علی انصاریان! ناامیدمان نکن!

علی انصاریان را با کدام قاب به خاطر می‌آورید؟ در پیراهن فجرسپاسی، جنگنده و چغر، در پرسپولیس با سری شکسته و بخیه خورده، یک ضربه به ساق‌های آرش برهانی که با لباس پاس مقابلش حرکات تکنیکی انجام می‌داد، آرام و بی‌خیال وقتی دروازه اولیور کان را در دیدار دوستانه پرسپولیس- بایرن مونیخ باز کرد و بعد با یک شوت سرکش تیر دروازه آنها را لرزاند، همراه با علیرضا نیکبخت واحدی در سریال زیر آسمان شهر که مثلاً نشان بدهند فردا دربی است و رفقات مهمتر از رقابت است و فردا کارت قرمز گرفتند، با پیراهن استقلال آرام‌تر از همیشه، شرمسار مقابل پرسپولسی‌ها، همراه اف سی استیل آذین، مقابل پرسپولیس در فینال جام حذفی با لباس گسترش فولاد، بازی در چند فیلم و سریال، خوانندگی، اجرای پرحاشیه در برنامه زابیوکا و .... برای یک فوتبالیست 43 ساله این همه قاب و خاطره شاید کفایت کند. او هم برای پرسپولیس بازی کرد و هم استقلال ولی با پیراهن شاهین بوشهر از فوتبال خداحافظی کرد. در این سالها انگار آرام‌تر از همیشه شده بود. بازیکنی که به خانواده مشهور «انصاریان» که عمویش شیخ علی انصاریان در تلویزیون به صورت پیوسته سخنرانی‌های اخلاقی دارد می‌گفت همه عمرم برای خودم زندگی کردم، به هیچکس اجازه ندادم در مورد مدل مو و لباس پوشیدن و رفتارهایم تصمیم بگیرد، همانطور که در بدترین شرایط نمازم را خواندم چون اهل ظاهرسازی نیستم. دیروز در رسانه‌ها نوشته بودند «هیچکس حق ندارد به علی انصاریان بگوید مهرداد میناوند رفته است» تکاندهنده است، دو بازیکن قدیمی پرسپولیس که هر وقت به هم می‌افتادند هر جمعی را به خنده وا می‌داشتند و اهل کُری‌خوانی و شیطنت بودند در اولین هفته از بهمن 99 به کرونا مبتلا شدند. برخی عنوان کردند ویروس را از برنامه اینترنتی که برای شهرآورد ساخته بودند گرفتند. صحت و سقم ماجرا مشخص نیست و حالا فرق زیادی نمی‌کند، مهرداد رفت و همه دست به دعا برداشته‌اند که علی انصاریان به سلامت از این مهلکه گذر کند. او فوتبالیستی معمولی نبود. همیشه سرش درد می‌کرد برای حاشیه  و جنجال. نمی‌ترسید از هیچ تنشی. نه فقط ساق هایش را نمی دزدید  بلکه سرش را جلوی توپ و ساق پای بازیکنان می گذاشت و همراه با بهروز رهبری فر یکی از مستحکم ترین خطوط دفاعی پرسپولیس را ساختند و مهاجمان حریف از دست شان امان نداشتند. پنالتی می دادند، مصدوم می کردند، سر و ابرویشان می شکافت، کارت زرد و قرمز می گرفتند ولی غریزی از دروازه پرسپولیس دفاع می کردند، همانطور که علی پروین دوست داشت گرچه با هر دو به مشکل برخورد و با دل خوری از پرسپولیس جدا شدند. حالا همه آرزو می کنند او مثل همان روزها که از دروازه پرسپولیس دفاع می کرد با کرونا بجنگد، کم نیاورد و ناامیدمان نکند که این روزها به بازگشت او امیدواریم، اینکه بیاید و دوباره فیلم بازی کند، دوباره کُری بخواند حتی وقتی قبلش از شنیدن خبر رفتن مهرداد میناوند پر از اندوه خواهد شد.