تلخ‌تر شدن کام بیماران قند

بابک خطی‪-‬ مشکل انسولین در کشور موضوع امروز و دیروز نیست از اوائل اسفند ۹۸ به خاطر تغییرات ارزی کمبود آن وجود داشته‌است و اکنون به بیشترین شدت نسبت به گذشته رسیده‌است و پزشکان و بیماران برای درمان دیابت شیرین نوع یک و دو بالاجبار به انواع قدیمی NPH و Regular یا به زبان محاوره‌ای شیری و شفاف روی آورده‌اند.
پزشک ایرانی آن‌ سوی آبی با اعتماد به نفس فراوان در ویدئویی صدا را در گلو رها می‌کند و می‌گوید: کمبود نسل‌های جدید انسولین (قلمی) مشکل خاصی نیست و می‌توان آن را با انسولین‌های قدیمی NPH و Regular جایگزین کرد و چیزی هم نمی‌شود؛
شاید او خیال می‌کند اینجا دانشکده‌های پزشکی و بیمارستان‌های درمانی، آموزشی و پژوهشی ساخته نشده است و هنوز پزشکی در مکتبخانه‌های قدیمی تحصیل می‌شود.
چقدر یک پزشک می‌تواند دور از صحنه طبابت و حس همدلی باشد که این‌گونه جملات را در کنار هم بچیند.


بله! همه پزشکان می‌دانند دیابت بیمار با تعویض انسولین‌های جدید با نسل‌قدیمی نیز تا حدی کنترل می‌شود چنانکه در گذشته نیز می‌شده‌است، اما علم در حال تغییر به سمت اثربخشی بیشتر و روش‌های کمتر آزار‌دهنده است.
اما آیا می‌شود چنین سطحی و بدون نگرانی از عوارض ناشی از این تعویض گذشت؟ا
کنترل قند از اهداف درمانی مدیریت دیابت نوع یک و دو و عوارض مختلف آن است که می‌توان از بین آنها به نوروپاتی(درگیری عصبی اعصاب محیطی و دردهای شدید)، نفروپاتی(درگیری کلیوی تا حد نارسایی آن)، واسکولوپاتی(درگیری عروقی)، رتینوپاتی(درگیری شبکیه چشم تا حد کوری) و...اشاره کرد و باید دانسته شود کنترل قند و اُفت‌های مکرر (عارضه بسیار خطرناک) با روش قدیمی (شفاف و روشن) نسبت به نسل‌های جدید بسیار سخت‌تر و بیشتر است.
روش تزریق با انواع قدیمی بسیار آزاردهنده‌تر از انواع جدید است و تعداد دفعات تزریق به طور چشمگیر بیشتر است.
این اثر و کیفیت بیشتر خصوصا در کنترل قند کودکان،زنان باردار و سالمندان دیده می‌شود.
آیا در سازمان غذا و داروی ما درمورد رنج روحی و جسمی بیماران در اضطراب ناشی از عدم کنترل قند، ترومای حدود چهار تا شش بار سرنگ انسولین روزانه (هم دفعات بیشتر و هم دردآورتر از قبل) فکر و چاره جویی می‌شود؟
به کدام اجازه و چه جسارتی کسی هزاران کیلومتر آن‌سوتر در حال غلت خوردن روی فراوانی انسولین‌های نسل جدید، نسخه یکسان بودن انواع انسولین برای بیماران اینجا می‌پیچد؟
آیا هنوز هم ذهن‌های متصلب و فلسفه رنگین‌تر بودن خون انسان‌ها در جغرافیا یا تاریخ‌های متفاوت وجود دارد؟ آن هم در ذهن یک پزشک! که وظیفه‌ی ذاتی او‌ درمان، نجات جان و کاستن از رنج و درد بیمار است.
وقتی اثربخشی بیشتر و تزریق آسانتر در نسل جدید کاملا واضح است، چطور می‌توان انسولین‌های نسل‌های قدیم و جدید را یکسان شمرد و اساسا اگر انواع قدیمی کارآمدی کامل دارند چه لزومی به ساختن و استفاده از نسل‌های جدید در سراسر جهان بوده است.کسی نمی‌تواند اثرات منفی تحریم را بر اقتصاد درمان و عاصی شدن بیماران منکر شود اما طبق صحبت مقام مسئول وزارتخانه نیز قاچاق دارو وجود دارد و طبق حرف این مسئول: ‏«از چهارگوشه ایران، دارو و حتی شیرخشک و ملزومات پزشکی به انحای مختلف با توجه به شیب قیمتی بالا، قاچاق می‌شود»
اگر امکان حل مسئله تحریم‌ها در حال حاضر وجود ندارد، اما می‌توان روی پروژه جلوگیری قاچاق داروها، بیش از پیش کار کرد. موضوعی که نیاز به ورود چند جانبه وزارتخانه‌های مرتبط، سازمان غذا و دارو و سازمان‌های دیگر داشته، یک عملکرد چند رشته‌ای و میان رشته‌ای و هماهنگی بین آنها را می‌طلبد. باید تا آنجا که جا دارد تلاش کرد تا مسئله داروی برای بیماران تا آخرین حد ممکن حل شود و تنها تحمل رنج بیماری -نه مسائلی مثل کمبود و قیمت دارو -مسئله بیماران دردمند باشد و مرزهای انسان‌ساخته موجب تحقیر و آسیب افراد خصوصا اینجا در مقوله بیماران نگردد و ‌شرایطی فراهم شود که هیچ مدیایی به کسی که متفرعنانه برخی مردمان جهان را شهروندان درجه دوم میداند،
تریبون ندهد.