اخبار ویژه

  افسر آمریکایی: پهپاد‌های ایران برای نیروهای ما خواب نگذاشته است
یک افسر ارشد آمریکایی می‌گوید: باید پهپادهای ایران را جدی گرفت، آنها می‌توانند سرنوشت جنگ اوکراین را تغییر دهند.
وبسایت آمریکایی 1945، تحلیلی را از کم مک میلان، افسر توپخانه ارتش آمریکا که در عراق خدمت کرده، منتشر کرد که در آن آمده است: وقتی خبر فروش پهپادهای ایرانی به روسیه منتشر شد، بسیاری از ناظران غربی با مسخره و شوخی از کنار این خبر عبور کردند و پهپادهای ایرانی را جوک و شوخی دانستند. اما پهپادهای ایرانی به هیچ وجه شوخی نیستند و ما نمی‌توانیم توانایی‌های این پهپادها و تهدیدی که ارائه می‌کنند را دست‌کم بگیریم.
به‌عنوان یک افسر توپخانه که یکی از مسئولیت‌هایم مقابله با پهپادها بوده، در ابتدای خدمت در عراق این ایده را که پهپادهای ایرانی تهدیدی جدی برای من و سربازانم هستند را دست‌کم گرفتم، اما طولی نکشید که متوجه شدیم این پهپادها نادیده گرفتنی نیستند و تهدیدی جدی برای نیروهای ما هستند. پهپادهای ایرانی مرتبا به نیروهای آمریکایی و ائتلاف در خاورمیانه حمله کرده‌اند و بارها از خطوط دفاعی مهیب آمریکایی عبور کرده و اهدافی را در پایگاه‌های ایالات متحده درهم کوبیده‌اند.


فراتر از نیروهای آمریکایی، پهپادهای ایرانی تهدیدی جدی برای برخی کشورهای حاشیه خلیج‌فارس و اسرائیل هم ایجاد کرده‌اند. در مورد جنگ اوکراین هم، این پهپاد‌ها پیشتر با موفقیت به نیروهای کلیدی اوکراین حمله کرده‌اند و احتمالا در جنگ امروز در اوکراین، تهدیدی حتی بزرگ‌تر از آنچه نیروها و شرکای آمریکایی در خاورمیانه با آن مواجه شده‌اند، هستند.
قبل از ارزیابی تهدید منحصربه‌فرد این پهپادها در اوکراین، مهم است که توانایی‌ها و عملکرد آنها بررسی شود. براساس گزارش‌ها، روسیه تاکنون پهپادهای مهاجر-6 و همچنین چندین نوع پهپاد سری شاهد، از جمله شاهد129، شاهد 191 و شاهد-136 را به دست آورده که هویتزرهای M777 ارائه شده توسط ایالات متحده را در اوکراین منهدم کرده است. مهاجر-6 یک پهپاد دومنظوره است که هم می‌تواند اطلاعات، نظارت، کشف هدف و شناسایی را فراهم کند و هم مهمات هدایت شونده را با برد تقریبی 200 کیلومتر به هدف بکوبد. شاهد129 و 191 نیز پهپادهای دو منظوره هستند، اما می‌توانند محموله‌های بزرگ‌تری را حمل کنند و به ترتیب تا 1700 کیلومتر و 1500 کیلومتر بُرد پروازی دارند. از سوی دیگر، شاهد-136 یک پهپاد انتحاری است که محموله انفجاری را در سرجنگی خود حمل می‌کند و مستقیما به سمت هدف خود پرواز می‌کند. این پهپادهای انتحاری چیزی بود که من و دوستانم را شب‌ها در عراق بیدار نگه می‌داشت.
با در نظر گرفتن چنین قابلیت‌ها و کارکردهایی، شناخت چالش‌های منحصربه‌فرد این پهپادها در حوزه حفاظت نیرو بسیار مهم است. اولا، ردیابی آنها با رادار بسیار سخت است، زیرا آنها ویژگی‌های هواپیمای سرنشین‌دار را ندارند که اکثر سیستم‌های دفاع هوایی مدرن برای آن طراحی شده‌اند. پهپادها به‌دلیل سطح مقطع راداری کوچک، سرعت نسبتا کم و ارتفاع کم، چالشی منحصربه‌فرد را ارائه می‌دهند. آنها نیاز به استفاده از فناوری‌های خاصی دارند که به مدافعان هوایی اجازه می‌دهد هواپیماهای بدون سرنشین را براساس ویژگی‌های فوق شناسایی کنند. دوم، حتی اگر نیروهای اوکراینی بتوانند سامانه‌های پهپاد ایرانی را شناسایی و ردیابی کنند، سرنگونی آنها به همان دلایلی که در رادارها به سختی ردیابی می‌شوند، دشوار است: آنها هواپیمای سرنشین‌دار نیستند و بیشتر سامانه‌های پدافند هوایی برای ساقط کردن چنین پرنده‌هایی طراحی نشده‌اند.
وضعیت نیروهای آمریکایی در خاورمیانه و ارتش اوکراین به هیچ وجه قابل مقایسه نیست. نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه غالبا در مواضع تدافعی ثابت و ایستا قرار دارند، جایی که تقریبا به‌طور کامل در چتر حفاظت از نیرو قرار می‌گیرند. این به آنها اجازه می‌دهد تا دفاع هوایی لازم را به کار گیرند و دارایی‌ها و پرسنل خود را به‌طور کامل در قالب عملیات دفاع ضدپهپادی بچینند. اوکراینی‌ها اما چنین موقعیتی ندارند. آنها درگیر سبک کاملا متفاوتی از جنگ هستند، سبکی که در آن پهپادها تنها یک تهدید در لیست طولانی توپخانه، راکت، موشک، هواپیما، کشتی و نیروهای مانور روسیه است.
در حالی که ایالات متحده در زمینه‌های مانند قدرت آتش و اطلاعات از ارتش اوکراین در برابر روسیه پشتیبانی می‌کند، نمی‌توانیم تصور کنیم که حمایت ایران از روسیه صرفا سطحی است. ما قبلا این اشتباه را مرتکب شده‌ایم که توانایی‌های پهپادی آنها را دست‌کم گرفته‌ایم. ایالات متحده دانش و تجربیات فراوانی در این زمینه خاص برای به اشتراک گذاشتن با اوکراین دارد. روسیه می‌تواند از این پهپادهای به‌عنوان تهدیدی نامتقارن استفاده کند. این دقیقا همان کاری است که ایران برای چندین دهه در خاورمیانه با ایالات متحده انجام داده است. ضروری است که این تهدید را جدی بگیریم و حمایت خود از اوکراین را بر این اساس تطبیق دهیم. خنثی‌سازی تحریم‌ها با حضور در بازار 21 تریلیون دلاری پیمان شانگهای
فعالان و کارشناسان اقتصادی عضویت ایران در پیمان شانگهای را موجب افزایش معاملات تجاری و صادرات، خنثی‌کردن تحریم‌ها، فرصت بزرگ اقتصادی و باطل‌کننده ادعاهایی مبنی بر مشروط کردن هر نوع همکاری بین‌المللی به برجام و FATF می‌دانند.
در این باره روزنامه ایران با 15 کارشناس و فعال اقتصادی گفت‌وگو کرد، و از قول آنها که در میان‌شان رئیس کمیسیون پول و سرمایه اتاق بازرگانی، چند عضو اتاق بازرگانی، معاون سابق وزیر کار و رفاه، رئیس کمیسیون صنعت و معدن اتاق بازرگانی، رئیس‌کمیسیون تسهیل کسب و کار در اتاق بازرگانی و چند استاد دانشگاه دیده می‌شود، درباره مزایای عضویت ایران در پیمان شانگهای نوشت:
- این عضویت، تحریم‌های غرب را خنثی می‌کند.
- باعضویت ایران در این پیمان، ورود به بازار 21 تریلیون دلاری که 40 درصد جمعیت جهان را تشکیل می‌دهد، تسهیل می‌شود.
- هر قدر ایران در این پیمان‌های منطقه‌ای حضور فعال داشته باشد به نفع اقتصاد ملی ایران است و مطمئناً عضویت در چنین پیمانی می‌‌تواند اثر تحریم‌ها را نیز تا حدود زیادی خنثی کند. تنها کافی است نگاهی به ظرفیت اقتصادی و بازار این کشورها داشته باشیم تا به تنوع تولید و تنوع نیازهای آنان پی ببریم. این تنوع به خودی خود می‌‌تواند یادآوری کند که ایران با عضویت در چنین پیمانی به چه ظرفیت بزرگی می‌‌تواند دست پیدا کند.
- عضویت در پیمان شانگهای، فریب FATF را آشکار کرد و عملاً خط بطلانی بر ادعاهای دولت قبل کشید و مشخص شد که هیچ پیمان منطقه‌ای منوط به امضای FATF، برجام، سند 2030 یا سایر توافقنامه‌های اقتصادی نیست. واقعیت این است که دنیای شرق و حتی دنیای غرب، راغب به ارتباط گرفتن با جمهوری اسلامی ایران هستند و با وجود موانع تحریمی، ایران توانسته حتی در حیاط خلوت آمریکا نیز نفت بفروشد و مراودات اقتصادی ایران با کشورها، همچنان برقرار است.
- این عضویت موجب رونق صادرات و سرمایه‌گذاری خارجی کشاورزی خواهد شد.
- با عضویت در این پیمان، ایران عملاً وارد جریانات جهانی می‌‌شود و ازسوی دیگر می‌‌تواند رقابت‌پذیری خود را نیز افزایش دهد. در توسعه مراودات تجاری با کشورهای عضو این پیمان، می‌‌توان خط‌های ارتباطی راه آهن را توسعه داد. ایران می‌‌تواند در شرایط فعلی روسیه، قطعه خط آهن رشت-آستارا را تکمیل کند تا وارد مدار شود. این خط ریلی بی‌شک می‌‌تواند به دلیل شرایط روسیه، درآمد ترانزیت بالایی را نصیب ایران کند. یکی دیگر از این خطوط، خط راه آهن ریلی ایران به چین است که هرچند بخشی از آن وصل شده، اما باید آن را تقویت کرد تا مراودات و مبادلات تجاری کشور چین به عنوان یکی از اعضای پیمان شانگهای از طریق این کانال صورت بگیرد و درآمد خوبی به ایران سرازیر شود و خود در توسعه اقتصادی تأثیرگذار باشد.
- عضویت در پیمان شانگهای می‌تواند صادرات ایران را افزایش دهد و موجب ایجاد منابع پایدار درآمد ارزی شود. نگرانی واشنگتن پست از بلوک ضد غربی با عضویت ایران در پیمان شانگهای
برگزاری نشست سران پیمان شانگهای در کانون توجه رسانه‌های مهم غرب قرار گرفته و آنها این روند را تلاش برای برقراری نظم جدید جهانی ارزیابی می‌کنند.
روزنامه واشنگتن پست در این زمینه نوشت: در حالی که جنگ اوکراین،‌ابهامات بسیاری را درباره آینده جهان به وجود آورده، رؤسای جمهور روسیه و چین بر تزریق ثبات به جهان پرتنش فعلی تأکید کردند. این دو فوریه گذشته در دیدار با یکدیگر آغاز شراکت «بی‌حد و مرز» دو کشور را اعلام کردند و این اعلام، شروع همراهی دو کشور از مستبدترین کشورهای جهان بود. هفته پیش، نخستین دیدار آنها از زمان شروع جنگ اوکراین، در زمانی خاص برای هر دوی آنها رخ داد و باید دید شراکت و دوستی آنها تا چه میزان بی‌حد و مرز است. از سوی دیگر، تنش بین پکن و کشورهای غربی بر سر مساله تایوان و موضوع حقوق بشر در استان سین‌کیانگ در حال افزایش است. دیدار پوتین با رهبران کشورهای آسیایی در نشست سازمان همکاری شانگهای، این پیام را ارسال می‌کند که او همچنان یک بازیگر جهانی است و دوستانی دارد که دیدگاه‌‌‌های آنها با دیدگاه‌های او یکسان است و مصمم هستند، نظم بین‌المللی جدیدی را به وجود آورند؛ نظمی که در آن ایالات‌متحده، دیگر رهبری جهان را برعهده ندارد.
دولت چین در قبال جنگ روسیه علیه اوکراین موضع‌گیری بسیار متوازنی داشته؛ یعنی از یکسو خواستار صلح شده و از سوی دیگر، موضع روسیه را تایید کرده است. روسیه همواره گفته است، اقدامات ناتو یعنی تلاش این سازمان برای گسترش به شرق، عامل بروز تنش و جنگ بوده است. چین از روسیه به‌طور لفظی حمایت کرده؛ اما کمک مالی و نظامی به این کشور ارائه نکرده است، زیرا این نوع حمایت‌ها می‌تواند پکن را در معرض تحریم‌‌‌های غرب قرار دهد.
به احتمال زیاد، چین به رویکرد کنونی خود یعنی حمایت دیپلماتیک از روسیه در قالب شراکت با هدف مقابله با نظم بین‌المللی آمریکامحور ادامه خواهد داد.
وبسایت شبکه سی‌ان‌ان هم در گزارشی می‌نویسد: پایان هفته گذشته، هنگامی که شی جین پینگ، رئیس‌جمهور چین و ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، به همراه دیگر رهبران کشورهای آسیای مرکزی در نشست سازمان همکاری شانگهای گرد هم آمدند، تلاش کردند در برابر آمریکا و هم‌‌‌پیمان‌های این کشور جبهه‌ای واحد را به نمایش بگذارند؛ اما واقعیت این است که در درون دوستی «بی‌حد و مرز» چین و روسیه، اختلافات بالقوه‌ای بر سر موضوع حمله روسیه به اوکراین در حال شکل‌گیری است.
در ماه‌‌‌های اخیر، چین برخی اقدامات حمایتی را برای روسیه انجام داده و کمک‌های اقتصادی در اختیار این کشور قرار داده است. همچنین مبادلات تجاری دوطرف به ارقام بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است. اما همزمان با نزدیک‌شدن زمستان، تحلیلگران این پرسش را مطرح می‌کنند که چین تا چه حد و به چه قیمتی حاضر است از مسکو همچنان پشتیبانی کند. نکته دیگر این است که چین از محکوم کردن حمله روسیه به اوکراین اجتناب کرده است.
یکی از عواملی که روابط کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای را پیچیده می‌کند، هند است. هند نقش منحصربه‌فردی در این سازمان دارد. دهلی‌نو که مثل پکن از محکوم‌کردن حمله روسیه به اوکراین اجتناب کرده است، ارتباطی دیرینه و قوی با مسکو دارد که به دوران جنگ سرد بازمی‌گردد. طبق برخی تخمین‌ها، هند بیش از ۵۰‌درصد تجهیزات نظامی خود را از روسیه تامین می‌کند. در ماه‌‌‌های اخیر، هند بر خرید نفت، زغال‌سنگ و کود از روسیه به‌شدت افزوده و این در حالی است که غرب بر فشارهای خود بر دهلی‌نو افزوده است. در نشست هفته گذشته ایران نیز یه عضویت این سازمان درآمد.
این ایران است که بیشترین زنگ‌های خطر را در غرب به صدا درآورده است. از سال ۲۰۱۹ ایران، روسیه و چین سه‌مانور مشترک دریایی برگزار کرده‌اند و روابطشان بسیار عمیق‌تر شده است. از پیش، درباره تبدیل‌شدن سازمان همکاری شانگهای به یک‌بلوک ضدغرب نگرانی‌هایی وجود داشت و حالا با عضویت ایران در این سازمان، ‌بر نگرانی‌های یادشده افزوده شده است.