روزنامه شرق
1399/03/06
غفلت خطرناک از گنج سرمایه انسانی ایران
غفلت خطرناک از گنج سرمایه انسانی ایران محسن خلیلی-چهره ماندگار صنعت در این سالهای واپسین عمر و روزگار سالخوردگی هرازچندگاهی با موضوعاتی مواجه میشوم كه سخت متأثرم کرده و اشك بر دیدگانم جاری میکند؛ موضوعاتی چه بسیار گوناگون اما مشترك در یك چیز و آن «عشق به وطن».هنگامی كه میبینم و میشنوم فرهیختگان و روشنفكران ایرانی دور از وطن و سرزمین مادری اینچنین به میهن خود عشق میورزند و برای ارتقای آگاهی و شناخت من ایرانی سعی و تلاش میكنند، وقتی كارشناسان و دانشپژوهان دور از مام میهن برای رفع مشكلات و مصائب این ملك و درمان دردها و رنجهای این مردم به هر طریق ممكن، خود را دچار سختیها و زحمات وصفناشدنی میکنند، اشك شوق بر دیدگانم جاری میشود و بر این همه مجاهدت سر تعظیم فرود میآورم. اینكه افرادی چنین برجسته و فرهیخته اینچنین در غربت درد «میهن» و مردمشان را داشته باشند، امری سخت ستایشبرانگیز است. اگر یك وجه عظمت روح ایرانی، دفاع جانانه و شهادتها و ایثارهای جوانانی است كه هشت سال با دستهای خالی اما ارادههای بزرگ و فولادین، از مرزهای این سرزمین دفاع و جان شیرینشان را نثار ارزشهای دینی و اعتقادی و ماندگاری این آبوخاک كردند كه خود قصههایی است عاشقانه و احادیثی پرخون؛ اگر فرهیختگان و عالمان و روشنفكران ساكن این سرزمین در تمامی این سالها و با وجود مصائب و كمبودها و بعضا نامهربانیها و بیمحبتیها در میهن عزیز ماندند و جلای وطن نكردند و با آثار علمی و پژوهشی و نیز ابداعات هنری و فرهنگی وزن و اعتبار این سرزمین، ایران عزیز را همچنان در جهان پرآوازه کردند و دستاوردهای بسیار بر جای نهادند كه خود فرصت و مجالی خاص و مستقل میطلبد و اگر دولتمردانی كه با وجود ناملایمات، طعن، دشمنیها، وسوسهها و فشارها، خدمت به مردم و میهن را برگزیدند و ساختارهای اقتصادی و صنعتی این ملك را اعتلا بخشیدند و اگرهای دیگر كه بیشك بسیارند، فراهم و ممكن نشده است، مگر جز توانمندی و استغنای روح انسان ایرانی! روح و روانهایی كه مانند همیشه تاریخ و چون چشمهای میجوشد و در جای خود مانند رعد میخروشد و فارغ از فاصله جغرافیایی و بیرون یا درون مرزها یا درون یا بیرون ساختار قدرت، همچنان در عشق به میهن و مردمشان میكوشند و دغدغهای جز سعادت و كامیابی این مردم و پیشرفت و توسعه این وطن، ایران عزیز ندارند.اینهمه مقدمهای بود برای بیان یك عبارت كوتاه و آن عبارت آن است كه «قدر سرمایههای انسانی خود را بدانیم!». این سخن یك صنعتگر و خدمتگزار اقتصاد ملی است كه برخلاف تمامی باورهای ذهنی و تصورات بهظاهر عینی، عرض میكند آنچه یك ملت را در میان سایر ملل و در اوج تنگناها و مشكلات برمیكشد و اعتبار و عظمت میبخشد، نه منابع معدنی، انرژی، وسعت سرزمین، پول و سرمایههای مادی و مالی بلكه در یك كلام غنای «سرمایههای انسانی» آن سرزمین و ملت است! این سرمایهای است كه اگر موجود باشد، جای خالی آن دیگر سرمایهها را پر میكند و اگر نباشد، تمامی آن دیگرها، به هیچ كاری نمیآیند.میهنمان، ایران عزیز، از منظر سرمایههای انسانی، سرزمینی است بس شگفتانگیز! غنی و حسرتبرانگیز!
كافی است از این ثروت ملی عظیم خود آگاه شویم و اساس قدرت خود را بر گردآوردن، ارجوقرب بخشیدن و بهرهگیری از این سرمایههای عظیم انسانی قرار دهیم و آنگاه به چشم خود ببینیم چهها خواهد شد؛ چه كارهایی كارستان!
اكنون كه میهنمان با سختترین شرایط اقتصادی و سیاسی دستبهگریبان است، شایسته است از صلح و آشتی سخن بگوییم و این امكان را فراهم آوریم تا تمامی ایرانیان عاشق میهن و مام وطن، فرهیختگان و روشنفكران و عالمان و كارشناسان خارج و داخل كشور در فضایی امن و آرام بتوانند عشق و علاقه خود را برای اعتلای میهن ابراز و ایثار کنند.
این سخن سالخوردهصنعتگری است كه هرچه در زندگی داشته در مسیر عشق به اعتلای میهن و مردم صرف کرده و از مشاهده روح بزرگ انسان ایرانی كه در نقطهنقطه جهان میدرخشد، به وجد میآید و اشك میریزد!
مرزها و مرزبندیهای كاذب را كنار زنیم و گوهرهای كمیاب سرمایه انسانیمان را پاس بداریم كه بقا و دوام این ملت و سرزمین جز از این مسیر حاصل نمیشود:
همراه شو عزیز، همراه شو عزیز / تنها نمان به درد، کاین درد مشترک / هرگز جداجدا، درمان نمیشود
سایر اخبار این روزنامه
علیه ۱۴۰۰
قالیباف مقابل پایداری کوتاه میآید؟
ظریف، نامزد اصلاحطلبان در انتخابات ۱۴۰۰ میشود؟
پیشنهادی ندادهایم چون نمیتوانیم هزینه کنیم
خداحافظی از جمع سران
اعتراض جدید در خوزستان
چرا مرگ بر اثر کرونا کم شده؛ ولی ابتلا همچنان افزایشی است؟
ارتش لابیستها در واشنگتن
امنیتزدایی از ساحت اجتماعی
ریسک یک تصمیم تاریخساز
پیامدهای بیتوجهی به بهرهوری در ایران
غفلت خطرناک از گنج سرمایه انسانی ایران
از صفربرداری تا آواربرداری
برگ برنده همیشگی دولتها