سکوتش خبرساز، سخنش خبرسازتر!

رحيم زيادعلي

اين گزاره، خاص رئيس‌جمهور مستقر هم نيست؛ بلکه رئيس‌جمهور بما هو رئيس‌جمهور، رسانه است. حال ممکن است شدت و ضعف داشته باشد که البته دکتر روحاني طي چهار سال گذشته نشان داده، علاقه‌مند است از حداکثر اين ظرفيت استفاده کند.  تجربه هم نشان داده که رئيس‌جمهور براي موج‌آفريني خبري چندان منتظر فرصت مناسب نمي‌ماند؛ ايشان کافي است پشت تريبون قرار بگيرد، بدون توجه به فلسفه جلسه يا همايش آنچه اراده کرده، مي‌گويد. چنانکه در جلسه ديروز همايش «عمران سلامت» وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکي از ديپلماسي شروع کرد، باز هم منتقدان را نواخت، گريزي به تحولات منطقه زد، به مناقشه خودساخته موشک‌ها و منشأ ساخت و منابع مالي آن پرداخت (بي‌آنکه تاکنون کسي راجع به آن ادعايي کرده باشد) و در نهايت از کساني ياد کرد که در جامعه دنبال مأيوس کردن مردم هستند؛ نشاط را حرام مي‌دانند! و گويي وظايف‌شان است که هر روز بذر يأس بپاشند! طي روزهاي گذشته به طنز در فضاي مجازي عنوان مي‌شد که غيبت رسانه‌اي چند روزه رئيس‌جمهور، فتيله بگومگو‌هاي سياسي و جروبحث‌هاي جناحي را پايين کشيده است، اما سخنان جنجالي وي در همايش ديروز، به اين آرامش پايان داد. کافي است امروز به صفحات نخست روزنامه‌هاي حامي و منتقد دولت نگاهي بيندازيد، خواهيد ديد که کدام بخش از سخنان روحاني برجسته شده و ارتباط آن با اصل همايش چيست؟ تازه اين پايان کار نيست بلکه براي روزهاي آينده سخنان روحاني دستمايه تحليل‌ها و گزارش‌هاي مختلف رسانه‌ها با نگاه‌هاي خاص خواهد شد.  پرداختن به چرايي رويکرد رئيس‌جمهور براي اتخاذ چنين تصميمي خود مي‌تواند موضوع يک يادداشت و مقاله مستقل باشد، اما سؤالي که اکنون مطرح است اينکه: رئيس‌جمهور پس از انتخابات رياست جمهوري بارها بر پايان رقابت‌ها، آغاز رفاقت‌ها و تلاش براي وحدت، تفاهم و همدلي تأکيد کرده و خود را رئيس‌جمهور همه ملت ناميده است (کلمه حقي که البته شواهد نشان مي‌دهد تنها در حد يک تعارف و شعار باقي مانده است) اما رفتارها و مواضع ايشان کمترين شباهتي با اين مواضع ندارد.  انتظار طبيعي اين بوده و هست که دولت اکنون مي‌بايست تمام توان و تلاش خود را مصروف مطالعه درباره کابينه دوازدهم و گزينش دولتي کارآمد، جوان و پرتلاش نمايد و اين ممکن نيست مگر در فضايي آرام و به دور از هرگونه تنش و حاشيه‌پردازي، اما آنچه که اکنون در رفتار و گفتار رئيس‌جمهور محترم ديده مي‌شود، نه تنها آرامش به جامعه و فضاي سياسي کشور تزريق نمي‌کند که به عکس بر دامنه تنش‌ها مي‌افزايد.