مردم را دلال نکنید

هر جا پای گرانی در میان است مسئولان از دلالان و نقش آن‌ها در افزایش قیمت کالاها سخن می‌گویند بدون اینکه به این موضوع بپردازند که این دلالان کیستند؟ آیا غیر از این است که بخش عظیمی از دلال‌های موجود در بازار‌ها همین مردم هستند و آیا غیر از این است که سیاست‌ها و قوانین ریز و درشت فعلی این مردم را مجبور به دلالی برای به دست آوردن سود بیشتر کرده است؟
«دیدم همه صف ایستادن، ما هم ایستادیم گفتیم لابد یه چیزی میدن!»؛ این جمله برای بسیاری از شهروندان آشناست و سال‌هاست از آن در برخی مراودات روزانه خود استفاده می‌کنند تا بیانگر واقعیتی تلخ و البته پنهان در جامعه ایرانی باشد. واقعیتی که به نظر می‌رسد هم مسئولان نسبت به آن بی‌توجه هستند و هم مردم به آن عادت کرده و سعی در ترویج آن نیز دارند. ایستادن در صف‌هایی که سود منفعت مالی برای شهروندان ایرانی دارد، سال هاست که به عنوان‌ها و بهانه‌های مختلف رخ داده و رفتار اجتماعی غلطی را میان آن‌ها پدید آورده است. البته شاید نوبت به همه افراد جامعه برسد، برای کسب سود حداقلی هم شده و اینکه از دیگران پیشی بگیرند، در صف بایستند و چند صباحی را با سود حاصل از آن امرار معاش کنند! از صف‌های برنج و شیر خشک و نفت دولتی در روزهای دهه 60 گرفته تا صف‌های گوشت یخ‌زده استرالیایی، سکه‌های طلای پیش فروش‌شده و لاستیک‌های دولتی در دهه 90، همه و همه از واقعیتی تلخ به نام ترویج فرهنگ «منفعت طلبی» و به دنبال آن «دلال پروری»
در جامعه حکایت دارد.
حالا هم که پای سهمیه بنزین به میان آمده است به نظر می‌رسد مسئولان از همه مردم دعوت رسمی به میان می‌آورند تا دلالی را در بازار‌های مختلف پیشه کنند. همانطور که با قیمت گذاری دستوری بخش زیادی از جامعه را به سمت دلالی خودرو سوق دادند.
اگر این روال ادامه پیدا کند زمانی را در کشور شاهد خواهیم بود که به جای قانون، دلالان برای قیمت کالا در بازار تصمیم گرفته و با طرح شایعاتی موجب افزایش قیمت کالا می‌شوند و سیاست گذاری‌های دولت نقش تعیین کننده‌ای در این دلال پروری دارد.