ترامپ و آخرین برگ برنده

اعزام کشتی‌های حامل سوخت برای کشور ونزوئلا از سوی ایران در چارچوب مناسبات استراتژیک کاراکاس-تهران قابل تجزیه و تحلیل است. با توجه به وجود توافقنامه‌های گسترده اقتصادی و سیاسی و فرهنگی بین ایران و ونزوئلا هر دو کشور نسبت به شرایط داخلی یکدیگر تعهداتی دارند که باید این تعهدات را انجام دهند. از آنجایی که دولت ونزوئلا اخیرا با یکسری بحران‌های دست‌ساز و ساخته‌ساز آمریکا و درواقع بحران‌هایی که از سوی آمریکا صورت گرفته مواجه شده لذا از ایران درخواست کمک کرده است. طی هفته‌های اخیر طرح کودتا و شورش و حمله نظامی و اخیرا حمله به پالایشگاه و تخریب پالایشگاه‌های نفت ونزوئلا از سوی آمریکا صورت گرفته که توسط دولت ونزوئلا خنثی شده و چون در پالایشگاه‌های نفت این کشور خرابکاری‌هایی صورت گرفته لذا دولت ونزوئلا از ایران خواست که به این کشور بنزین صادر کند و در چارچوب مقررات بین‌الملل ایران تعدادی کشتی حامل بنزین اعزام کرده است. اما به دلیل اینکه آمریکا تصور می‌کند حاکم مطلق جهان در دریا و زمین و هواست، تهدید کرده این کشتی‌ها را توقیف خواهد کرد که نقض آشکار آزادی کشتیرانی در آب‌های بین‌المللی است و پیامدهای سختی برای آمریکا خواهد داشت. اگر دونالد ترامپ دستور توقیف کشتی‌های حامل سوخت در اطراف ونزوئلارا صادر کند، قطعا ایران پاسخ کوبنده‌ای خواهد داد. حتی اگر این امر به درگیری نظامی بین ایران و آمریکا هم منجر بشود. طبیعی است که ایران متعهد به رعایت تمام قواعد بین‌المللی است و هیچگاه دست به عملیاتی نزده که بخواهد ناقض قوانین بین‌المللی شناخته شده شود ولی آمریکا قصد دارد که تحریم همه‌جانبه و ظالمانه‌ای را علیه دولت ونزوئلا اعمال کند تا این دولت را سرنگون کند و عوامل وابسته به خود را بر سر کار بیاورد. اگر رئیس‌جمهور آمریکا دستور توقیف کشتی‌های ایرانی را صادر بکند ایران برگ‌ها و ابزارهای زیادی دارد و به موقع اقدام خواهد کرد. احتمال بستن تنگه هرمز مقابل توقیف کشتی‌های ایرانی در اطراف ونزوئلا وجود دارد و ایران هم دست به توقیف برخی کشتی هایی که از تنگه هرمز عبور خواهد کرد، خواهد زد. انتقال بحران به آن منطقه می‌تواند یک گزینه و یک برگ برنده برای دونالد ترامپ در انتخابات 2020 تلقی شود و به همین دلیل بعید به نظر نمی‌رسد که رئیس‌جمهور آمریکا دست به ماجراجویی بزند تا بتواند افکار عمومی را از داخل به خارج آمریکا منتقل بکند. این رفتارها نشان می‌دهد تحریم‌های آمریکا دیگر به طنز سیاسی تبدیل شده است. تحریم نیروی انتظامی و تحریم وزیر کشور هیچ‌گونه تاثیری در داخل ایران نخواهد داشت. هم وزیر کشور و هم نیروی انتظامی و هم نهادهای در درون حاکمیت ایران به‌خوبی وظایف خودشان را انجام داده‌اند و این مسائل و تحریم‌هایی که علیه شخصیت‌ها و نهادهای داخل ایران انجام می‌شود درواقع یک نوع فشار سیاسی است و تاثیر زیادی نخواهد داشت. آمریکا با این شیوه و با این موضع‌گیری سعی می‌کند وانمود کند که تحریم‌های بیشتری علیه ایران اعمال کرده ولی تحریم وزیر کشور ایران هیچگونه ارزش اعتبار سیاسی برای آمریکا نخواهد داشت.