نوشداروی بورسی بیمار ایران

حمیده قاسمی‪-‬ بازار سرمایه این روزها به موجودی ناشناخته و تحلیل ناپذیر تبدیل شده است، اما با تمام تحلیل ناپذیری حاوی نوعی رفتار هوشمند و طبیعی است که نیازمند نگاهی بالاتر از تحلیل است. بورس ایران این روزها از نگاه تحلیلگران به موجود کج رفتاری تبدیل شده که قطعا خوب می‌شود، اما اکنون باید به وضع آن راضی باشید؛ چراکه زمان بهبود او نرسیده است.
از اواخر مرداد پول‌هایی از بازار خارج شد که ترجیح داد در التهابات سیاسی پیش رو از بودن در گود التهابات بپرهیزد و حتی اگر سهام پس از ریزش سنگین به اوج جذابیت خود برسد،باز هم تنها در نقش تماشاگر
ظاهر شود...
در این میان هر برنامه و سیاستی برای بهبود شرایط خنثی شده است؛ به این دلیل که تا پول نباشد، موتور بازار روشن نمی‌شود و همان داستان قدیمی است که می‌گویند«بی‌مایه، فطیر است!» اما به جرات می‌توان گفت که پول هست، اما تا پایان کارگزار سیاسی آمریکا وسط نمی‌آید..!


به گفته علی صحرایی؛ مدیرعامل بورس تهران اکنون تنها ۳۵ هزار میلیارد نقدینگی نزد کارگزاری هاست که خریدهای خود را به تعویق انداخته اند. همچنین صندوق‌های دولتی هم در اوج با بازار خداحافظی کرده‌اند و نقدینگی وسیعی در اختیار دارند تمایلی به حضور دوباره در بازار ندارند... از سوی دیگر یک درصد از صندوق توسعه که بار‌ها وعده تزریق آن به بازار داده شده نیز تنها به جمع پول‌های تماشاگر دیگر اضافه شده است. پول‌های خُرد نیز یا متضرر در بازار مانده و یا در گوشه و کناری به تماشای وضعیت بازار نشسته‌اند.
پول‌هایی نیز در کسوت بازارساز بانک مرکزی یا مطلع از وضع پیش رو در همان روز‌های نخستین ریزش بورس، راه خود را به سمت بازار ارز و سکه باز کرده که تنها برندگان وضع کنونی هستند؛ که البته صاحبان این سرمایه‌گذاری‌ها بی‌توجه به پیامدهای دلار ۳۲هزار تومانی و سکه ۱۶میلیون تومانی بر سفره‌های خالی اغلب دهک‌های جامعه در عیش سود‌های کلان غرق هستند!
بر این اساس به جرات می‌توان گفت در این بُرهه حساس تاریخی و سیاسی و بزنگاه اقتصاد ایران، تحلیل فاندامنتال و تکنیکال هر دو غلاف کرده‌اند و تنها در انتظار عبور از انتخابات آمریکا هستند؛ فارغ از انتخاب هر یک از کاندیداهای دموکرات و جمهوری‌خواه!