تریدینگ فایندر

مهمترین موانع دست یابی به توافق احتمالی؟

سید حسین سجادی
پس از کش و قوس های فراوان میان ایران و غرب (به خصوص آمریکا) در موضوع برنامه هسته ای صلح آمیز کشورمان و متعاقب خروج آمریکا از برجام و قصد دولت فعلی آن کشور مبنی بر بازگشت به برجام در قالب مذاکرات وین، نهایتا چندی پیش طرف های اصلی این مذاکرات یعنی ایران و آمریکا به یک جمع بندی دست یافتند و اکثر موارد اختلافی را با یکدیگر حل‌وفصل کردند.
در این باره «جوزپ بورل» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به عنوان هماهنگ‌کننده مذاکرات وین یا همان رفع تحریم‌ها، متنی را به در قالب پیش‌نویس توافق در اختیار طرف‌های مذاکره قرار داد و از طرف‌های درگیر خواست نظرات‌شان را پیرامون آن مطرح کنند.
پس از چند روز ایران با طرح ایده‌ها، اصلاحات و پیشنهاداتی روی آن طرح، پاسخ رسمی خود را برای اروپا فرستاد که «بورل» آن پاسخ را معقول توصیف کرد. در طرف مقابل هم، دولت آمریکا هفته گذشته پاسخ خود به پیش‌نویس اروپا را ارسال کرد تا آخرین رایزنی‌ها درباره اختلاف‌نظر تهران و واشنگتن در پاسخ‌های ارسالی آغاز شود. اما برای درک بهتر و تحلیل مناسب نیازمند دانستن این هستیم که «مهمترین موانع» دست یابی به توافق احتمالی که بنا به گفته همه طرف های مشارکت کننده در مذاکرات وین، در دسترس است، چه مواردی هستند. در این یادداشت تلاش می شود به صورت موجزی به برخی از مهمترین موانع دست یابی به توافق احتمالی در مذاکرات وین پرداخته شود. اخذ تضامین در خصوص بقای توافق احتمالی، رفع ادعاهای پادمانی آژانس اتمی و البته حفظ دستاورهای هسته ای (فن) کشورمان و راستی‌آزمایی رفع تحریم‌ها اصلی‌ترین خواسته‌های ایران در ایده‌های پیشنهادی‌ خود به طرف‌های مقابل است. در این باره «شبکه بلومبرگ» در گزارشی پیرامون آخرین تحولات مرتبط با مذاکرات خبر داده که ایالات متحده و ایران همچنان بر سر جزئیات کلیدی توافق در حال شکل‌گیری برای احیای توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ اختلاف دارند و ممکن است چندین هفته برای حل‌و فصل اختلافات‌شان زمان نیاز باشد.
تریدینگ فایندر


این رسانه همچنین به نقل از دو مقام آگاه اعلام کرده که اختلافات بر سر تحقیقات آژانس درخصوص فعالیت‌های هسته‌ای گذشته جمهوری اسلامی و دریافت غرامت‌های اقتصادی از سوی تهران در صورت خروج دولت آینده امریکا از توافق ادامه دارد.
«مخالفین داخلی آمریکا» شامل کلیه کسانی که در ساختار سیاسی آمریکا از جمله کنگره، سنا و بعضا حتی در میان دولت فعلی آمریکا حضور دارند و «مخالفین خارج از آمریکا» هم شامل لابی قدرتمند ایپک وابسته به رژیم صهیونیستی، دلارهای نفتی هنگفتی که در این راستا از سوی برخی کشورهای منطقه هزینه می شود و کلیه بازیگرانی که از تداوم اعمال تحریم ها علیه ایران منفعتی نصیبشان می شود. روی آوردن به گفتار درمانی و ژست مذاکره طلبی دولت بایدن، این موضوع در حالی است که بارها مقامات تهران اعلام کرده اند که اظهارات مقامات آمریکایی برای آنها اعتباری ندارد و ایران صرفا به عمل مقامات آمریکا توجه می کند و آن را ملاک و معیار خود برای رفتار طرف مقابل قلمداد می کند. مانع دیگری که می توان نامبرد و البته آن را ذیل موارد مطروحه در سطور فوق هم به حساب آورد، عدم عزم و اراده جدی در میان دولت آمریکا (بایدن) برای احیای برجام است که آن در مدت زمانی که از ابتدای مذاکرات وین در جریان است به خوبی شاهد هستیم.  آمریکا همواره تلاش کرده با فشارهای بیرون از اتاق جلسات وین، هیات ایرانی را به قبول و پذیرش مطالبات حداکثری خود وادار کند و خودش کمترین میزان انعطاف پذیری را نشان دهد! در واقع، رسانه های غربی و رویکرد دوگانه و غیر منطقی آنها در قبال ایران در روند مذاکرات وین یکی دیگر از موانع دست یابی به توافق احتمالی است. طرف غربی با استفاده از توان و ظرفیت امپراتوری رسانه ای خود تلاش کرده و می کند که در صورت عدم دست یابی به توافق و شکست احتمالی مذاکرات، ایران را مقصر جلوه دهد.  با تمام این موانع که برخی از آنها در این یادداشت مطرح شد باید به این نکته توجه کنیم که در صورت آنکه آمریکایی ها بتوانند از پس مشکلات داخلی و خارجی خود برآیند میتوان به توافق در مذاکرات وین خوش بین بود و بار دیگر شاهد شکل گیری پنج بعلاوه یک باشیم و در غیر اینصورت باید منتظر گام بعدی طرف ایرانی باشیم. در خاتمه آنکه، باید منتظر ماند و دید که آیا دولت بایدن توان و جدیت لازم را در راستای توافق احتمالی با طرف های حاضر در برجام دارد یا خیر و اینکه آیا تا این اندازه هوشمندی به خرج میدهند که از فرصت اندک باقیمانده برای زنده نگهداشتن آنچه که غربی ها بهترین دستاورد دیپلماسی در قرن اخیر می نامند، بهره برداری نمایند؟
تریدینگ فایندر