روزنامه آفتاب یزد
1399/04/16
رسم انصاف و ادب مخالف!
رضا رئیسیروزنامه نگار
صبح روز گذشته ساختمان هرمی بهارستان یک میهمان ویژه داشت. وزیر امور خارجه به مجلس رفته بود تا پاسخگوی نمایندگان باشد اما آنچه رقم خورد مایه بهت و حیرت همگانی بود.
محمد جواد ظریف عطف به قاعده متعارف مناسبات دولت و مجلس به بهارستان رفته بود تا پاسخگوی شبهات و دغدغه‌های نمایندگان مجلس در حوزه سیاست خارجی و راهبردهای آن باشد.
مخالفان او نیز پیش از پاسخگویی ظریف حتی‌المقدور و به شکلی جامع و حسابی از خجالت وزیر خارجه به در آمده و او را با عباراتی درشت و طعنه آمیز و البته توهین آمیز مورد عتاب و خطاب قرار داده بودند و جو متشنجی از همان ابتدا در جلسه برقرار بود.
تا همینجای کار این حجم از بکارگیری عبارات تند و نامتعارف درباره وزیر امور خارجه کشور در هر تریبونی که به دست منتقدان افتاده بود، بی‌سابقه و ثقیل می‌نمود اما ظریف با متانت و خویشتنداری همیشگی پشت تریبون رفته و پاسخ معترضان و منتقدان را می‌داد که گویا همین حد از خویشتنداری هم به مذاق نمایندگان منتقد خوش نیامده و با عربده کشی و تکرار عبارات سخیفی چون دروغگو و.... بارها سخنان ظریف را قطع کرده و مجال یک نطق عادی چند دقیقه‌ای را هم به نماینده دیپلماسی کشور در انظار جهانیان ندادند.
ظریف البته در دفاعی جانانه و مثال زدنی پاسخ اتهامات و انتقادات تند و تیز نمایندگان را بدون آنکه ذره‌ای از دایره ادب و متانت خارج شود، داده و حتی در پاسخ به یک نماینده که مدعی توهین ظریف به نمایندگان مجلس شده و سخنان او را چند بار قطع کرد از تمجید خاص و احترام ویژه خود به نمایندگان ملت گفت.
در این فعل و انفعال البته دو نکته مهم
بیش و پیش از هر چیزی جلب توجه کرده و مایه
تامل است.
اول آنجایی که ظریف خطاب به منتقدان تند و تیز و عصبانی در مجلس تصریح و تاکید می‌کند که برای آمریکا و اسرائیل، اصول‌گرا و اصلاح‌طلب معنی و مفهومی ندارد و آنان در صدد ضربه زدن به کلیت ملت ایران هستند.
اشاراتی معنادار و خالصانه به نمایندگان که ظریف و عملکرد او را در دایره تنگ و ترش نگرش‌های جناحی و سیاسی ندیده و از این منظر به کارنامه او نظر نیافکنند و منافع ملی را مقدم بر هر گزاره و گزینه دیگری ببینند که همه ما با هر سلیقه و علاقه و گرایشی در نهایت در یک کشتی جای داریم و دشمن نهایی ما در بیرون از مرزها در کمین است و دعوای درونی نباید این مهم را تحت‌الشعاع قرار دهد.
دومین نکته در فعل و انفعالات روز گذشته در مجلس، ادبیات و اظهارات و واکنش‌های تند و خشمگینانه‌ای بود که قطعا در لحظاتی از دایره متعارف و حتی ارزش‌های اخلاقی و اسلامی
به دور بود.
نمایندگان محترم که به آمریکای جهان‌خوار تاخته و منتقد سیاست‌های امپریالیستی آن هستند کاش لااقل به اندازه این دشمنان حرمت نگه داشته و اینگونه با ظریف سخن نمی‌گفتند.
جالب آنکه هنری کسینجر مشاور امنیت ملی سابق آمریکا در مقدمه کتابی که به ظریف آن را اعطا کرد، نوشته بود:« تقدیم به دشمن قابل احترام،ظریف» یا حتی همین ترامپ هتاک و بی‌ادب هم چند بار در اظهارات خود به توانایی و قدرت ظریف در مذاکره نسبت به همتای آمریکایی خود در مذاکرات هسته‌ای اشاره و از آن تمجید کرده است.
حال آیا انصاف است که در خانه ملت در قلب پایتخت کشور و پیش روی انظار جهانیان این گونه با وزیر امور خارجه کشورمان سخن بگوییم و به وی حمله کنیم؟
او هیچ که نباشد و هیچ دستاوردی هم که نداشته باشد، وزیر امور خارجه کشور و شخص اول دیپلماتیک نظام جمهوری اسلامی است، متشرع هم نباشد که همگان به آن اذعان دارند، مسلمان است و حرمت مسلمان از خانه کعبه فزون‌تر و از همه اینها که بگذریم تعابیری نغز و عباراتی واضح در تمجید و تکریم او در سخنان رهبر انقلاب نمود داشته و بارها به سمع و نظر همگان رسیده است.
هر چه هست نه رسم نمایندگی ملت و نه حتی آداب نقادی و مخالفت اینگونه اقتضا نمی‌کرد که با ظریف در مجلس شد و این نقطه ضعفی بزرگ در کارنامه مجلسی شد که قرار است در تراز
انقلاب باشد.
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
