران بتوانند با کسب اطلاعات دروازه های فساد را کاملاً بسته نگه دارند . در این میان عموم مردم حق دارند ، بدانند پنهان‌کاری و رازداری چه حوزه‌هایی را در بر می‌گیرد و چه توجیهاتی دارد و سیستم‌های بازرسی مستقلی بتوانند بر آن نظارت داشته باشند . برای جلوگیری از نهادینه شدن پنهان‌کاری و برای ممانعت گسترده از فساد و رانت در جامعه نیاز به تدوین قوانینی است که پنهان‌کاری و حوزه‌های آن کاملاً مشخص شود و در این میان دسترسی به اطلاعات و شفافیت نباید محدود و نادیده گرفته شود . قطعاً قدرت همراه با مشروعیت به پنهان‌کاری فراگیر نیاز ندارد. دولت‌ها باید پنهان کاری را به حداقل ممکن برسانند و کاملاً شفاف عمل کنند . اصطلاحات غیر متعارف و بی معنی نباید صرفاً برای پنهان‌کاری و مخفی کردن
اطلاعات از مردم مورد سوء استفاده قرار گیرد.
دولتی که به شهروندان خود اعتماد نداشته باشد ملتی را پرورش خواهد داد که به دولت خود اعتماد نداشته باشد .