روزنامه قانون
1396/03/06
اين آخرين اميد است
26 ماه از ربوده شدن ملوانان ايراني توسط دزدان دريايي سومالي مي گذرد و هنوز تلاش ها براي رهايي و بازگشت ملوانان به كشور ادامه دارد.خانواده هاي ملوانان دربند ، ماه‌هاست كه در نگراني از سرنوشت عزيزان‌شان به سر مي برند و پيگيري‌هايشان از مقامات محلي تا مسئولان ارشد وزارت خارجه و مجلس شوراي اسلامي تاكنون بي نتيجه مانده است. اين بار اما نوبت به نگارش نامه مردم سيستان و بلوچستان براي پيگيري وضعيت ملوانان از حسن روحاني، رييس جمهوري رسيده است تا شايد همچنان كورسوهاي اميد براي نجات ملوانان باقي بماند. در اين نامه كه ابتدا پيروزي رييس جمهوري در دوازدهمین انتخابات ریاست‌جمهوری تبریک گفته شده است، خانواده هاي ملوانان، انتخاب قاطع روحاني در شهرها و روستاهای سيستان و بلوچستان را آخرین امید ما برای آزادی صیادان ایرانی اسیر در دست دزدان دریایی سومالی خوانده اند. در اين نامه آمده است: ما امضاکنندگان این نامه، هشت نفر از عزیزان خود را در خاک سومالی از دست دادهایم و اگر امروز از شما و عضو محبوب کابینه‌تان جناب آقای ظریف استمداد می‌جوییم، برای آزادی و نجات جان هشت صیاد دیگری است که همچنان در دست دزدان دریایی سومالی و در شرایطی غیرانسانی اسیر هستند.عزیزان ما از ششم فروردین ۱۳۹۴ به اسارت دزدان دریایی سومالی درآمده‌اند و متاسفانه هشت نفر از آنان گرسنگی، تشنگی و شکنجه‌های جسمی را تاب نیاورده و در اسارت جان خود را از دست داده‌اند. این قربانیان همگی صیاد و نان‌آوران خانواده خود بوده‌اند. برای توصیف وضعیت خانواده‌ها کافی است به یک مورد (خانواده نوحانی) اشاره کنیم که دو نفر از اعضای آن در سومالی کشته شده و پدر این خانواده برای تامین معاش چاره‌ای جز تکدی‌گری نیافته است.خانواده‌هاي ملوانان اسير، در ادامه خطاب به رييس جمهوري نوشته اند: جناب آقای روحانی! منظور ما از نوشتن این نامه، شرح اضطراب و رنجی که در این دو سال متحمل شده‌ایم، نیست. ما مادران و همسران و خانواده‌های داغداری که حتی به مزار شهیدان‌مان نيز دسترسی نداریم، ناامیدتر از همیشه شما را خطاب درد‌مان قرار دادهایم تا اقدامی برای آزادی هشت بازمانده صورت دهید؛ چراکه حل این موضوع جز از راه مداخله مستقیم شما میسر نیست. عزیزان ما کارگران فصلی بوده‌اند که قربانی یکی از حوادث رایج کار در این منطقه شده‌اند. آنان برای کار و کسب روزی حلال به دریا زده بودند و از این رو ما درگذشتگان این واقعه را شهید می‌دانیم. ما نه بیمه‌ای داریم که به پشتوانه آن مطالبه غرامت کنیم و نه چیز دیگری برای فروش و تامین مبالغی که دزدان برای آزادی و یا برای تامین غذای عزیزان‌مان می‌خواهند. ما انتظاری بیش از حمایتی که از قربانیان حادثه معدن یورت و پلاسکو کردید، نداریم. ما امروز از شما ريیس جمهور منتخب و وزیر محترم خارجه، نجات آخرین بازماندگان‌مان را استدعا داریم.امیدواریم با بازگشت آخرین بازماندگان‌مان از خاک سومالی در خانه‌های خود «جشن پیروزی» بگیریم و در شادی امروز شما شریک باشیم». اين نامه به امضاي «محمد بلوچی: پسرعموی شهیدان اعظم، خالد و علی محمد بلوچی»، «پروین صباحی: همسر اسیر جمال‌الدین دهواری»، «رحیما فائزی: همسر اسیر محمد شریف پناهنده»، «ماه‌خاتون غلامی: مادر اسیر ابراهیم بلوچ‌نیا»، «عابده کوسل: همسر اسیر شیرمحمد تابه‌زر» ، «عابد بلوچی‌زاده: پسرخاله اسرا سعید، آدم و احمد بلوچی» و «شهناز نوحانی: مادر شهیدان شریف و عبدالماجد و اسیر عبدا... نوحانی» رسيده است. سومالی از سال ۲۰۰۵ و با اوج‌گیری جنگ های داخلی، جای خود را در کابوس های دریانوردان تجاری، نفتکش و لنج های باری و صیادی باز کرده است. دزدی دریایی در آب های سومالی در سال ٢٠١١ با گروگان‌گیری بیش از ٧٠٠ نفر به اوج رسید. اما این میزان حملات در سال های بعد کاهش یافت که بخشی به دلیل گماردن نگهبانان مسلح در قایق ها و همچنین برقراری گشت های نیروهای دریایی بین المللی در سواحل این منطقه بود. هنوز ده ها گروگان در دست دزدان دریایی هستند که شامل ٢٦ دریانورد روی قایق ماهیگیری «نهام 3» می شود که در مارس ٢٠١٢ به اشغال درآمد.
سایر اخبار این روزنامه
