روزنامه ایران ورزشی
1399/11/20
این همه تعهد را چه کسی باید گردن بگیرد؟
گزارش محمدقراگزلو باشگاه پرسپولیس شنبه شب بخشی از مبلغ قرارداد بازیکنان و اعضای کادرفنی این تیم را به آنها پرداخت کرد. با این ده درصدی که به حساب اعضای تیم واریز شد، درصد پرداختی این فصل سرخ‌ها به عدد 20 رسید و با اینکه با بازه زمانی فعلی فصل متناسب نیست اما حداقل یک ماهی سر و صدای بازیکنان را می‌خواباند و آنها که در بازی‌های اخیر به مشکلات مالی پرداخته بودند و اعتراض‌شان را در رختکن علنی کرده بودند تا یک ماه حرفی از پول نخواهند زد. طبیعتاً پرداخت ده درصد مبلغ قرارداد بازیکنان و مربیان رقم بسیار سنگینی میشود که باشگاه پرسپولیس از عهده آن برآمد اما باشگاه طی هفته گذشته هم 300 هزار یورو از بدهی به بودیمیر را پرداخت هم طلب 78 هزار دلاری اینیگو والنسیا دستیار کالدرون را تسویه کرد و پرونده او را بست. حالا سؤال اینجاست که باشگاه پرسپولیس در شرایطی که تمام راه‌های دریافت پول از کارگزار را به روی خود بسته می‌بیند و حتی تقاضای فسخ قرارداد با شرکت آتیه داده پرداز را کرده، این همه پول را از کجا آورده است؟ دیروز سمیعی مدیرعامل باشگاه پرسپولیس اعلام کرد برای شارژ کردن حساب بازیکنان برنامه داشته‌اند اما سؤال اساسی اینجاست که این برنامه دقیقاً چه بوده و چه جزییاتی داشته است؟ طی دو هفته گذشته اعلام شده بود مجید صدری عضو تازه‌وارد هیأت مدیره که جای رسول پناه را گرفته، موفق شده منابع مالی تازه‌ای به باشگاه تزریق کند و اصلاً به پشتوانه حضور او و ارتباطات اوست که سمیعی دنبال فسخ قرارداد با کارگزار فعلی و عقد قراردادی دیگر است اما به نظر می‌رسد این مبالغ کلان از هر جایی تهیه شده به خاطر بسته بودن راه‌های درآمدزایی باشگاه تنها تعهداتی تازه برای باشگاه پرسپولیس ایجاد کرده و بار سنگینی که این باشگاه به عنوان قرض روی دوش خود احساس می‌کند را سنگین‌تر کرده است. پیش از این جعفر سمیعی موفق شده بود با قرض از نهادهای دولتی و نیمه دولتی طلب بازیکنان و مربیان از فصل قبل را تسویه کند و ده درصد مبالغ قرارداد آنها را هم بپردازد . حالا هم که مرحله بعدی پرداختی‌ها صورت گرفته به نظر می‌رسد ماجرای قرض کردن و تعهدات باشگاه ادامه داشته و باشگاه با قرض موفق شده صدای اعتراض بازیکنان را آرام کند. اینکه سمیعی و باشگاه در برهه فعلی موفق به مدیریت مقطعی بحران مالی تیم شده‌اند، حرکتی امیدبخش و مثبت در عملکرد آنها به حساب می‌آید اما اگر قرار باشد با این روش تعهدات روی دوش باشگاه سنگین‌تر از قبل شود چه فایده؟ در باشگاه پرسپولیس انگار رسم شده که هر مدیری تنها به فکر رتق و فتق شرایط تیم و باشگاه در دوران مدیریت خودش باشد و به بعد از آن کاری نداشته باشد. به همین خاطر هم هست که هر مدیری می‌آید با هر بار پرداخت بدهی‌های خارجی و داخلی می‌گوید این تعهدات مربوط به مدیران قبلی بوده و سوء‌مدیریت اسلاف خویش را به شکلی غیر مستقیم بارها و بارها جلوی چشم‌مان می‌آورد. جعفر سمیعی که از برنامه‌های پیش روی باشگاه به عنوان تحرکاتی نجات‌بخش جهت عبور از بحران‌های مالی یاد می‌کند، باید یادش باشد که ایجاد تعهدات بیشتر و بیشتر کمکی به خوشنامی و موفق دانستن او در این عرصه دشوار نخواهد کرد و برعکس وجهه او را بعد از پایان دوران مدیریتش در این باشگاه خراب می‌کند. سمیعی اصرار دارد بی سر و صدا کارها و اقداماتش را پیش ببرد و موفق شده اعتماد کادرفنی و بازیکنان را هم جلب کند اما باید از او پرسید برای برداشتن این تعهدات از روی باشگاه چه برنامه‌ای دارد؟ آیا در سال منتهی به خصوصی سازی باشگاه، بالاتر رفتن رقم تعهدات باشگاه شرایط ورود سهام به بورس و فرابورس را دشوارتر و غیر ممکن‌تر نخواهد کرد؟ آیا شرکت یا فردی حقیقی حاضر میشود با این همه بدهی و قرض به این و آن سهام پرسپولیس را همراه با بدهی‌های کلانش بخرد و زیر بار این همه تعهد برود؟
سایر اخبار این روزنامه
8 میلیارد ندهید به AFC شکایت می‌کنیم
علی نعمتی گزینه جدید پرسپولیس
سمیعی: جذب ترابی اولین و آخرین اقدام باشگاه نیست
این همه تعهد را چه کسی باید گردن بگیرد؟
علی‌نژاد: شش میلیون دلار در فیفا پول داریم
خطر بالقوه برای «یوزهــــا»
فتح‌الله‌زاده: از دیدن حال استقلال غصه می‌خورم
سن فقط یک عدد است
رحمان رضایی بالاخره برکنار شد
پژمان جمشیدی، فوتبالیست و بازیگر ناموفقی است؟
شکست سنگین هوادار در روز خوب میزبان‌ها
آغاز تعاملی سرمربی روس
از قرنطینه به سوی زمین تنیس
درباره وریای فوتبالیست بحث کنید
حکم سکوت
