روزنامه ایران ورزشی
1399/12/14
استاد یا شاگرد؟
پیت شارلند شاید نتوان از کنار دیدار امشب یورگن کلوپ و توماس توخل به‌عنوان بازی استاد و شاگرد به‌راحتی گذشت، همینطور از اینکه نام این مسابقه را تقابل جزئیات و انگیزه دانست. وسوسه‌کننده است، دوران مربیگری این دو تاکتیسین آلمانی به هم گره خورده است. در ماینتس شروع کرده‌اند، به بوروسیادورتموند رفته‌اند و از لیگ برتر سر درآورده‌اند (البته توخل مدتی در پاری‌سن‌ژرمن هم بود). انتخاب یکی از آنها هم شاید جفا به دیگری باشد. توخل بعد از پایان دشواری که در دورتموند داشت در مدیریت منابع انسانی پیشرفت زیادی نکرده، کافی است به اخراجش در پاری‌سن‌ژرمن نگاه کنید. بحث جدی وجود دارد درباره اینکه او بهترین بازی را از نیمار گرفت و فوق‌ستاره برزیلی را خوشحال‌ترین بازیکن تیم کرد. کلوپ از این جهت شایسته تحسین است، حتی از بیرون آنفیلد. او دو مدافع کناری تیمش، ترنت الکساندر آرنولد و اندرو رابرتسون را متحول کرد. استفاده او از روبرتو فیرمینو به‌عنوان شماره 9 کاذب باعث بهترین بازی‌های سادیو مانه و محمد صلاح شد. جوردن هندرسون یک هافبک کامل شد. این دو مربی را میشود از نظر میل به ارائه بازی مبتنی بر پرسینگ و مالکیت توپ به هم ربط داد، خیلی بیشتر از روزهای دورتموند کلوپ، اما هر دو دمدمی‌مزاج هستند؛ مثل خیلی از مربی‌های تراز اول امروز دنیا. آنچه بازی امشب لیورپول و چلسی را جذاب می‌کند این است که باید دید کدام‌یک پای دیدگاه‌شان می‌ایستند. کلوپ به‌عنوان مربی میزبان و تیمی که دو برد روحیه‌بخش به دست آورده، شاید بیشتر مقاومت کند. قرمزها تا قبل از پایان فصل باید در زمین ولورهمپتون، آرسنال، لیدزیونایتد، منچستریونایتد و برنلی بازی کنند. بازی با چلسی شاید خطرناک باشد اما می‌تواند انگیزه لازم برای این مقطع مهم از فصل را بدهد. خطرش این است که هندرسون به فهرست بلند مصدومان اضافه شده و اگرچه فابینیو هم می‌تواند بازی کند اما خبری از بازگشت آلیسون بکر که پدرش مرگ تراژیکی داشت، نیست. چلسی با توخل شکست‌ناپذیر بوده و در ضدحمله فوق‌العاده خطرناک. آیا او دفاع مطمئنش را به‌خاطر امثال کالوم هادسون اودوی، میسون ماونت و تیمو ورنر به خطر می‌اندازد؟ با وجود بازی در تیم شگفتی‌ساز وستهم و میزبانی آرسنال و لسترسیتی، چلسی بازی‌های آسان‌تری در پیش دارد؛ البته بستگی دارد به اینکه منچسترسیتی پپ گواردیولا در بازی خانگی اواخر فصل با چلسی قهرمانی‌شان قطعی شده باشد و پای‌شان را از روی گاز برداشته باشند. با بازی منچستریونایتد مشخص شد چلسی بیشتر دوست دارد در بازی‌های بزرگ 1-4-5 باشد تا 3-4-3. این را هم باید گفت که در بردهای یک بر صفر مقابل تاتنهام و اتلتیکومادرید تنها یک تیم میل به پیروزی داشت و آن چلسی بود. البته تصور این است که شما در بازی‌های بزرگ مربی دفاعی‌تری از ژوزه مورینیو و دیگو سیمئونه پیدا نمی‌کنید پس اگر برابر این دو مربی کلین‌شیت کنید یعنی شایسته تحسین و تبریک هستید. اشاره به رابطه این دو مربی هم جالب است. قطعاً محترمانه است. حرف‌های کلوپ بعد از انتصاب توخل را ببینید با این وجود توخل به‌خاطر مقایسه‌ها روی دوشش سنگینی احساس می‌کند. کریستین هایدل مدیر فنی ماینتس در کتاب زندگینامه‌اش به معارفه توخل اشاره کرده: «داشتم می‌گفتم که ما باید ارتباط بیشتری با مردم برقرار کنیم. از دهانم در رفت و گفتم وقتی کلوپ اینجا بود... توماس همان موقع واکنش نشان داد. حرفم یادم رفت، درست روی نقطه ضعفش دست گذاشته بودم. واقعاً ناراحت شد، رقابت آنها از همین‌جا ریشه می‌گیرد.» مثل مورینیو-گواردیولا نیست اما جذابیت‌های خودش را دارد. این پانزدهمین بازی‌شان است و توخل تا به حال تنها دو برد داشته. یکی از مشکلات جالب توخل همان است که سلفش، فرانک لمپارد را هم درگیر کرد؛ گلزنی. از وقتی او آمده دو بازی گل نزده‌اند و تنها سه‌بار دو گل زده‌اند، برابر شش تیم آخر. چلسی البته ششمین خط حمله لیگ برتر را دارد اما پول زیادی صرف حمله شده و نتایج لازم را نگرفته‌اند. توخل هنوز به تعادل مدنظرش نرسیده و بعید است مقابل لیورپول برسد. اگر چلسی یک مساوی بگیرد، نتیجه خوبی گرفته. اگر به لستر، وستهم و اورتون بی‌احترامی نشود چون به بیگ سیکس تعلق ندارند، عملکرد چلسی خیلی ضعیف است. در این فصل از هفت بازی یک برد و سه تساوی دارند در حالی که لیورپول چهار پیروزی داشته در حالی که برابر تیم‌های کوچک به مشکل خورده. مشکل بازی‌های بزرگ لیگ برتر ترس از باخت است برای همین خیلی وقت‌ها زیبا نمی‌شوند. تساوی در بازی امشب برای هیچ‌کدام فاجعه نیست و می‌توانند برای بازی بعد آماده شوند. منبع: یورو اسپرت
سایر اخبار این روزنامه
