میلاد حضرت امام سجاد(ع) مبارک باد

نوائیان – طلوع خورشید تو، گرمابخش قلب‌هایی است که شوق بندگی دارند؛ آری، تو آمدی تا به نیایش معنای تازه‌ای ببخشی و انسان گرفتار در حصار خودپرستی را به سوی مقام بندگی پروردگار رهنمون شوی. ای سیدالساجدین! ای زین‌العابدین! تو را می‌جویم در قله‌های رفیع نیایش، تو را می‌جویم در هوای مطبوع مدینه و در زلالی طلوع یک صبح تازه. یا علی بن الحسین(ع) با شنیدن نامت و خبر طلوع خورشید وجودت، به وجد می‌آیم از حس تازۀ سرودن. تویی که مفهوم عاشورا، بی نام و بیانت، صامت می‌مانْد برای نوع بشر؛ تویی که پلک می‌زنی و حماسه جاودانه کربلا را در ذهن جهان تکثیر می‌کنی. ای شهریار نیایش، ای سفیر عشق، بار سنگین رسالت حسین(ع) را چه مردانه بر دوش کشیدی و چه استوار، کاخ ستم را زیر پا نهادی و ظالم را در لانه‌اش رسوا کردی. آری، اشک‌های پاک تو، اخبارگوی تاریخ سرخ شهادت‌اند و زمزمه‌های مناجاتت، راوی نوری هستند که در بیکرانه افق، روشنی را برای همه راه گم کردگان به ارمغان می‌آورند و این روایت و آن اخبارگویی، تا ابد، تا روز رستاخیز، پابرجاست. آری، تو آمدی که جان بدهی به مسیر حق، خطبه‌هایت چون صاعقه بر پیکر کاخ ستم فرود آمد و رسوایی کفر را ابدی ساخت. تو آمدی تا با دعایت، ذائقه انسان را دوباره توحیدی کنی، نوای احمدی را در زمین بپراکنی و گوش‌های خفته را به آواز پر جبرائیل نوازش دهی. تو آمدی تا با آمدنت، زبان انسان به اوج تعالی خود، به اوج آن‌چه برایش خلق شده برسد؛ مگر نه این است که رب، جلّ جلاله فرمود: «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ» (ذاریات - 56)؛ اگر هدف از آفرینش انسان بندگی خداست، پس هدف غایی بیان نیز، نیایشی است خالصانه به درگاه حضرت دوست؛ نیایشی که پیک بندگی باشد میان عبد و معبود. آری، تو، ای امام انس و جن، ای راهنمای راستی و حقیقت، ای ولیّ خدا، با سطر سطر نیایش‌های آسمانی‌ات، با واژه به واژه آن‌چه در صحیفه‌ات به یادگار گذاشتی و در دعاهای «خمس‌عشر» یا «ابوحمزه» به ودیعه نهادی، حق مطلب را برای بنی‌آدم ادا کردی. با «زبور» تو، کلیدواژه «نیایش» مفهومی رفیع‌تر یافت و معنای «پرستش» به اوج کمال خود رسید. یا علی بن الحسین(ع)، ای باب حاجات ما، ای نشان و حجت پروردگار بر روی زمین، ما، در این روز فرخنده، رو به سوی تو داریم. شفاعتمان کن در طریقی که بندگی پروردگار، غایت آن است که تو، نزد رفیق اعلی آبرو داری و صاحب منزلتی.  یا وجیهاً عندا...، اشفع لنا عندا...