فرار به جلوی ناشیانه

رستم قاسمی وزیر سابق نفت در سخنانی تعجب برانگیز به جای مقصران اصلی در ماجرای دکل گمشده با فرار به جلو،
اصلاح طلبان را مقصر این ماجرا معرفی کرد!
اما واقعیت چیست؟
در فاصله سالها‌ی 1385 تا 1392، بیش از


50 دستگاه دکل خشکی و 8 دستگاه دکل دریایی از خارج و به ویژه از چین خریداری شد. ارزش این خریدها حدود 2 میلیارد دلار برآورد
می شود که عمدتا با واسطه گری افرادی مشخص که آقای رستم قاسمی‌آنها را می‌شناسند انجام شده است.
این خریدها عمدتا به صورت انحصاری انجام شده در حالی که هیچ محدودیتی برای خرید این دکلها‌ در شرایط رقابتی وجود نداشته است.
نکته ای که رستم قاسمی سعی کرده با ظرافت از کنار آن بگذرد و از خود سلب مسئولیت کند این است که هرچند این خریدها ظاهرا توسط بخش غیردولتی انجام شده ولی واقعیت این است که بدون حمایت وزارت نفت و شرکتها‌ی تابعه انجام این معاملات امکان پذیر نبوده است. به عنوان نمونه می توان به ماجرای خرید 30 دستگاه دکل حفاری توسط مدیر منصوب آقای قاسمی و وزارت نفت در شرکت تاسیسات دریایی، آن هم به ارزش 4/2 میلیارد دلار اشاره کرد که به یک دعوای دامنه دار حقوقی میان این شرکت و طرف چینی تبدیل شده است و تنها یکی از میراثها‌ی زیانبار در وزارت نفت به حساب می آید.
موضوع خرید دکل «فورچونا» که این روزها به دکل گم شده معروف شده است برگ دیگری از سوءمدیریت در وزارت نفت است که اکنون سعی دارد به طرز ناشیانه ای آن را
به اصلاح طلبان نسبت دهند.
در این ماجرا نیز که پای همان دلالها‌ی معروف در میان است، پیوندی معنادار با برخی دولتمردان وقت وجود دارد، چراکه اگر جز این بود اساساً چنین امکانی برایشان فراهم نمی شد.
این همان مسئله ای است که رستم قاسمی به عنوان مسئول شماره یک صنعت نفت در آن دوران قصد دارد به جای معرفی مقصران و پذیرش سوءمدیریت‌ها، دیگران را مقصر و متهم جلوه دهد!