روزنامه شرق
1399/03/06
برگ برنده همیشگی دولت‌ها
برگ برنده همیشگی دولت‌ها رضا رحمتی . کارشناس فرهنگی سینما در همه دولت‌ها به علت جذابیت و مخاطبان بالای خود، همیشه محل توجه سیاست‌مداران بوده و هست. استفاده از پتانسیل هنرمندان در همه نظام‌های سیاسی دنیا، امری پذیرفته‌شده و معمول بوده و دامنه نفوذ هنرمندان در اقشار و لایه‌های مختلف اجتماعی، باعث طمع اهل سیاست به این سرمایه‌های اجتماعی شده است.ایران نیز فراخور شرایط اجتماعی‌اش از این موضوع مستثنا نیست و هر دولتی با هر سلیقه‌‌ای سعی در مصادره این اندوخته سیاسی باد‌آورده کرده است؛ از خاتمی ارشاد گرفته تا لاریجانی، مهاجرانی، مشایی دولت احمدی‌نژاد و... همگی سعی در تقرب سیاسی به چهره‌های هنری به‌ویژه در حوزه سینما داشته‌اند.اما سینما در ایران به علت شرایط خاص خود، ویژگی‌های متفاوت‌تری از سایر کشورهای جهان داشته و به همین دلیل، بهره‌برداری سیاسی را نیز متفاوت‌تر از دیگر دولت‌ها کرده است. ساختار وزارت ارشاد در اعطای صدور مجوزهای مختلف ساخت و نمایش آثار سینمایی، همیشه به شکلی بوده که محل نزاع اهالی سینما با این ساختار دولتی را فراهم کرده است. از سویی، شورای صدور پروانه ساخت با اعطای مجوز ساخت آثار سینمایی، سینماگران را مجاز به تولید آثاری می‌کند که مجدد شورای صدور پروانه نمایش می‌تواند با همان مجوز اعطایی از سوی شورای ساخت، مخالفت کند و این موضوع محل مناقشه دائمی سینماگران و بدنه دولتی ارشاد بوده است.به همین دلیل، سینمای ایران به علت این ساختار محیرالعقول، در همه ادوار محل سوءاستفاده جریان‌های سیاسی دولت‌ها بوده است؛ به نحوی که با توقیف فیلم‌های مجوز‌دار سازمان سینمایی در یک دولت، رفع توقیف آن در دولت بعدی به‌عنوان دستاوردی مهم از سوی دولت مطرح میشود و با بهره‌برداری از فضاسازی رسانه‌‌ای این اقدام را حرکتی در راستای منافع سینماگران مطرح می‌کنند! در صورتی که باید مسئولان مربوطه پاسخ‌گوی این موضوع باشند که اساسا به چه علت باید فیلمی که مجوز ساخت سازمان سینمایی دارد، مورد توقیف چندساله همان سازمان سینمایی قرار گیرد تا در سال‌های بعد نیز محل استفاده جریان‌های سیاسی مخالف شود؟ در این معادله دو‌مجهوله (شورای صدور پروانه ساخت و شورای صدور پروانه نمایش)، تنها متضرر اصلی، فیلم‌سازان هستند که از سویی در دور باطل سازمان سینمایی قرار گرفته‌اند و از سوی دیگر تکلیف خود را هیچ‌گاه در برابر سازمان سینمایی نخواهند فهمید. در این کش‌وقوس‌ها، فارغ از سرمایه‌های مالی بر‌باد‌رفته، حاصل عمر سال‌های مختلف سینماگران نیز بازیچه مطامع سیاسیون و مدیران دولتی میشود و سؤال اصلی آنجاست که تا چه زمانی باید هنرمندان و سینماگران مورد سوءاستفاده جریان‌های سیاسی مختلف برای افزایش سبد آرا قرار گرفته و زندگی حرفه‌‌ای آنها محل جفای سیاست‌گذاران باشد تا با وعده‌هایی مانند رفع توقیف فیلم و... بازیچه دولت‌ها شوند؛ در‌حالی‌که خطاکار اصلی در این موضوعات، دولت‌های مختلف هستند.
سایر اخبار این روزنامه
علیه ۱۴۰۰
قالیباف مقابل پایداری کوتاه می‌آید؟
ظریف، نامزد اصلاح‌طلبان در انتخابات ۱۴۰۰ میشود؟
پیشنهادی نداده‌ایم چون نمی‌توانیم هزینه کنیم
خداحافظی از جمع سران
اعتراض جدید در خوزستان
چرا مرگ بر اثر کرونا کم شده؛ ولی ابتلا همچنان افزایشی است؟
ارتش لابیست‌ها در واشنگتن
امنیت‌زدایی از ساحت اجتماعی
ریسک یک تصمیم تاریخ‌ساز
پیامدهای بی‌توجهی به بهره‌وری در ایران
غفلت خطرناک از گنج سرمایه انسانی ایران
از صفربرداری تا آواربرداری
برگ برنده همیشگی دولت‌ها
