روزنامه آفتاب یزد
1399/02/07
روز معلم را مبارک کنیم
مجید آرانی- قریب به 20 سال پیش بود؛ اول مهر و دانش‌آموز دوم راهنمایی که من باشم، با شوخی و خنده داشت وارد کلاس خود می‌شد. در همان لحظه‌ی اول ورود به کلاس شوکه شدم. معلم پیش از ورود دانش‌آموزان در کلاس نشسته بود. خنده بر لب‌هایم آماسید. آرام بر صندلی‌ام نشستم. اما دانش‌آموز شلوغی چون من برایش سخت بود که در 90 دقیقه زمان کلاس، بی‌سروصدا سر جایش بنشیند. معلم، که دبیر انشا بود، با جدیت تمام از برنامه‌های طول سال تحصیلی‌اش می‌گفت و نام از شاعران و نویسندگانی می‌برد که تا به حال نشنیده بودم. من هم بیکار ننشسته بودم و هر بار، کلمه‌ای، جمله‌ای چیزی می‌گفتم و کلاس را به خنده وامی‌داشتم. معلم اما نگاه‌های معناداری به من می‌کرد. زنگ که خورد داشتم از کلاس بیرون می‌رفتم که صدایم کرد؛ گفت: «تو پسر خلاقی هستی و ذهن خوبی برای ساختن جمله‌های خلاقانه داری...».آن سال که تمام شد، من سرآمد دانش‌آموزان در شعر و داستان‌نویسی شده بودم و هر هفته در زنگ انشا، هم‌کلاسی‌هایم مشتاق شنیدن داستانی از من بودند. معلم کار خودش را کرد و نهال عشق به ادبیات را در وجود من کاشت. سال‌ها گذشت و گذشت و گذشت و حالا این «من» خودش معلم نگارش است و مشغول نهال‌کاری در جان دانش‌آموزانش؛ تا کدام‌یک از آن‌ها باغبانی دیگر شود.
نوجوانان امروز، امیدهای فردای ما برای ساخت میهن‌مان هستند. معلمان کسانی‌اند که می‌توانند این آتیه‌سازان را پرورش دهند و اسباب و لوازم سازندگی سرزمینی بهتر را به آن‌ها آموزش دهند. اما افسوس که معلمان امروزه دچار مشکلات بسیاری شده‌اند. نیمی از ذهن معلم در کلاس باید درگیر گرفتاری‌های معیشت خانواده‌اش باشد؛ نیمی از قلبش اندوهگین بی‌احترامی‌های مدیران و خانواده‌ها و دانش‌آموزان است؛ و نیمی از وجودش نگران قرارداد یک‌ساله‌ای است که با مدیر بسته است. قراردادی که حتی یک برگ آن هم در اختیارش نیست و مدیران مدارس به هر شکل که خود می‌خواهند آن را تنظیم می‌کنند و معلم هم مجبور است که آن را امضا کند.
امسال در روز معلم بیاییم به‌جای تکریم‌های زبانی و تعارفات و احترام‌های دهان‌پرکن مرسوم و همه‌ساله، و عوض کارت‌های هدیه‌ای که در نهایت کمک‌هزینه‌ی یک روز زندگی معلمان میشود، حق‌وحقوق‌شان را بازپس‌دهیم، برای رفاه‌شان بکوشیم و امنیت شغلی‌شان را بیشتر کنیم. معلمان لایق احترام‌اند؛ عزیزند؛ آن‌ها را ذلیل نخواهیم. معلمی که این روزها با وجود تعطیلی مدارس از صبح تا شب، و حتی روزهای پنج‌شنبه و جمعه، بدون ذره‌ای تبلیغ و خودنمایی، درگیر مسائل مختلف آموزشی و پرورشی با خانواده‌ها و دانش‌آموزان است، سزاوار جایگاه والاتری است.
معلمی که این روزها با عشق، تمام‌وقت پاسخ‌گوی نوجوانان آینده‌ساز این خاک است، شایسته‌ی احترام و توجه افزون‌تری است. معلمان‌مان سال‌هاست که از پایمال شدن حق‌شان خسته‌اند؛ آن‌ها را دریابیم.
سایر اخبار این روزنامه
برای کاندیداتوری با ظریف رایزنی شده است؟
زمینه استفاده ملی از فرکانس را فراهم کنید
پیام تسلیت رهبر انقلاب درپی درگذشت آیت‌الله امینی
اگر بیماری اوج بگیرد، ناگزیر به احیاء مجدد محدودیت‌ها هستیم
تاوان ابتذال
مقایسه بحث برانگیز مهران مدیری با راننده تاکسی
برخلاف تلاش‌های چند هفته گذشته، تیم دیپلماسی ایران نتوانست در لغو تحریم ها و یا دریافت وام از صندوق بین المللی در دوران کرونا، به توفیقی دست بیابد، این اتفاق در حالی رخ داده که طی روزهای اخیر تنش های ایران با اروپا و آمریکا افزایش یافته است
ایران بازار گازی عراق و ترکیه را از دست می‌دهد؟
علی اکبر رائفی‌پور که سال‌ها با تریبون‌های محافظه کاران به عنوان «استاد» سخنرانی و رشد کرد، با حملات بی‌سابقه از سوی این جریان مواجه شده و گویی تاریخ انقضای او تمام شده، آیا اصولگرایان به دنبال معرفی چهره‌ای جدید به جای او هستند؟
چشم آموزش و پرورش به گوشی‌‌های اضافه مردم!
سقف بازیگران و همکاری های منطقه ای
نگران نباش،دیکته ها تمام می شوند!
در پسا کرونا چه نمره ای به خود می دهی؟
روز معلم را مبارک کنیم
دغدغه های سازندگان تجهیزات صنعت نفت
غرور سلبریتیسم ...
