صلح در پناه پذیرش تنوع

حمید حشمدار*- دوازدهمین مجمع امور اقلیت‏های شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در مقر اروپایی این سازمان به فرصتی تبدیل شد تا به همراه تنی چند از دوستان همکار و اساتید برجسته کشور در شهر ژنو حضور یابم، اجلاسی که امسال پاسداشت و حفاظت از تنوع زبانی و گویشی در جهان را در کانون توجه خود قرار داده است. تنوع زبانی و حفاظت از آن، شاید در ظاهر امری فرهنگی و یا تکنیکی و آموزشی به شمار آید، اما در عمل مسئله‏ای بسیار مهم و دارای ابعاد و پیامدهای مختلف بین‏المللی، سیاسی، امنیتی و... در جهان امروز و بخصوص در خاورمیانه ما است. به نظر می‏رسد به همین دلیل است که مجمع اقلیت‏های سازمان ملل متحد هم که طی دو دهه اخیر فعالیت‏های خود را به‏طور جدی و مستمر آغاز کرده است، عمدتاً از این منظر و اهمیت ابعاد آن بوده که موضوع حمایت و حفاظت از تنوع زبانی و زبان مادری و گویش‏های مختلف و بخصوص در خطر انقراض را در محور اجلاس جهانی خود قرار داده است! در نوشتار پیش‏رو که بخشی از سخنرانی اینجانب در مجمع مذکور است، سعی کرده‏ام از منظری ایرانی به این موضوع بنگرم و آن را با همکارانم در دیگر کشورها و سازمان‏های بین‏المللی به اشتراک و بحث بگذارم.
تنوع؛ فرصت یا تهدید!
یکی از مهم‏ترین علل بحران‏ها و مشکلات جاری در جهان امروز ما و به‏طور خاص در منطقه خاورمیانه به این موضوع بر‏می‏گردد که بسیاری از نظام‏‏های سیاسی، ایدئولوژیک و نظم‏های منطقه‏ای و بین‏‏المللی موضوع استراتژیکی به نام تنوع در حوزه‏های مختلف از جمله در فکر و اندیشه، در هویت، در زبان و... را در بسیاری مواقع به عنوان یک تهدید می‏انگارند و این مسئله خود سرآغاز مشکلات بزرگ است؛ چرا که وقتی فردی، گروهی و یا دولتی که تنوع را تهدید می‏پندارد و به قدرت می‏رسد آنگاه وارد فاز سیاست‏ها و استراتژی‏های یکسان‏سازی و یکدست‏سازی هویتی می‏کند، امری که با نفی و انکار بخشی از جامعه به نفع بخشی دیگر از جامعه شروع می‏شود، تبعیض در دل آن رشد می‏کند. رشد بیش از پیش چنین اندیشه‏ها و نگاه‏هایی اگر با منابع مختلف قدرت همراه شود، آنگاه این موضوع از یک بعد محلی به سطحی ملی و سپس به فاز منطقه‏ای و گاه بین‏المللی تبدیل می‏شود. مثال بارز چنین سبک اندیشه‏هایی را می‏توان در فاشیسم ایتالیایی و نازیسم آلمانی که جنگ ویرانگر جهانی دوم را با میلیون‏‏ها کشته و کشتارهای بسیار به جای گذاشت، مشاهده کرد. امروزه در جهان فعلی ما و به‏ویژه در خاورمیانه به نظر می‏رسد یکی از ریشه‏های مشکلات به همین موضوع بازمی‏گردد یعنی در جایی که برخی از دولت‏ها، نظریه‏پردازان و‏... تنوع را تهدید قلمداد می‏کنند و هریک بر آن است تا با «دیگر سازی» بر قدرت «خود» بیفزاید و این موضوع تبدیل به ریشه بسیاری از تنش‏ها و مشکلات تاریخی و سیاسی گاه خونین شده است. این در حالی است که خاورمیانه با توجه به ساختار هویتی، فکری و اندیشه‏ای و زبانی منطقه‏ای مملو از تنوع و تعدد نژادها، ملیت‏ها، قومیت‏ها و زبان‏های مختلف است و در طول تاریخ دیده‏ایم هرگاه نگاهی میانه‏روانه و با تساهل و تسامح در این منطقه یا بخش‏هایی از آن حاکم بوده است و همگان در زیر چتر چنین نگاهی فرصت زیست و همزیستی داشته‏اند، شاهد رشد‏‏و‏نمو تمدن و بالندگی بیش از پیش بوده‏ایم. امری که امروز بیش از هر زمانی دیگر به آن نیاز داریم.
ایران سرزمین تنوع زبانی و همزیستی


در این‏باره‏ باید گفت اما همه خاورمیانه یکسان نبوده‏اند و برخی از سرزمین‏ها تمایزات خود را داشته‏اند از آن جمله باید به ایران اشاره کنم، سرزمینی که در برهه‏هایی از تاریخ بزرگ‏ترین امپراتوری جهان را تشکیل داده است و در برهه‏های دیگر همواره از قدرت‏های جهانی و دست‏کم منطقه‏ای به شمار رفته و می‏رود. این موضوع تبعاً به پهناوری سرزمینی منجر شده است و در سرزمین پنهاور نیز حضور گروه‏های مختلف هویتی، فکری و دینی و زبانی امری طبیعی و بدیهی است. اما نکته طلایی در این است که سنت رفتاری و فرهنگی در تمدن ایران‏زمین از دیرباز تا به امروز در این ضرب‏المثل «عیسی به دین خود و موسی به دین خود» تبلور یافته است. همین امر باعث شده تا گروه‏های مختلف ملی، قومی، نژادی، دینی و زبانی همواره در سایه نوعی امنیت توام با آرامش و همزیستی مسالمت‏‏آمیز با یکدیگر زندگی کنند.
زنده‏بودن زبان‏های مختلف در ایران اعم از زبان‏های زیر‏شاخه ایرانی از جمله فارسی، کُردی و بلوچی یا زبان‏های سامی‏‏نژاد مانند عربی یا زبان ترکی آذربایجانی در کنار ده‏ها گویش مختلف از جمله لری، تالشی، گیلکی، ارمنی و‏... خود شاهد روشنی برای این مدعاست. همزیستی مسالمت‏آمیز پیروان ادیان و مذاهب مختلف در ایران و حاکم‏بودن سنت رواداری در رفتار سیاسی و اجتماعی ایرانیان باعث شده است تا تنوع در ایران نه‏تنها تبدیل به تهدید نشود، بلکه به فرصتی بزرگ برای بالندگی هرچه بیشتر تمدن ایرانی تبدیل شود. درست به مانند فرش هزار‏ رنگ‏و‏نقش ایرانی که با زیبایی و هنر توانسته است رنگ‏ها و نقش‏‏های بسیاری را در دل خود جای داده و آن را تبدیل به کالای نفیس و چشمگیر کند.
پیام ایرانیان برای جهانیان
در اینجا باید گفت در جهان امروز و به‏طور ویژه در خاورمیانه نیاز داریم تا یکبار دیگر دولتمردان و اندیشمندان و رهبران گروه‏های مختلف فکری، دینی، مذهبی، زبانی و‏... ضمن پذیرش قاعده تنوع و گوناگونی موجود در داخل و خارج سرزمین‏های مختلف، به جای تهدید انگاشتن و محدود‏‏کردن، به فکر گفت‏و‏‏گو و تعامل باشند، امری که بی‏شک نه‏تنها باعث افزایش همکاری‏‏ها و دوستی‏ها خواهد شد؛ بلکه زمینه‏‏ساز صلح سازنده و البته توسعه پایدار خواهد شد. در این بین، تجربه همزیستی چند‏هزار‏ساله ایرانیان با آیین‏ها، ادیان، مذاهب، زبان‏ها و هویت‏های مختلف و متعدد می‏‏تواند یک الگوی بومی با قابلیت جهانی شود، فرهنگی که در دل خود خیام‏ها، مولاناها، سعدی‏ها و بزرگان بی‏شماری را پرورانده و به فرهنگ و تمدن جهانی تقدیم کرده است.
* مدیرعامل مرکز گفتمان صلح برای همه
سایر اخبار این روزنامه