اوت مدیریتی در فدراسیون  وزنه‌برداری!

گروه ورزش/ تعداد پناهندگان فدراسیون وزنه‌برداری  از 38 سال قبل تا کنون به عدد 7 رسید! این بار اما با دو شوک متوالی در فاصله تنها چند روز. ماجرا از ناپدید شدن یکتا جمالی دختر جوان و نقره‌ای وزنه‌برداری ایران در یونان آغاز شد. او که برای حضور در مسابقات جوانان جهان با کاروانی 7 نفره متشکل از سعید علی‌حسینی سرمربی تیم ملی جوانان، اکبر خورشیدی مشاور فنی تیم ملی زنان، سعیده عبدالملکی همسر رئیس هیئت وزنه برداری کردستان، نماینده حراست و علی مرادی رئیس فدراسیون وزنه‌برداری و البته علیرضا یوسفی به عنوان ورزشکار و طبق شنیده‌ها(تایید نشده) سارا آذری مسئول حسابداری فدراسیون و به قولی خزانه‌دار، راهی یونان شده بود، بعد از کسب مدال نقره در این رقابت‌ها به یک باره ناپدید شد تا خبر پناهنده شدنش به آلمان بلافاصله ترند رسانه‌ها و فضای مجازی شود. این اتفاق درحالی رخ داد که ابهامات زیادی به همراه داشت. درحالی که خانواده جمالی از تصمیم دخترشان ابراز بی‌اطلاعی می‌کنند، پدر یکتا دیروز مدعی شد از فدراسیون وزنه‌برداری شکایت می‌کند. او با تاکید بر این که هرچه با مرادی و بیرانوند تماس می‌گیرد، کسی جواب درست و حسابی نمی‌دهد، بیان کرد نمی‌داند چه بلایی برسر دخترش آمده و به خاطر آن‌که هیچ مسئولی در فدراسیون پاسخ‌گو نیست، قصد شکایت دارد. درحالی که هنوز فدراسیون و البته جامعه ورزش ایران در شوک خبر پناهندگی جمالی بود، روز جمعه 23 اردیبهشت ماه، پریسا جوانفکریان دیگر ملی‌پوش وزنه‌برداری ایران با انتشار پستی در اینستاگرام و افزودن هشتگ مهاجرت، با ایران خداحافظی کرد! جوانفکریان که پیشتر بر سر اعزام نشدن به المپیک از مسئولان فدراسیون وزنه‌برداری به شدت گله‌مند بود، پست اینستاگرامش را با این جمله آغاز کرد: «هیس! دخترها که فریاد نمی‌زنند!» او سپس عکسی از خودش را با این تیتر به اشتراک گذاشت: «خداحافظ ایران من». جوانفکریان که گفته می‌شود یک هفته زودتر از جمالی از ایران خارج شده و به آلمان رفته بود، به احتمال زیاد در همین کشور پناهنده خواهد شد. اما درباره مقصد نهایی یکتا جمالی گمانه‌زنی‌ها متفاوت است. درحالی که گفته می‌شود او از یونان به اتریش و از اتریش به آلمان رفته و در این کشور اعلام پناهندگی کرده، اما شنیده می‌شود اگر جمالی به دنبال ادامه ورزش حرفه‌ای است، به احتمال فراوان از آلمان راهی کانادا خواهد شد. با اضافه شدن نام یکتا و پریسا به لیست مهاجران، تعداد پناهندگان رشته  وزنه برداری کشورمان  به عدد 7 رسید. 38 سال پیش و در سال 1984 بود که برای اولین بار 4 وزنه‌بردار که برای حضور در بازی‌های آسیایی سئول راهی کره شده بودند، دیگر به ایران برنگشتند. سال 96 نیز احسان بیاتی به همراه تیم وزنه‌برداری ایران برای حضور در المپیک پیش کسوتان راهی نیوزیلند شد و دیگر خبری از بازگشت اش نشد.بسیاری  از کارشناسان  معتقدند :حضور این تعداد پناهنده ورزشی از یک فدراسیون که 3 نفرشان در زمان مدیریت علی مرادی دست به چنین اقدامی زدند، در نوع خود تاسف بر‌انگیز است و شاید موید نکته‌ای قابل تامل و آن این که سوءمدیریت در فدراسیون وزنه‌برداری به اوج رسیده است. این که یکتا جمالی با وجود حضور رئیس فدراسیون، حراست و مشاوره فنی و یک مربی خانم و هزینه زیادی که برای اعزام این نفرات به یونان شده بود، توانست به راحتی هتل را ترک کند و راهی آلمان شود، بسیار سوال برانگیز است. سوالاتی از این دست که اساسا چرا گذرنامه این ورزشکار کم سن و سال(18 ساله) از او گرفته نشد؟ چرا کاروان اعزامی ایران به یونان سرپرست نداشت؟ علت اعزام همسر رئیس هیئت وزنه‌برداری کردستان به یونان چه بود؟ اگر او به عنوان مربی جمالی به یونان رفت چرا شاگرد کم سن و سالش را در کشور غریب و پاسپورت به دست رها کرد؟ نقش اکبر خورشیدی در تیم اعزامی به یونان چه بود و چرا تیم را مدیریت نکرد؟ زمانی که این فاجعه درحال رقم خوردن بود، علی مرادی رئیس بازنشسته فدراسیون که کمتر سفر خارجی را از دست می‌دهد، چه می‌کرد؟ و هزاران سوال دیگر. چند روز پیش یک منبع آگاه در گفت وگو با خراسان مدعی شده بود  که جمالی پیش از اعزام به یونان با یکی از مسئولان فدراسیون درگیری لفظی پیدا کرد و همین درگیری سبب شد او توسط برخی مقامات فدراسیون و هنگامی که در اردوی تیم ملی بود، جلوی چشم دیگر وزنه‌برداران اردونشین مورد توبیخ و تذکرات بسیار تند و تیز واقع شود. خبرآنلاین نیز در گزارشی به صراحت روی این موضوع صحه گذاشت اما هنوز هیچ مقام مسئولی در فدراسیون وزنه‌برداری به این ابهام و دیگر ابهامات مطرح شده پاسخی نداده است.اتفاقات چند سال اخیر فدراسیون وزنه‌برداری از ورزشکار سالاری گرفته تا پناهندگی، نشان از آن دارد که رئیس فعلی  از پس مدیریت این فدراسیون المپیکی برنیامده است. او که از اول دی ۱۴۰۰ و طبق اعلام وزارت ورزش، بازنشسته شد و می بایست صندلی‌اش را ترک می‌کرد، بعد از دوری تقریبا یک ماهه، به ناگاه در اقدامی عجیب از 27 بهمن دوباره روی صندلی ریاست نشست و هیچ مقامی از وزارت ورزش هم با او برخورد نکرد و وقتی با انتقاد رسانه‌ها مواجه شد به گفتن این جمله بسنده کرد که «بازنشسته نیستم» و دوباره به کارش ادامه داد!