روزنامه خراسان

دبیر دنبال رضایت سوریان پرستاری جلوی دوربین عیاری و ۶ ساعت کرال بی وقفه


 
 
مخالفت اتحادیه جهانی کشتی با معرفی کاندیدای جدید از سوی ایران


دبیر به دنبال جلب رضایت سوریان!
 
به‌دست آوردن دوباره کرسی جهانی که روزگاری رسول خادم بنا به دلایل معلوم و نامعلوم به سادگی آن‌ را از دست داد حالا تبدیل به یکی از دغدغه‌های اصلی فدراسیون کشتی ایران شده؛ جایگاهی که رسیدن به آن به قدری سخت است که حمید سوریان را با آن کلکسیون رنگارنگ و مملو از 7 طلای جهان و المپیک ترسانده! ترسی که باعث شده نایب‌رئیس فدراسیون گوش‌شکسته‌ها در فاصله حدودا 2 ماه مانده به برگزاری انتخابات هیئت رئیسه اتحادیه جهانی، تصمیم به انصراف بگیرد و این تصمیم را با علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی ایران در میان بگذارد. این ترس اما زمانی به جان سوریان افتاد که عباس جدیدی به عنوان نماینده ایران برای احراز پست دبیرکلی شورای کشتی آسیا ناکام ماند تا نمایندگان کشورهای قزاقستان، کره‌جنوبی و مغولستان به ترتیب به‌عنوان رئیس، نایب‌رئیس و دبیرکل آسیا انتخاب شوند. همین مسئله هم باعث شد تا فدراسیون کشتی و در راس آن علیرضا دبیر که از زمان روی کار آمدنش کسب کرسی جهانی را به‌عنوان یکی از استراتژی‌های مهم خود تعریف کرده بود، تلاش مضاعفی برای بازپس‌گیری جایگاه جهانی ایران انجام دهد. دبیر حتی پای مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک را هم به میان آورد تا از کمک این دو ارگان مهم ورزشی هم برای متقاعد کردن مسئولان جهانی استفاده کند هرچند درنهایت اقدام خاصی از سوی این دو نهاد صورت نگرفت اما فدراسیون کشتی سعی کرد از طریق دیپلماسی ورزشی بسترهای لازم برای لابی و رایزنی با کشورهای صاحب نفوذ در اتحادیه جهانی را فراهم کند. در همین راستا دبیر ملاقات‌های متعدد و مهمی بین سوریان با روسای فدراسیون‌های ملی کشورها از جمله روسیه ترتیب داد و حتی کاری کرد که سوریان چندین جلسه متوالی با نناد لالوویچ، رئیس اتحادیه جهانی داشته باشد. اما با توجه به این‌که کرونا بیش از یک سال و نیم است که در سراسر دنیا محدودیت‌هایی ایجاد کرده و مسابقات بین‌المللی طبق روال گذشته به انجام نرسید، قهرمان پیشین کشتی فرنگی جهان و المپیک که از محبوبیت زیادی در سراسر دنیا نیز برخوردار است، نتوانست به‌اندازه کافی لابی و رایزنی لازم با اعضای رای‌دهنده در انتخابات را داشته باشد. البته سوریان پیش از این نیز گفته بود با شرایط موجود تمایلی به حضور در انتخابات ندارد چراکه او در سفرهای اخیرش به مسابقات متعدد جهانی و تورنمنت‌های مختلف، متوجه شد که در این مسیر پر پیچ‌وخم و فرصت اندک تا شروع انتخابات(10 آبان ماه همزمان با مسابقات قهرمانی امیدهای جهان در بلگراد صربستان) حتی در داخل کشور هم تنهاست و به غیر از فدراسیون کشتی، حامی دیگری ندارد! بنابراین عطای کار را به لقایش بخشید و انصراف خود را تلویحا اعلام کرد. در ابتدای امر فدراسیون کشتی با این انصراف کنار آمد و حتی عنوان شد دبیر به دنبال جانشینی برای سوریان است تا به اتحادیه جهانی معرفی کند اما کاشف به عمل آمد که عملا چنین کاری شدنی نیست و با قوانین اتحادیه جهانی کشتی در تضاد است. با این حساب دبیر و فدراسیون کشتی چاره‌ای جز راضی کردن سوریان برای حضور در انتخابات ندارند. این در حالی است که سوریان حتی حاضر نیست حرفی در این خصوص بزند و پاسخ رسانه‌ها را هم نمی‌دهد. حال باید منتظر ماند و دید درنهایت نابغه اسبق کشتی فرنگی ایران و جهان به حضور در انتخابات رضایت می دهد و در فرصت ۵۰ روزه تا برگزاری انتخابات هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی تلاش خود را برای کسب موفقیت در انتخابات بیشتر خواهد کرد یا خیر؟ رقابت‌های کشتی آزاد و فرنگی زیر ۲۳ سال قهرمانی جهان از ۹ آبان به مدت یک هفته در صربستان برگزار می‌شود و انتخابات هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی نیز در حاشیه این رقابت‌ها برگزار خواهد شد.
 
 
 
 
پرستار بخش شیمی درمانی مقابل دوربین کیانوش عیاری!
به بهانه بازپخش سریال «روزگار قریب» با مریم کاویانی گفت‌وگو کرده‌ایم  که پیش از ورود به عرصه بازیگری، پرستار بوده است
نویسنده:  مائده کاشیان  
 
مریم کاویانی رمضان سال 84 با سریال خاطره‌انگیز «او یک فرشته بود» ساخته علیرضا افخمی وارد تلویزیون شد و با این سریال به شهرت رسید. او پس از این مجموعه با سریال‌های «زیرزمین» و «پنجمین خورشید» که آثار موفقی نیز بودند، همکاری با افخمی را تجربه کرد و «شکرانه»، «فاصله‌ها» و «دارا و ندار» از دیگر آثار کارنامه این بازیگر هستند. کاویانی آخرین بار با مجموعه «بوی باران» در تلویزیون دیده شد و پس از آن از بازیگری فاصله گرفت. این بازیگر به عنوان تازه‌ترین فعالیت خود در این عرصه، در سریال «راز ناتمام» ساخته امین امانی بازی کرده و اکنون بازپخش سریال «روزگار قریب» را روی آنتن دارد. به همین بهانه گفت‌وگویی با او داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.   در سریال «روزگار قریب» نقش یک پرستار را برعهده داشتید، با توجه به این که پیش از ورود به دنیای بازیگری پرستار بودید ، آیا این تجربه واقعی، به ایفای نقش‌تان کمک کرد؟ بله، می‌توانست در باره یک چیزهایی به من کمک کند و در این که بدانم بعضی فیگورها و پوزیشن‌های نقش باید چطور باشد، بی‌تاثیر نبود، اما من زمانی که پرستار بودم، پرستار مهربانی بودم و در سریال این طور نبود.   پس کارتان نسبت به بازی در نقش‌های دیگر راحت‌تر بود؟ بله راحت‌تر و ملموس‌تر بود و در کنار آقای عیاری، شرایط بسیار خاص‌تر هم می‌شود.   همکاری با آقای عیاری در این سریال چطور بود؟ عالی بود. ایشان واقعا کارگردان صاحب سبکی هستند و کار با ایشان بسیار راحت بود، چون روش ایشان این طور است که همه شرایط صحنه و دوربین در خدمت بازیگر است، بازیگر احساس رهایی می‌کند و انگار دارد زندگی می‌کند. سخت، اما بسیار خوب و لذت‌بخش است.   منظور از این سختی چیست؟ آقای عیاری روحیاتی دارند که بسیار با آرامش و صبر، اثرشان را می‌سازند، فیلم نامه ندارند و باید در همان صحنه با تمرکز کار کنی. از این نظر سخت است، وگرنه واقعا کار با ایشان تجربه‌ای بسیار عالی است.   به نظرتان چرا این مجموعه مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت؟ دلیلش قصه واقعی است که روایت می‌شود، سبک کار آقای عیاری، نام ایشان، شخصیت دکتر قریب، این که همه چیز به شکل مستند ساخته شده و این قدر زنده است، پلان‌ها زیباست، بازی بازیگران باورپذیر است، در واقع بازی نیست و زندگی است. همه این‌ها باعث شده «روزگار قریب» خاص و بسیار دوست‌داشتنی شود.   چرا مدتی بود در عرصه بازیگری فعالیتی نداشتید؟ مدت زیادی نبود که کار نکردم، کلا دو سال و نیم بود. هم مسئله کرونا وجود داشت، هم این که شرایط زندگی‌ام به سمتی رفته بود که نمی‌توانستم نقشی را قبول کنم، اما از فروردین‌ماه دوباره برگشتم، در سریال «آسانسور» بازی کردم و دو قرارداد سریال دارم که تا وقتی جلوی دوربین نروم نمی‌توانم در باره شان صحبت کنم.   بعضی بازیگران نگران می‌شوند که نکند با کار نکردن یا کم‌کاری فراموش شوند، شما هم چنین نگرانی‌هایی داشتید؟ نگران بودم، ولی شرایط من این طور بود و چاره‌ای نداشتم، اما حالا که تمام شده، برگشتم و خدا را شکر پیشنهاد کار هم دارم.   در طول مدتی که کار نمی‌کردید سریال‌های تلویزیون را دنبال می‌کردید، به نظرتان چرا امروزه در مقایسه با گذشته کمتر سریال‌های محبوب و پرمخاطب ساخته می‌شود؟ خیلی نه، کم وبیش دنبال می‌کردم. هرچه امکانات‌ بیشتر و شرایط مهیاتر باشد، اثر بهتری هم خلق خواهد شد. مشکلاتی که در این مدت وجود داشته مانند مشکلات بودجه و مسئله کرونا، البته کرونا بهانه است چون یک سال و نیم است که آمده، اما به هرحال نوع قصه و مسیری که در این ایام رفتیم، شاید به سمتی بوده که متاسفانه افتی ایجاد کرده، اما امیدوارم دوباره به همان روزها برگردیم، با همان قصه‌ها و بازیگران قبلی. نمی‌دانم دلیلش چه چیزی می‌تواند باشد، اما انگار مردم بازیگران قدیمی را نسبت به چهره‌های جدیدی که دارند می‌آیند و البته هنرمند هستند و زحمت می‌کشند، بیشتر دوست دارند. شاید چون قصه خوب نیست یا شاید هم کلا حال مردم خوب نباشد.   در این سال‌ها معمولا نقش‌های مثبت و مهربان را بازی کردید، دوست داشتید نقش منفی را هم تجربه کنید؟ بله به شدت دلم می‌خواهد بازی کنم. من در این سال‌ها تجربه بازی در کارهای کمدی را هم داشتم که خیلی شیرین است و خیلی دوست دارم دوباره این کار را انجام دهم. خیلی دلم می‌خواهد که نقش منفی را هم تجربه کنم. اصلا فکر می‌کنم همه بازیگران دوست دارند تجربه نقش‌های متفاوت را داشته باشند و امیدوارم زمانی این فرصت برایم پیش بیاید.   یعنی پیشنهادهای نقش منفی کمتر بوده است. اجازه بدهید سریال «راز ناتمام» پخش شود، آن جا نقشم کمی متفاوت‌تر است.   «او یک فرشته بود»، «پنجمین خورشید» و «فاصله‌ها» از آثار خاطره‌انگیز کارنامه شما هستند، خودتان کدام سریال را بیشتر دوست دارید؟ همه این کارها برایم ارزش دارند و دوست‌شان دارم، ولی به دلیل این که با سریال «او یک فرشته بود» به مردم معرفی شدم و در واقع پیوند قلبی من با هنر از آن جا آغاز شد، برایم ارزشمندتر است.   با توجه به این که خودتان پرستار بودید، حتما این روزها سختی کار پرستاران و کادر درمان را به خوبی درک می‌کنید. بله، فکر می‌کنم باید دست تک‌تک پرستاران را بوسید و واقعا باید از آن‌ها قدردانی کرد. با آن پوشش سخت و سنگین و شرایط سخت نفس کشیدن زیر ماسک، خیلی زحمت می‌کشند.   شما در دوران کارتان هرگز مشابه این شرایط را تجربه نکرده بودید. بله، آن زمان شرایط اصلا این طور نبود، با این حال من چون در بخش شیمی‌درمانی کار می‌کردم، گاهی مجبور بودم داروها را با گان و ماسک مخصوص به بیماران تزریق کنم، ولی فقط همان لحظه بود، وقتی از آن محیط دور می‌شدم ماسک را برمی‌داشتم و نفس می‌کشیدم، این خیلی فرق می‌کرد.   پیش آمده که دوست داشته باشید دوباره حرفه پرستاری را ادامه دهید؟ بله، من همیشه دلتنگ بودم. زمانی که بر اثر کرونا در بیمارستان بستری بودم، واقعا خیلی دلم می‌خواست که دوباره بلند شوم و این تجربه شیرینِ معنوی را که واقعا معنوی‌ و کار بزرگی است ، دوباره داشته باشم.             نوجوان موفق  6 ساعت کرال بی وقفه تا ثبت رکورد کشوری  گفت وگو با نوجوانی که موفق به ثبت رکورد ملی بیشترین مسافت  متوالی شنا شد  نویسنده: نسترن رضوی|  روزنامه ‌نگار     دو هفته پیش بود که یکی دیگر از نوجوان‌های خوب کشورمان در عرصه ورزش افتخارآمیز شد.
«مائده ماندگاری» 12ساله، هفتم شهریور در حضور مسئولان کمیته ثبت رکوردهای ورزشی فدراسیون ورزش‌های همگانی کشور در منطقه «سنگاچین» بندرانزلی به مدت 6 ساعت‌و 22 دقیقه‌و 55 ثانیه به ‌صورت متوالی بیش از 15کیلومتر شنا کرد و موفق به ثبت رکورد ملی شد. در جوانه این‌ هفته با مائده از چگونگی ورودش به شنای حرفه‌ای تا ثبت رکورد ملی‌اش گپ زدیم.
 
شنا را از چند سالگی شروع کردی؟
من ورزش را از  5سالگی با اسکیت شروع کردم و در 7 سالگی شنا را آموزش دیدم. علاقه‌ام به این ورزش آن ‌قدر زیاد بود که هرچه بیشتر شنا می‌کردم، کمتر خسته می‌شدم. بلافاصله بعد از آموزش ‌های مقدماتی شنا وارد تیم استان قم شدم و در تمام مسابقات استانی و منطقه‌ای شرکت کردم. بار اولی که در مسابقه شرکت کردم، نزدیک بود غرق شوم و ناجی من را نجات داد و این اتفاق شروع ورزش حرفه‌ای من بود.
در روز چقدر تمرین می‌کنی و شده تا‌ به ‌حال خسته شوی؟
ورزش ‌هایی که من برای آمادگی جسمانی‌ام انجام می‌دهم شنا، بدنسازی و دوومیدانی است. از وقتی وارد تیم تهران شدم، در طول هفته چهار روز به تهران می‌روم و شنا و بدنسازی کار می‌کنم. روزهایی که نمی‌توانم به تهران بروم در شهر خودمان یعنی قم ورزش می‌کنم. راستش ورزش حرفه‌ای در شهر ما گاهی سخت می‌شد چرا که نمی‌توانستم از استخر زمان بیشتری برای تمرین بگیرم. از طرفی طولانی بودن مسیر و رفت‌وآمد های
 پی‌ در پی از قم به تهران زمان‌بر بود ولی به ‌دلیل هدفی که داشتم سعی ‌کردم خسته نشوم.
چطور شد که به فکر ثبت این رکورد افتادی؟
 با راهنمایی‌های خانم «نصرتی» که اولین مربی شنای من بودند، در 9سالگی وارد تیم تهران شدم و هفته‌ای چهار روز در رفت‌وآمد بودم. تمرینات طولانی در تهران، برگشتن به قم و صبح‌ های زود که باید به مدرسه می‌رفتم تا نزدیک دو سال ادامه داشت. در این میان خانواده‌ام که همیشه همراه و حامی من بودند، با آقای «فرشید سلیمان‌پور»، موسس باشگاه ورزشی سنگاچین و پرورش‌ دهنده ورزشکاران رکورددار، آشنا شدند. آقای سلیمان‌پور با دیدن تلاش و علاقه‌ام به شنا من را برای رکورد زدن در دریا تشویق و راهنمایی کردند.
برای ثبت این رکورد ملی چقدر تلاش کردی و حالا چه احساسی داری؟
در ابتدا تابستان‌ها برای تمرین به بندرانزلی می‌رفتم و در فصل‌های دیگر سال در تهران و قم ورزش می‌کردم. تا این‌ که سال 98 با شیوع کرونا مسیرهای رفت‌وآمد مسدود و استخرها بسته شد و این یعنی تمرینات شنا تعطیل! خیلی از افراد با قرار گرفتن در شرایط سخت از هدفی که دارند، دست می‌کشند اما این تعطیلی‌ها هم نتوانست مانع من شود. سعی کردم ورزش را با دوومیدانی در هوای آزاد ادامه بدهم و از هر فرصتی برای تمرین در دریا استفاده کنم. بیشتر روزها آفتاب‌ سوختگی اذیتم می‌کرد ولی ادامه دادم. پس از چند دوره تمرینات سخت بالاخره روزی که منتظرش بودم، رسید و بعد از نزدیک به هفت ساعت شنای متوالی توانستم به چیزی برسم که سال‌ها در سر داشتم و برایش هر روز و هر ساعت تلاش کرده ‌بودم. حالا احساس رضایت و خوشحالی دارم اما این موفقیت برایم خط پایان نیست، بلکه شروع تمرینات سخت‌تر برای موفقیت‌ های بزرگ‌تر است.
 
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
عشق و خیانت در «قطب شمال » «مست عشق » عام هپسند و صعود سخت فوتسال (خراسان) طوفانی که پرده از چهره غرب کنار زد  (یادداشت روز) (کيهان) پزشکی به شرط کسب درآمد  (جوان)رسوایی دموکراسی و آزادی بیان آمریکایی در دانشگاه‌ها (شهروند)
سایر اخبار این روزنامه
همین حالا دستم را بگیر... کریس، معجزه تلاش یک کرسی مشهد در مجلس کم شد دلالان تست کرونا مقابل کنسولگری عراق در مشهد ! ابعاد جدید قتل های پسر ۱۵ساله 2 پرونده مهم الکاظمی درتهران تحکیم روابط دیرپای 2 ملت توافق مشروط با آژانس دبیر دنبال رضایت سوریان پرستاری جلوی دوربین عیاری و ۶ ساعت کرال بی وقفه رادیو مشهد و روزنامه خراسان؛ همزادهای 73 ساله فولاد، پروژه بعدی کاهش قیمت از طریق بورس کالا 8 جمله ممنوعه به افراد سوگوار معمای لغو منع تردد شبانه