طالبان، ناتوان در برقراری امنیت

نبی شریفی- دیروز حدود ساعت 13 و 30 دقیقه هنگام ادای نماز جمعه، سه تروریست با سلاح گرم بر نمازگزاران شیعه قندهار آتش گشودند و پس از آن جلیقه های انتحاری خود را منفجر کردند. نخستین انفجار بیرون محوطه مسجد و دیگری داخل فضای سربسته که نمازگزاران حضور داشته‌اند، به وقوع پیوسته است. این دومین جمعه پیاپی است که سجاده نمازگزاران شیعه افغانستان رنگ خون می گیرد. انفجار روز گذشته که داعش مسئولیت آن را برعهده گرفته است در مسجد «فاطمیه»، بزرگ ترین مسجد شیعیان در قندهار، رخ داده است. در پی این حمله تروریستی بیش از 62 تن شهید و 70 تن زخمی شدند. ذبیح‌ا... مجاهد، سخنگوی طالبان در پیامی نوشته است که «امارت اسلامی» این انفجار را نکوهش می‌کند و آن را «جنایت بزرگ» می‌داند. او اضافه کرده که طالبان به نیروهایش دستور داده عاملان آن را دستگیر کنند و «به پنجه شریعت» بسپارند. جمعه دو هفته پیش نیز شیعیان در مسجد «سیدآباد» در منطقه «خان‌آباد» قندوز هدف حمله تروریستی قرار گرفتند. حمله ای که در آن 120 نمازگزار شهید و بیش از 170 نفر زخمی شدند. مسئولیت این انفجار را گروه داعش (شاخه خوراسان) به عهده گرفت. آن چه در هفته های اخیر رخ داده، نشان می دهد طالبان در برابر برقراری امنیت در افغانستان، همان قدر کم زور و منفعل است که دولت اشرف غنی احمدزی، رئیس جمهور سابق و فراری این کشور بود. البته تفاوت هایی میان افغانستانی که طالبان اداره آن را به دست گرفته با آن چه اشرف غنی اداره می کرد وجود دارد. آن زمان 300 هزار نیروی نظامی و انتظامی آموزش دیده در دولت اشرف غنی مامور حفظ امنیت بودند. ماموریتی که تاریخ شکست آن را اثبات کرده است. برآورد از نیروهای نظامی طالبان پیش از سقوط کابل بیش از 80 هزار تن بوده است. هرچند آماری از افزایش کمی این نیروها در دسترس نیست. در حدود دو ماهی که طالبان بر افغانستان مسلط شده، از تعداد و حجم حملات کم شده که رویداد عجیبی نیست. چراکه بخش عمده ناامنی ها در جمهوری افغانستان، ناشی از انتحاری ها، حملات و نبردهای طالبان با مردم افغانستان و نیروهای امنیتی بود. حالا آن ها که خود زمانی عامل کشتار و خون ریزی ها بودند، برقراری امنیت را به دست گرفته و در اجرای آن شکست خورده اند. داعش در صدر و سایر گروه های تروریستی در پی آن، همچنان با حملات خونین خود، عامل مرگ غیرنظامیان هستند. آیا طالبان در برابر شیعه کشی گروه های تروریستی مماشات می کند؟ هنوز عمدی یا سهوی بودن آن مشخص نیست. اما، آن چه مشخص است این  که در هر کوچه و خیابانی نیروهای مسلح طالبان دیده می شوند، نیروهایی که توان برقراری امنیت را ندارند. حال آن که این گروه علاوه بر امنیت جانی مردم افغانستان، در ایجاد امنیت اقتصادی و اجتماعی شهروندان این کشور هم شکست خورده است.      فرا خبر از قُندوز تا قندهار؛ بانی جنایت یکی است...  محمدایمانی-هر هفته صدها نفر از شهروندان مظلوم افغانستان، بر اثر اقدامات تروریستی علیه مساجد شیعیان به خاک و خون کشیده می شوند؛ دیروز هم در پی انفجار تروریستی در نماز جمعه مسجد شیعیان قندهار، ده ها نفر شهید ومجروح شدند. چندی پیش هم جنایت مشابهی در مسجد شیعیان در قُندوز رخ داد.این اقدامات تروریستی به نام داعش انجام می شود  اما کیست که نداند داعش، عروسک دست ساز آمریکاست و با دلارهای سعودی تغذیه می شود. داعش را دولت آمریکا در دوره اوباما ساخت. سر این افعی در عراق و سوریه کوبیده شد، اما بقایای آن با مدیریت آمریکا و برخی دولت ها به افغانستان انتقال یافتند.دولت آمریکا، متهم اول جنایت ها در افغانستان است؛ نوع حضور بهانه جویانه آمریکا و نحوه خروجش از افغانستان، میراثی جز بی ثباتی سیاسی و تقویت ناامنی و ترور در افغانستان به همراه نداشته است.آن ها سه دهه قبل، از طالبان در برابر شوروی حمایت کردند سپس، طالبان را تروریست نامیدند و بهانه اشغال افغانستان قرار دادند و سرانجام با خالی کردن پشت دولت مستقر (اشرف غنی)، مقدمات تشدید ناامنی و جنگ و ترور را فراهم ساختند. آمریکا، همین چرخه  «حمایت/ تظاهر به مخالفت/ بهانه کردن برای مداخله» را درباره داعش هم در پیش گرفت.دولت طالبان، متهم دوم جنایت هایی است که در دوره حکومت داری توام با بی تفاوتی  آن ها انجام می شود؛ بی عملی و بی تفاوتی، کمترین اتهام است و گرنه، برخی تحلیل گران می گویند طالبان در این جنایت ها شریک است و ماجرا صرفا به نام داعش تمام می شود.به خاک و خون کشیده شدن مردم مظلوم در افغانستان، مصیبت دردناکی است که هر چند وقت یک بار اتفاق می افتد؛ این رویداد تلخ، در ضمن نشانه سقوط فاحش ابرقدرتی است که دو دهه قبل سودای الهام بخشی در دنیا   داشت اما اکنون با بی ریشه ترین و منفور ترین گروه های تروریستی در دنیا اَیاق شده است.دولت های دو دهه اخیر آمریکا تصور می کردند جنگ و تروریسم نیابتی می تواند در کنار اشغالگری مستقیم، سلاح کاری آن ها برای تغییر نقشه منطقه و ترسیم خاورمیانه جدید باشد. اما این رویکرد خباثت آمیز موجب شد «بیداری و مقاومت اسلامی» تبدیل به گفتمان غالب و فراگیر در منطقه شود و بی تردید، خباثت در حق مردم مظلوم افغانستان، نتیجه بهتری برای حاکمان کاخ سفید نخواهد داشت؛ آمریکا هم اینک در میان پیامد خباثت های گذشته اش دست و پا می زند و تداوم همان خباثت، نتیجه ای جز عمیق تر کردن باتلاق خود ساخته نخواهد داشت...