روزنامه ایران ورزشی
1399/11/12
ساخت پر زحمت پیروز به دست پیروز
سرمقاله فرشاد کاس‌نژاد @Farshadcasnejad پیروز قربانی را لازم نیست همیشه با تکرار حرف‌هایش و نقدهایی با چند عبارت پیش‌تر گفته شده ببینیم. لازم است او را در نقش اصلی‌اش نیز فارغ از این جنگ اعصاب فوتبال ایران پیدا کنیم و خوشحال شویم که مربی دیگری پیدا شده و برای فوتبال قدم‌های تازه برمی‌دارد. پیروز قربانی از روزهایی که برای مربیگری اولین قدم‌ها را برداشت، بیش از هر کار کوشش کرد تا نگاهش به مسائل فنی و هر موضوع دیگری متصل به فوتبال، متعلق به خودش باشد. این کوشش بهترین قدم او در این کار است و اینکه نگاه او چه کیفیتی دارد، مبحث دیگری است که هنوز نمی‌توان درباره‌اش حرف زد. پیروز قربانی برای این نگاه متعلق به خودش، به خودش زحمت هم می‌دهد. روشن است که به خود سخت می‌گیرد، خود را در معرض دانستنی‌های بیشتری قرار می‌دهد و برای حرفه تازه‌اش در فوتبال، به آنچه می‌داند اکتفا نمی‌کند و در تلاش برای تجربه و دانستن بیشتر است. در این مسیر یک ویژگی دیگر را در خود ساخته و پرورش داده، اینکه برای مربی شدن لازم است صداقت حرفهای داشته باشد. او اغلب دوست ندارد هر آنچه خوشایند دیگران است بگوید، بلکه آنچه را خود به درست و غلط باور دارد که به کار فوتبال می‌آید، به زبان می‌آورد. او موقعیتش را در این عبارت توضیح داده است: «من هر حرفی که می‌زنم برای پیشرفت فوتبال مملکت است. حالا اینکه حرفم به کسی بر بخورد مشکل من نیست و برای خوشایند کسی حرف نمی‌زنم و اینکه بخواهم با حرفم کسی را خوشحال کنم نیستم.» پیروز در این مسیر گاه از فرم‌های رایج خارج میشود، گاهی چیزی می‌گوید که در موج‌های رایج فوتبال ایران گفتنش دشوارتر از حرفهای روزمره است و گاهی عصبانی‌تر و جدی‌تر جلوه می‌کند و دوست دارد به پلشتی‌ها اعتراض کند. همه نیک و همه لازم. باید همراه هر چهره‌ای در فوتبال شد که دوست دارد نگاهش متعلق به خودش باشد و نشان می‌دهد که به صداقت حرفهای گرایش دارد. پیروز قربانی در ساختن این تصویر رسانه‌ای از پیروز قربانی، موفق بوده و تا امروز قدم‌هایی که به سمت این شخصیت‌سازی برداشته، تا اندازه‌ای که مورد بحث قرار بگیرد، کامیاب است. بعد از این اما، کار پیروز قربانی تازه شروع میشود. فوتبال ایران تشنه داشتن چهره‌های تازه است. منظور از فوتبال ایران، مدیران و اداره‌کنندگان فوتبال ایران نیست، بلکه خود فوتبال تشنه است برای اینکه دورانی بهتر را برای نجات خود با چهره‌های تازه بسازد و سر کند. پیروز قربانی یکی از همان چهره‌های امیدوار کننده در این مسیر فرضی برای فوتبال ایران است اما آنچه تا امروز کرده و گفته و ساخته، شامل قدم اول در مسیری طولانی میشود و خیلی زود است که عصبی و خسته بگوید محرومم کنید. در دورانی که فوتبال ایران توان اقتصادی استخدام مربی خارجی را ندارد، در نسل تازه‌ای که برای مربیگری داریم باید با وسواس و دقت انتخاب کنیم و درها را به روی کسانی بگشاییم که دغدغه دارند، رنجیده می‌شوند، حال‌شان با آنچه در فوتبال می‌گذرد خوش نیست و می‌خواهند چیزی را اطراف خود تغییر دهند. پیروز قربانی یکی از همین دست است. حرف‌هایش را بشنویم و کوشش کنیم آنها فرصت و قدرت و جدیت بیشتری برای گفتن حرفهای مهم‌تر و البته فرصت برای انجام کارهای بزرگتر داشته باشند. ساخت شخصیت حرفهای کار ساده‌ای در این زمانه نیست. در فضایی مشوش، پر از اظهارنظر و سوءتفاهم، دشوار است که همیشه درست و دقیق رفتار کنید و حرف بزنید و از دل قضاوت‌ها شخصیت مورد پسند خود را بیابید. کوشش پیروز قربانی و امثالش احترام‌برانگیز است.
سایر اخبار این روزنامه
تمرین، فیفا و استراحت
برد بزرگ رحمتی مقابل تیم سابق
حمله دوباره به دستیاران فکری
برهانی: استقلالی‌تر ازمرفاوی سراغ دارید؟
در آسیایی 2022 جهشی در ورزش قهرمانی شکل می گیرد
تلا ش برای ماندگاری بیشتر بدون اعتبار
علی انصاریان! ناامیدمان نکن!
احمد گل
دوراهی ماندن و رفتن
در دوراهی مظاهری - حسینی
صعود چهار پله‌ای؛ تحول پرسپولیس یا جهش موقت؟
چمنیان: داور ما را تنبیه کرد
اخباری: فکر می‌کردیم پرسپولیسی‌ها بازی جوانمردانه می‌کنند
رحمتی: خط هافبک سپاهان را از کار انداختیم
شائبه تخلف در مسابقات شطرنج آنلاین زیر 10 سال
ساخت پر زحمت پیروز به دست پیروز
