داشتن یا نداشتن، مسئله این است

 
داشتن یا نداشتن، مسئله این است. شاید کلمه جمهوری در عنوان سرزمینمان، کلمه‌ای است که از شدت تکرار، عادی شده باشد. شاید یادمان رفته باشد که این کلمه تمام دستاورد ماست از مشروطه تا به امروز. شاید به این نیندیشیم که همین تک‌کلمه، در عنوان سرزمینمان است که هر چهار سال یک‌بار به صداهای خاموش بدون تریبون امکان شنیده‌شدن می‌دهد. 
می‌دانیم که این کلمه به‌قدری که باید قوی و قدرتمند نیست. اما همین کلمه هنوز و تا هنوز که نفس می‌کشد، راهی است، روزنی است برای ابراز وجود جمع خاموشی از مردم. 
رأی‌دادن تنها راهی است که این کلمه را برایمان حفظ می‌کند. تنها امکانی که جمهوری‌بودن این سرزمین را برایش نگاه می‌دارد. می‌توانیم رأی ندهیم. این حق ماست، اما چه کنیم با کلمه‌ای که عمرش به مویی بند است و چشمان نگرانش به رأی‌دادن ماست. رأی‌دادن به ما صدا می‌دهد. حق اعتراض می‌دهد و امکانی برای تأثیری بسیار اندک در خاک تشنه‌مان. 
به ترکیه نگاه کنیم و ببینیم چطور عمر این کلمه محتضر به مویی بند است. 
داشتن یا نداشتن این کلمه محتضر. مسئله این است.