روزنامه خراسان

چالش مجری گری برای رقابت دختران ورزشکار

سری جدید مسابقه «شوتبال» از 18 آذر با حضور گروهی از شرکت‌کنندگان خانم و آقا، روی آنتن رفته و اکنون از شبکه نسیم در حال پخش است. مبینا نصیری که قسمت‌های مربوط به خانم‌ها را اجرا می‌کند، با این مسابقه چالش متفاوتی داشته و فضای جدیدی را تجربه کرده است. به بهانه پخش سری جدید «شوتبال»، با این مجری درباره تجربه تازه‌اش گفت‌وگو کرده‌ایم. چه شد که اجرای «شوتبال» را پذیرفتید؟ دنبال یک ژانر متفاوت برای اجرا بودم، اصلا در تلویزیون مسابقه ورزشی خانم‌ها نداشتیم و این اولین بار است، به همین دلیل قبول کردم. معمولا خانم‌ها برنامه‌های خانواده‌محور یا در نهایت یک مسابقه تلفنی را اجرا می‌کنند. من هم بعد از «صبح بخیر ایران» تصمیم گرفتم در هیچ برنامه‌ای نباشم، مگر این که برنامه متفاوتی باشد و فضای «شوتبال» کاملا متفاوت بود. فضای رقابتی با برنامه گفت‌وگو محور تفاوت دارد، چطور از این چالش عبور کردید؟ سعی نمی‌کنم هیجان کاذب ایجاد کنم و خودم هستم. فضای ما هم با فضای آقایان فرق دارد، شوخی‌هایی را که آن‌ها دارند، ما نمی‌توانیم داشته باشیم، به همین دلیل تلاش کردم فقط خودم باشم. اگر هیجان دارم به بیننده‌ها منتقل می‌کنم و اگر ندارم منتقل نمی‌کنم. به نظرم همین که خانم‌های ورزشکار آمده‌اند در قاب تلویزیون با هم رقابت می‌کنند، این خودش به اندازه کافی هیجان‌انگیز و جذاب است. این چالش سخت بود؟ بله کمی سخت بود، از این جهت که هیچ مدل قبلی نداشتیم که خانم دیگری چنین مسابقه و ژانری را اجرا کرده باشد. در سری اول با آقایان مقایسه می‌شدیم، اما الان برای مردم جا افتاده و اقبال نسبت به سری اول خیلی بیشتر است. اجرای مسابقه را بیشتر از برنامه گفت‌وگو محور می‌پسندید؟ نه هرکدام چالش و جذابیت خاص خودش را دارد. تمپوی برنامه گفت‌وگو محور خیلی بیشتر است یعنی هر لحظه‌اش می‌تواند یک چالش باشد و مجری باید هوش هیجانی بالایی داشته باشد، سوالات خوب مطرح کند و پاسخ‌های خوب بگیرد، اما مسابقه ریتم تندتری دارد و آن تمپو را ندارد. در «شوتبال» با ممیزی و محدودیت هم مواجه بوده‌اید؟ اگر بگویم نبوده است، دروغ گفتم. چون برنامه تولیدی‎ است، من در اجراهایم خود سانسوری ندارم و بعدا هر چیزی که صلاح بدانند، از برنامه حذف می‌کنند. من اصلا خودم را سانسور نمی‌کنم و برای همین ممکن است بعضی چیزها را حذف کنند. تا به حال پیش آمده که محدودیت عجیب و غریبی اعمال شود؟ عجیب و غریب نه، همان چیزهای متداولی که در این 15 سال تجربه کردم، الان هم هست. در سال‌های اجرا، پیشنهاد بازیگری هم داشته‌اید؟ بله، پیشنهاد سینمایی و نقش اول هم بود، اما رد کردم. در خودم نمی‌بینم که بتوانم بازی کنم، شاید روزی جلوی دوربین قرار بگیرم و ببینم که می‌توانم، اما الان اصلا در خودم نمی‌بینم. فقط نقش مجری را در فیلم «چپ، راست» بازی کردم. درباره ورود بازیگران به اجرا، عده‌ای معتقدند بازیگری به اجرا کمک می‌کند، نظر شما چیست؟ هنر انتها ندارد و چارچوب و قاعده‌ای هم ندارد. نمی‌توانیم بگوییم یک موزیسین فقط باید سازش را بنوازد و نمی‌تواند بخواند. بسیاری موزیسین‌ها را داشتیم که بعدا خواننده‌های خوبی شدند، مثلا آقای امید حاجیلی یادم هست که اول موزیسین بود، بعد خواننده شد و خواننده خوبی هم شد. کسی که هنرمند است، ممکن است بتواند خوب بنویسد، خوب بازی کند و خوب اجرا کند. بستگی به توانایی‌های فرد دارد و این موضوع  در هر فردی متفاوت است. پس با ورود بازیگران به عرصه اجرا مخالف نیستید؟ نه، به نظرم اشکالی ندارد. ما نمی‌توانیم بگوییم بازیگرها آمدند و دنیای اجرا را برای ما محدود کردند! وقتی توانمند باشی، همیشه برنامه و جایگاه خودت را داری. عده‌ای از همکاران خودتان معتقدند حضور بازیگرها باعث می‌شود مجریان کمرنگ شوند؟ اعتقادی به این ندارم، اما به یک موضوع معتقدم و آن این است که تمام مجری‌هایی که می‌شناسید، در دوره‌های آموزش سیما انواع کلاس‌ها، زبان بدن، نویسندگی، نمایشنامه‌خوانی و همه‌چیز را می‌گذرانند. وقتی تلویزیون دارد این هزینه را می‌کند که نیروهایش تخصص یاد بگیرند، پس بهتر است به آن‌ها فضا هم بدهد که این‌ها چهره بشوند و بتواند برنامه شاخصش را دست آن‌ها بدهد، اما در کل مخالفتی ندارم، اتفاقا حضور بازیگران خوب است، چون طرفداران خودشان را دارند و برنامه دیده می‌شود، مثلا آقای گلزار «برنده باش» را اجرا کرد، حجم خوبی از مخاطب آن را به خاطر آقای گلزار دنبال می‌کردند. هر کسی بتواند به تلویزیون کمک کند که مخاطب بیشتر شود، خوب است، همه سوار یک قایق هستند. گذشته از جذابیت حضور یک بازیگر، گاهی کیفیت اجرای آن‌ها مورد انتقاد است. بله، این همان بحث است که گفتم توانایی  در هر فردی متفاوت است. گاهی یک بازیگر خوب اجرا می‌کند و گاهی هم نمی‌تواند از عهده آن بربیاید. این‌ دیگر آزمون و خطاست. مثلا همین امسال از میان بازیگران، کسانی را داشتیم که مسابقه‌هایی را اجرا کردند و پول‌های خیلی خوبی هم گرفتند، اما موفق نبودند و تغییرشان دادند. فکر می‌کنم تهیه‌کننده‌ها هم اصراری ندارند، چون طرف بازیگر و چهره است حتما از او استفاده کنند، وقتی می‌بینند توانایی اجرا ندارد، از او خداحافظی می‌کنند. این روزها مجریان به بعضی اتفاقات خاص واکنش نشان می‌دهند تا بریده ویدئوی آن در فضای مجازی وایرال شود. نظر شما درباره این موضوع چیست؟ معتقدم تلویزیون و کلا رسانه، باید نقش مدعی‌العموم را داشته باشد، یعنی همیشه از جانب مردم مطالبه حق کند و مطالبه‌های آن‌ها را پیگیری کند، اما این فضایی که الان دارم می‌بینم که فقط منتهی می‌شود به یک واکنش، این را نمی‌پسندم به خصوص  از زمانی که اینستاگرام آمده، هر روز داریم واکنش یک سری هنرمند و مجری را می‌بینیم، چه دردی دوا شده؟ هیچ اتفاق خاصی نمی‌افتد. آن واکنش و مطالبه‌ای درست است که به نتیجه‌ای برسد. به هر حال این وایرال شدن باعث دیده شدن برنامه می‌شود. بله، اما خب فقط باعث دیده شدن برنامه می‌شود. یادم هست زمانی «تهران 20»، یا برنامه «در شهر» آن اوایل که پخش شد، مشکلات را مطرح می‌کرد و رسیدگی می‌شد، این به نظرم مسیر درستی بود، اما این که یک واکنش نشان بدهی و آخرش هم برنامه‌ات را تعطیل کنند هیچ اتفاق خاصی رقم نخورده است.
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
«حشاشین» چرا ممنوع شد؟ و چرا حالا ممنوع شد؟! (شهروند)پايان يك راهبرد (اعتماد) مصر و موساد پای منقل «حشاشین» (جوان) گرگ سیاست اسرائیل چگونه مقابل ایران زانو زد؟ (یادداشت روز) (کيهان)
سایر اخبار این روزنامه
دست خالی خراسان رضوی از ۵۰۰ میلیارد درآمد مالیاتی پیروزی مردم در مصاف خونین با رژیم پهلوی چالش مجری گری برای رقابت دختران ورزشکار سیر تا پیاز هفت تپه! ماجرای سر بریده درسطل زباله! دوقطبی سازی غلط درباره واکسن امید در رگ ایران بیستمین شماره آبنبات ویژه بچه های مشهد ماجرای فتوای بی سابقه رهبر انقلاب درباره پیکر حاج قاسم رای ناپلئونی تلفیق به بودجه پس از اصلاح حداقلی روحانی ضدحمله به تقلب در امتحانات آنلاین زنده‌ شدن در سردخانه!