ورزش علیه تروریسم

عملیات17 خرداد را نباید به هیچ روی و با هیچ ملاک و معیاری به معنای نبود امنیت در ایران دانست. البته کسانی که مخالف نظام هستند، این‌گونه عنوان می‌کنند که آمدن داعش به قلب ایران و حضورشان در مجلس و در مرقد امام به معنای ضربه‌پذیری ایران از لحاظ امنیتی است، اما واقعیت آن است که این‌گونه اظهارنظرها بیش از آنکه ملاک و معیارهای امنیتی داشته باشد، ملهم و متاثر از نگاه‌های سیاسی و عقیدتی علیه نظام جمهوری اسلامی است. هیچ کس منکر آثار روانی 17 مرداد نیست، همچنان که هیچ کس منکر یازده سپتامبر و یا حملات پارس و لندن نمی‌شود، اما آیا این‌گونه حملات در معنای آن است که در آن کشور امنیت وجود ندارد؟ آیا یک دو جین عملیات تروریستی که در پاریس صورت گرفت، به معنای آن است که در پارس امنیت وجود ندارد؟ ایضا در مورد لندن، فرانکفورت و نیویورک و بسیاری از جاهایی که داعش توانسته عملیات تروریستی انجام دهد، همین سوال مطرح می‌شود. حتی اگر داعش موفق شود ظرف ماه‌های آینده یکی دو مورد عملیات مشابه اعم از تهران، مشهد و قم انجام دهد، به هیچ روی به معنای نبود امنیت در ایران نیست، زیرا ما فردای بعد از 17 خرداد شاهد بودیم که مردم تهران بدون آنکه هیچ‌گونه نگرانی داشته باشند، در اماکن عمومی رفت و آمد کرده، با مترو این طرف و آن طرف می‌رفتند، گویی انگار نه انگار که دیروز آن حوادث اتفاق افتاده است. رفتار مردم لندن، پاریس و نیویورک هم همین‌گونه بود. به عبارت دیگر تا این مرحله داعش نتوانسته با انجام عملیات تروریستی در هیچ نقطه‌ای احساس فقدان امنیت را به وجود آورد. این قاعده کلی شامل ایران هم می‌شود و اگر از مخالفان نظام صرف نظر کنیم، هیچ‌کس دیگری این نظر را ندارد که عملیات 17خرداد باعث به وجود آمدن احساس ناامنی در ایران شده است. ما شاهد خواهیم بود که استادیوم‌های ورزشی مانند روز گذشته پر از جمعیت خواهد شد و به هیچ وجه این احساس ترس به میان نخواهد آمد که عملیات انتحاری صورت گیرد، همچنان که در شهرهای اروپایی هم همین داستان اتفاق افتاد و یک هفته بعد از انفجارهای پاریس مشاهده شد که استادیوم‌های ورزشی این شهر مملو از تماشاچی‌ها شد و کسی احساس نکرد ممکن است انفجاری صورت گیرد.
ادامه در صفحه2