عناد با شایسته‌گزینی در حوزه اجتماعی

در ابتدا ايام ولادت حضرت محمد(ص) و امام جعفر صادق( ع) را تبريک مي‌گويم. اين دو مناسبت را بهانه مي‌کنم تا به يکي از ويژگي‌هاي مهم اين دو بزرگوار که برگرفته از ويژگي‌هاي قرآن کريم است و امروزه بي‌توجهي يا کم‌توجهي به آن چالش جدي کشور است اشاره کنم و آن هم چيزي نيست جز «شايسته‌گزيني». موضوعي که خداوند در آيات 247 و 248 سوره بقره بر آن تاکيد مي‌کند و آن «علم» و «قدرت» است. پيامبر اکرم(ص) هم بر مبناي همين نکات قرآن درخصوص اهميت شايسته‌گزيني مي‌فرمايد: «هر کس کارگزاري از مسلمانان را به کار گمارد و بداند که ميان ايشان شايسته‌تر و داناتر از او هست به خدا، به پيامبرش و همه مسلمانان خيانت کرده است». همين توجه در سيره امام جعفر صادق(ع) هم بود و «علم» افراد را مبناي انتصاب قرار مي‌داد. موضوعي که اگر در هر جامعه‌اي و سازماني بيشتر مورد توجه قرار گيرد امور بهتر به سرانجام مي‌رسد که حداقل حوزه اجتماعي از اين منظر رنج مي‌برد و هر کس فکر مي‌کند مي‌تواند مدير اجتماعي باشد و اين حوزه نياز به تخصص ندارد. بپذيريم که اين مناسبت‌ها فقط براي ارسال پيام تبريک نيست بلکه بر اين باورم که اين مناسبت‌ها فرصتي براي تامل بيشتر در افکار و سيره اين پيشوايان ديني و بهره گرفتن و عمل کردن به آنهاست. فراموش نشود که حق نداريم مسئوليت‌ها را براساس انتخاب افراد فقط همسو و بدون تخصص انجام دهيم يا نسبت‌هاي فاميلي را مبنا قرار دهيم يا بر مبنايي که به‌عنوان انتصابات جناحي و حزبي شناخته مي‌شود مسئوليت‌ها را توزيع کنيم. اين نوع برخوردها، خيانت است خيانت. بر اين باورم که در حوزه اجتماعي کشور اعتقادي به استفاده از افراد متخصص سرجاي‌شان نداريم يا حداقل من اين‌گونه مي‌شناسم. در هر سازماني که افراد براساس تخصصشان سرجاي خودشان باشند تحقق اهداف سازماني بيش از پيش محقق خواهد شد، در کارکنان انگيزه ايجاد مي‌شود، مديريت بهينه منابع صورت مي‌گيرد و رضايت مردم هم افزايش پيدا مي‌کند و سوءاستفاده‌ها کمتر خواهد شد. نظم در انجام امور بهتر ديده مي‌شود، بهره‌وري افزايش مي‌يابد. لذا اگر مي‌خواهيم از اين شرايط نگران‌کننده اجتماعي خارج شويم يکي از مهم‌ترين راه‌ها استفاده از شايستگان در جاي خودشان است و اينکه مسئوليت‌هاي مرتبط را به شايستگان هر حوزه واگذار کنيم. اين نکته را در نظر داشته باشيم که مهم‌ترين راه دوام و تاثيرگذاري و کارآمدي هر سازماني مديريت فرزانگان و متخصصان است. نمي‌دانم چه دردي داريم که اين همه توصيه‌هاي ديني و علمي در انتصاب مديران اجتماعي را عامدانه يا غيرعامدانه جدي نمي‌گيريم و عناد با انتخاب شايستگان در حوزه اجتماعي و بي‌تفاوتي دستگاه‌هاي نظارتي تا چه زماني قرار است ادامه داشته باشد.