عید است و جهان منوّر از نور حسین(ع) - شادان ز طلوع مَهِ سجّاد (ع) و رُخ عباس(ع)است

گروه اندیشه - طلیعه ماه شعبان که فرا می‌رسد، دروازه‌های رحمت گشوده می‌شود، شادی کائنات را در بر می‌گیرد، طلیعه شعبان، با طلوع سه نور پیوند دارد، سه نوری که راهنمایند برای بندگان حقیقت‌جو، سه نوری که پرچمدار هدایت اند برای نوع بشر، سه نوری که انسانیت را معنا می‌کنند و دست مؤمنان به عدالت را می‌گیرند برای رسیدن به سر منزل مقصود. در طلیعه شعبان، خورشیدِ تا ابد تابان حسین(ع) بر افق انسانیت و عدالت درخشیدن می‌گیرد؛ تابش آفتاب پرفروغ وجود اباالفضل العباس(ع)، اسوه وفاداری و شجاعت، بر آسمان بی‌کران حقیقت آغاز می‌شود و شمس طالع وجود پرعظمت شهریار نیایش، حضرت امام زین‌العابدین(ع)، بر سپهر عبودیت پرتو افشانی می‌کند؛ «نورُ عَلی نور». کدام واژه می‌تواند این زیبایی مطلق را معنا کند؟ کدام زبان قادر است در ستایش چنین نعمت‌های جاویدانی، سپاس گوید پروردگار جهان را؟ ماه شعبان، ماه نزول برکات عالی خداوند، ماه زمزمه «هَب لی کَمالَ الاِنقِطاعِ اِلیکَ وَ اَنِر اَبصارَ قُلوبِنا بِضِیآءِ نَظَرِها اِلَیک»، ماه تهجّد و توبه و ماه آماده شدن برای ضیافت بزرگ الهی است؛ ماه ولادت منجی عالم بشریّت است. فرا رسیدن این ماه و اعیاد بزرگ آن را به همه شما خوبان، تبریک می‌گوییم.