روزنامه مردم سالاری
1399/04/19
دلواپسان برجام کجا هستند؟
مفاد قراردادی که از آن به عنوان قرارداد 25 ساله میان ایران و چین یاد میشود کماکان محرمانه است. به هرحال از همین محرمانه بودن که شاید از ملزومات چنین قراردادهایی است باعث شده رسانههای فارسی زبان خارج از کشور حسابی بر روی یکسری از مفادی که مدعی هستند خودشان به آن دست یافتهاند مانور دهند و بلوف بزنند که گویی ترکمنچای دیگری منعقد شده است.دولت و وزارت خارجه کشورمان طی روزهای گذشته توضیح داده اند که از آنجا که این قرارداد هنوز تکمیل نشده و مذاکراتی کماکان در جریان است نمیتوانند متن آن را منتشر کنند. سخن صوابی هم است. زیرا امکان دارد طی چانهزنیهای آینده میان مسئولان و کارشناسان دو کشور مفادی از آن تغییر کند لذا صحیح نیست قراردادی که هنوز نهایی نشده به کف خیابان بیاید تا رسانهها و ناظران در مورد آن اظهارنظر کنند.
پس روی هم رفته میتوان استدلال دولت را پذیرفت و صبر کرد تا قرارداد نهایی شود و سپس مطالبه کرد که مفاد قرارداد مذکور منتشر شود. در کل آنچه به نظر میرسد دولت و در مجموع حاکمیت ایران تصمیم گرفته با توجه به افزایش روز افزون قدرت چین در دنیا و تاثیرگذاری نسبی این کشور بر معادلات سیاسی بینالملل طی سالهای آتی، ارتباط راهبردی بلند مدت با این کشور را آغاز کند یعنی برخلاف ادوار گذشته که دولتهای ایرانی از سر اجبار و با توجه به رویکرد غرب به دامان شرق میرفتند این بار در چارچوب قرارداد بلند مدت و ساختاری مشخص وارد ارتباط با چین شوند.
اما این موضوع نباید باعث شود از اصل قضیه که پرسشگری است دور شد. یعنی رسانهها و ناظران به دو جهت باید شفافیت را مطالبه کنند و از مسئولان بخواهند که مردم نیز در جریان جزئیات قرارداد قرار گیرند. زیرا اولا حق جامعه است و ثانیا پروپاگاندای دشمنان نظام خنثی شود.
نکتهای که در گزاره بالا آمد اصولگرا و اصلاح طلب نمیشناسد. از آنجا که موضوع فوق موضوعی ملی و میهنی است همه وظیفه دارند در جریان چنین قراردادهایی قرار گیرند و باید عطف به تجارب گذشته به این حساسیت حق داد.
بهر روی طی روزهای گذشته و پس از رسانهای شدن انعقاد چنین قراردادی اصلاح طلبان بسیاری در مورد آن اظهار نظر کردند و خواستار شفافیت بودند و این درحالیست که اصولگرایان از جمله گروه موسوم به دلواپس در این زمینه سکوتی نسبی داشته و کمتر در این راستا اظهار نظر کرده است. این در حالیست که همین جماعت در مورد برجام و توافق هستهای حساسیت فوق العادهای داشت و چه کارهایی که به نام شفافیت و مطالبهگری نکرد. دلواپسان البته پا را فراتر از نظارت گذاشته بودند و با اینکه برجام حاصل خردجمعی نظام بود مذاکره کنندگان را زیر ضرب رسانهای برده و کار به دشنام دادن نیز رسیده بود. هرچند به محض نهایی شدن توافق هسته ای کل متن قرارداد، رسانهای شد و در منظر عموم قرار گرفت. پس از رسانهای شدن هم نقد برجام و حتی اعتراض به آن علیرغم تایید آن از سوی مقامات عالی رتبه همچنان وجود داشت و تاکنون نیز استمرار داشته است.
اکنون سوال جدی از جماعت سابقا دلواپس این است چرا در مورد هر نوع قرار دادی با چین و ایضا روسیه حساسیتی ندارید و چشم بسته آن را میپذیرید؟ آیا غرب به دنبال منافع خود است و شرق به دنبال منافع ایران؟ این سیاستهای دوگانه انسان را به یقین میرساند که گویی عدهای واقعا گرایشهای خاص به این دو کشور دارند و به اصطلاح چینوفیل و روسوفیل هستند. این در شرایطی است که شرق کمتر از غرب به ایران ما ضرر نرسانده است. این نکته را نبایستی فراموش کرد.
*حقوقدان و استاد دانشگاه
سایر اخبار این روزنامه
از کسانی که فساد را گزارش کنند حمایت میکنیم
جایگاه رنگ در فضاهای شهری
دلواپسان برجام کجا هستند؟
چشمانداز تنشهای چین و آمریکا
تراژدی مفهومی به نام قرارداد
وتوی روسیه و چین علیه قطعنامه کمک به سوریه
اعتراض روحالله زم به حکم اعدام
تاجگردون، نوزدهمین رد اعتباری در ادوار مجلس
احتمال سقوط جمهوریخواهان همراه ترامپ
احتمال بازگشت محدودیتهای کرونایی
برجام تنها یک زندگی نباتی دارد