منافع جمعی

رامین نخستین انصاری- زندگی سخت شده است، اقتصاد خانواده ضعیف و کسب و کار و اقتصاد ملی، ناکارآمد و آسیب دیده است. در این میان چه کسی می‌تواند مردم را سرزنش کند. مردم به زندگی روزمره و آینده فکر می‌کنند. مردم کار می‌کنند، آن هم در شرایط بسیار سخت، ولی به جای اینکه بالا بروند، سقوط می‌کنند. مردم هر روز وقتشان را با تعهدات جدید و سنگین برای تامین مخارج زندگی سپری می‌کنند و اغلب انتظاراتشان از چیزی که باید به دست‌آورند، فرو می‌ریزد. مردم به سختی زندگی می‌کنند، بنابراین به خود حق می‌دهند از درد و رنجی که در آن به سر می‌برند، دست به هر کاری بزنند. مردم حق خود می‌دانند زمانی که دست‌هایشان را به سوی سیاستمدارانی که وعده می‌دهند ولی عمل نمی‌کنند، ناامید شوند، ولی ناامیدی و بی‌نظمی و هرکس به فکر خویش بودن، تسکین موقت مشکلات افراد جامعه است. مردم باید بدانند که بسیاری از دردها که آنها به طور مداوم با آن مواجه می‌شوند با فردی نگریستن
به آن، فقط منجر به اتلاف انرژی آنان می‌شود.
مشکلات را از بین نمی‌برد. اگر تک تک افراد به دلیل واقعیات دردناک و تلخ جامعه بخواهند از اخلاق دور و دورتر شوند، حوادث دردناک‌تری در انتظارشان خواهد بود. مردم وقتی از پس گرانی و بیکاری و تورم و فقر برنمی‌آیند، باید سعی کنند، منافع جمعی را به منافع فردی ترجیح دهند.
در غیر اینصورت افسردگی و پرخاشگری و دروغ و کلاهبرداری و... در چنین جوامعی گسترش می‌یابد و در چنین اجتماعی؛ جامعه غیر منصف و ماکیاولیستی می‌شود. آنارشی حاکم بر جامعه تبعات سنگین اخلاقی دربردارد. مردم نباید فقط خود را ببینند. در واقع چیزی قدرتمندتر از دانستن و فهمیدن و علم و دانش و بالطبع تغییر در تفکر و اندیشه مردم برای حل مشکلات جوامع این چنینی وجود ندارد. مردم باید احساس، برای تغییر داشته باشند. زمانی که دروغ و خیانت و تهمت و ریا و تزویر و غیبت و بدگویی و تجاوز به حقوق دیگران درجامعه رواج پیدا می‌کند، مردم چه انتظاری از چه کسانی باید داشته باشد. مردم باید به مشکلاتشان ملی نگاه کنند. مردم باید تفکرات خود را تغییر دهند دگرگونی در اندیشه و تفکر ایده بهتری می‌باشد. وقتی تفکر مردم عوض شد، زمان فرا رسیدن


حل مشکلات مردم است. زمان تحول
در جامعه است. مانیفست فهمیدن و دانستن و جرات دانستن همه چیز را تغییر می‌دهد. یکی از بزرگترین توهماتی که فکر بسیاری از مردم را به خود مشغول کرده است، احساس تو هم جدایی منافع فردی از جمعی است. با هم بودن، به فکر هم بودن، منافع جمعی را فهمیدن، جامعه را قدرتمند می‌کند.