این قوانین برای چه کسانی تصویب می شود؟

آفتاب یزد- گروه اجتماعی: معلولین از جمله اقشار آسیب پذیر جامعه هستند که بیشتر قوانینی که تا کنون برای آن‌ها تصویب شده است اجرایی نشده و تنها در حد حرف باقی مانده است. آن‌ها حتی توانایی این را ندارند که به راحتی بتوانند در سطح شهر تردد کنند چرا که مبلمان شهری این اجازه را به آن‌ها نمی دهد. استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی یکی دیگر از مسائلی است که سبب می شود معلولین خود را نا شهروند بدانند چرا که هیچ گونه تدابیری برای استفاده
آن‌ها از ناوگان حمل و نقل عمومی لحاظ نشده است. در این بین
یک سری قوانین تصویب شده که عملا هیچ فرقی به حال معلولین ندارد و تنها در لیست افتخارات دولت مردان جا خوش کرده است. طبق قانون باید هر سال 3 درصد استخدام‌های دولتی به معلولین اختصاص داده شود اما این اتفاق نمی افتد، از طرف دیگر قانون بازنشستگی این فرصت را فراهم کرده که معلولین با 20 سال سابقه کار بازنشسته شوند اما این قانون تنها برای معلولینی که کارمند دولتی هستند صدق می کند!
سوال اینجاست معلولی که دولت آن را استخدام نمی کند چطور می تواند کارمند دولتی باشد که با 20 سال سابقه کار بازنشست شود؟ آیا این قوانین برای همه معلولین تصویب می شود یا در این شرایط هم تبعیض وجود دارد و قوانین تنها برای بخش خاصی از ان‌ها به تصویب می رسد؟


> این قانون برای چه کسانی تصویب شده است
یوسف یک معلول است، معلولیت او تا دو سال پیش در سطح متوسط بود اما از دوسال پیش تا کنون طبق اعلام کمیسیون پزشکی بهزیستی معلولیت او به درجه شدید رسیده است. او در یکی از شرکت‌های بخش خصوص کار می کند و حالا نزدیک به 15 سال سابقه کار دارد. به گفته خودش بارها برای استخدام در ارگان‌های دولتی تلاش کرده و در آزمون‌های مختلف استخدامی شرکت کرده است اما تا کنون موفق به استخدام در یک ارگان دولتی نشده است. او در این خصوص به آفتاب یزد گفت:« در خیلی از آزمون‌های استخدامی دولتی معلولین را برای استخدام منع کرده اند در بعضی دیگر از آزمون‌ها هم تا می توانند افراد سالم را استخدام کنند چرا باید معلولی مثل من را که چشم سمت چپم فقط یک درصد بینایی دارد و چشم سمت راستم طی دو سال گذشته به شدت با افت دید مواجه شده است و از طرف دیگر پای سمت راستم صد در صد معلولیت دارد به صورتی که حتی نمی توانم یک سانت جابه جایش کنم و پای سمت چپم هم نزدیک به 2 سال است که دچار ضعف شدید عضلانی شده و دیگر نمی توانم با آن هم راه بروم و مدام زمین می خورم و مجبورم با عصا راه برم استخدام کنند؟ همه این‌ها را به معلولیت خفیف دست راستم اضافه کنید که از دوران کودکی همین‌طور با من مانده است. در چنین شرایطی، با اینکه من از استخدام در ارگان‌های دولتی منع می شوم و عملا قانون استخدام 3 درصدی معلولین اصلا اجرا نمی شود اما باز هم نزدیک به 15 سال است در یک شرکت خصوصی مشغول به کار هستم. »
او در ادامه تاکید کرد:« مشکل من از آن جایی شروع می شود که معلولیت‌هایم را دلیل برای استخدام دولتی می دانند اما وقتی قانون می گوید معلولین با 20 سال سابقه کار بازنشست می شوند باز هم این قانون شامل حال من نمی شود چون تنها در ارگان‌های دولتی چنین روندی اتفاق می افتد و در شرکت‌های خصوص این قانون صدق نمی کند!
پس این قوانین را برای چه کسانی تصویب می کنند وقتی هیچ یک از آن‌ها شامل حال من به عنوان یک معلول که معلولیتش حاد است نمی شود؟» یوسف تنها معلولی نیست که در چنین شرایطی قرار دارد، معلولینی مثل یوسف بسیارند که قوانین برای آن‌ها قابلیت اجرایی ندارد.
> قانونی که تنها روی کاغذ باقی ماند
حقوق مغفول مانده معلولان حتی وقتی تبدیل به سند «قانون حمایت از معلولان» شد و به لیست افتخارات دولت دوازدهم وارد شد، باز هم پا فراتر از سخنرانی‌ها و مصاحبه‌ها و کاغذبازی نگذاشت. مواد مهمی از این قانون که پس از تصویب مجلس دهم در اسفند ماه سال ۹۶ و تائید شورای نگهبان، توسط رئیس‌جمهور به دستگاه‌های مرتبط ابلاغ شد، همچنان اجرایی نمی شود. با این حال بارها کمپین‌هایی برای پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت تشکیل شده است که خواستار اجرایی شدن بندهای مغفول مانده در قانون حمایت از معلولان بودند و با مکاتبه و تجمع و حتی دیدار با نمایندگان مجلس برای اجرایی شدن آن تلاش کرده اند اما همچنان در بر همان پاشنه می چرخد و خیلی از مواد این قانون اجرایی نمی شود.
> موادی که اجرا نمی شود
مواد زیادی از قانون حمایت از معلولین به اجرا در نمی آید که از جمله آن می توان به ماده 7 قانون حمایت از معلولین مصوبه اسفند ماه سال 97 اشاره کرد، در این ماده آمده است :« دولت باید حـداقل سه درصد (3%)
از مجـوزهای استخدامی (رسمی، پیمانی، کارگری) دستگاه‌های دولتی و عمومی اعم از وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها، موسسات، شرکت‌ها و نهادهای عمومی و انقلابی و دیگر دستگاه‌هایی که از بودجه عمومی کشور استفاده می نمایند به افراد معلول واجد شرایط اختصاص دهد» این در حالی است که از زمان تصویب این قانون تا کنون هیچ اقدامی در جهت اجرایی شدن این ماده قانونی صورت نگرفته است و حتی سال گذشته شاهد بودیم که در فرم استخدامی صدا و سیما اجازه استخدام به معلولین داده نمی شد. پیش از آن هم در فرم استخدام
آموزش و پرورش، استخدام معلولین منع شده بود یعنی عملا ارگان‌های دولتی از استخدام معلولین سر باز می زنند .
این در حالی است که طبق قانونِ «نحوه بازنشستگی جانبازان انقلاب اسلامی و معلولان عادی» مصوب سال ۶۷، معلولان عادی به شرط داشتن حداقل ۲۰ سال تمام سابقه و با افزودن سنوات ارفاقی (حداکثر تا ۶ سال) می‌توانند از بازنشستگی پیش از موعد بهره‌مند شوند. البته این قانون در مراکز دولتی به درستی اجرا می‌شود اما معلولان شاغل در موسسات و مراکز غیردولتی برای بازنشستگی همچنان سرگردانند، این روند نشان می دهد که عملا قانونی به تصویب رسیده است که هیچ عملکردی ندارد و بخش ناچیزی از معلولین را شامل می شود. چرا که دولت عملا اجازه استخدام در ارگان‌های دولتی را به معلولین نمی دهد به همین دلیل هم معلولی در ارگان‌های دولتی نیست که با 20 سال تمام سابقه کار بازنشسته شود و می توان گفت این موضوع به نوعی دور زدن قانون است.
> چرا این قوانین تصویب می شود
قانونی که هیچ دردی از معلولین را درمان نمی کند چرا باید به تصویب برسد؟ این موضوعی است که به نظر می رسد مسئولین امر باید نسبت به آن پاسخگو باشند، شاید بهتر بود به جای تصویب چنین قوانینی که در حد حرف باقی ماند، مبلمان شهری را برای تردد معلولین در سطح شهر مناسب می کردند یا استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی را برای آن‌ها سهل می کردند! آیا زمان آن نرسیده است که گوشی شنوای مشکلات معلولین باشد؟