درخشش ناهید در کم‌فروغی تکواندو

بیست و ششمین دوره قهرمانی جهان با ثبت ضعیف‌ترین نتایج برای تکواندوی کشورمان به پایان رسید. درست قبل از اعزام کاروان ایران به باکو بود که بحث دوپینگی شدن دو ملی‌پوش اعلام شد و مسئولان فدراسیون برای سرپوش گذاشتن روی این اتفاق تلخ و غیرقابل انکار، بحث دسیسه‌چینی دشمنان و مخالفان را مطرح کردند، ولی در نهایت ناکامی در سالن کریستال شهر باکو و همچنین منفی بودن تست دوپینگ اعضای تیم، واقعیت افت فاحش تکواندوی ایران و سوءمدیریت فدراسیون را بر سر ورزش کشور و به‌ویژه هادی ساعی و همکارانش کوبید.
پیش به سوی المپیک
برای کشوری که سال‌ها قدرت اول آسیا و جهان بود و رقیبی جز کره‌جنوبی نداشت، نگرفتن حتی یک مدال طلا تحقیرآمیز محسوب می‌شود. مدیران فدراسیون باید خدا را شکر کنند که ناهید کیانی روز آخر مسابقات به دادشان رسید تا با طلای تاریخی‌اش بتوانند همچنان ژست‌های طلبکارانه بگیرند. کیانی در چهارمین حضورش در آوردگاه جهانی حریفانش را با قدرت شکست داد و اولین و تنها طلای ایران در جهانی ۲۰۲۳ را به ارمغان آورد. ناهید پس از یک دور استراحت، سوان از کره‌جنوبی را برد، پس از آن لوکا پاتافالوی مجارستانی را در یک هشتم‌نهایی شکست داد. نیکا کراباتیچ کروات در یک‌چهارم نهایی حریف کیانی نشد، در نیمه‌نهایی تانیانا مینینا از روسیه را برد و در فینال نیز جو زو از چین را مغلوب کرد تا طلای وزن ۵۳‌-کیلوگرم بانوان به ایران برسد.
این اولین مدال طلای تاریخ تکواندوی بانوان کشورمان در مسابقات جهانی محسوب می‌شود. ناهید کیانی در شرایطی تاریخ‌ساز شد که تکواندوی ایران آخرین‌بار ۹ سال پیش رنگ طلای جهانی را به خود دیده بود. به لطف همین تک‌مدال تیم‌ملی بانوان برای اولین‌بار توانست حضور در رده پنجم جهان را تجربه کند. قهرمان تکواندوی جهان از این پس هدف بزرگ‌تری را دنبال خواهد کرد و آن هم موفقیت در بازی‌های المپیک پاریس است: «قطعاً مسابقات قهرمانی جهان سطح بالایی دارد. خدا را شکر با تمام توان در این رقابت‌ها حاضر شدم و توانستم در پنج مبارزه به پیروزی برسم و مدال طلا را کسب کنم. احساس خیلی خوبی دارم. همیشه کسب اولین مدال خیلی به آدم می‌چسبد. امیدوارم این موفقیت ادامه‌دار باشد و همه بچه‌ها رسیدن به مدال طلای جهان را تجربه کنند. تمام تلاش من برای موفقیت در المپیک است. امیدوارم به هدفی که دارم، برسم.»


سرمربی تیم بانوان هم بازی هوشمندانه را رمز موفقیت ناهید کیانی خواند. مینو مداح در خصوص کسب مدال طلای جهان گفت: «خوشحالم این لحظه را جشن گرفتیم. این مدال باعث افتخار ما شد. امیدوارم درخشش او را در المپیک ببینیم. در مسابقات جهانی هیچ حریفی زنگ تفریح نیست و هر کسی که در این رویداد حاضر شده، مدعی است و برای کسب مدال به میدان می‌رود. قرعه کیانی خیلی سخت بود، اما او بازی‌های هوشمندانه و عالی را به نمایش گذاشت. خدا را شکر به این مدال رسیدیم و این مدال را به مردم و دوستداران تکواندو تقدیم می‌کنیم. باعث افتخار است که برای اولین بار در جایگاه پنجم جهان ایستادیم. این کار به تنهایی انجام نشده و کار یک مجموعه است. امیدوارم این افتخارآفرینی‌ها ادامه داشته باشد و در المپیک به موفقیت برسیم.»
انکار نکنید
از طلای ناهید کیانی که بگذریم، می‌رسیم به واقعیت‌های تلخی که با هیچ بهانه‌ای نمی‌توان آن‌ها را انکار کرد. از بین ۱۵ تکواندوکار اعزامی تنها سه نفر رفتن روی سکوی جهانی را تجربه کردند؛ کیانی طلا گرفت و متین رضایی و آرین سلیمی نیز برنزی شدند. آن ۱۲ نفر دیگر یعنی مهدی حاجی‌موسایی در -۵۴، علیرضا حسین‌پور در -۵۸، فرزان عاشورزاده در -۶۳، میرهاشم حسینی در -۷۴، مهران برخورداری در -۸۰، علیرضا نادعلیان در +۸۷، سعیده نصیری در -۴۶، غزل سلطانی در-۴۹، تینا مدانلو در -۵۷، نرگس میرنوراللهی در -۶۲، زینب اسماعیلی در -۶۷ و زهرا پوراسماعیل در -۷۳ کیلوگرم زنان خیلی زود از گردونه رقابت‌ها حذف شدند. پنج نفر از شاگردان مینو مداح حتی یک برد هم به دست نیاوردند و عجیب اینکه از هفت ملی‌پوش تیم زنان پنج نفر تجربه حضور در مسابقات جهانی را داشتند.
اوضاع تیم مردان بسیار وخیم‌تر است؛ دوره گذشته سه برنز داشتیم و این‌بار تنها با دو برنز در رده‌بندی مردان به رتبه دوازدهم سقوط کردیم! ضعیف‌ترین نتیجه در ۳۲ سال گذشته در حالی رقم خورد که در رده‌بندی مجموع ایران در رده ششم جای گرفت و با توجه به جایگاه پنج تیم نخست رقابت‌ها (کره‌جنوبی با سه طلا، ترکیه با سه طلا، کرواسی دو طلا، فرانسه با دو طلا و انگلیس با یک طلا) باید به فاصله نجومی با قدرت‌های برتر جهان اعتراف کنیم و به جای بهانه گرفتن و جست‌وجو برای یافتن دشمنان فرضی و مخالفان جدی فکر چاره باشیم. هادی ساعی به عنوان رئیس فدراسیون باید پاسخگوی همه انتقاد‌ها باشد و با کنار گذاشتن ترفند دشمن‌تراشی و انداختن تقصیرات به گردن مخالفان، به ضعف‌های مدیریتی و حواشی بسیار زیاد فدراسیونش اعتراف کند. او باید بگوید با چه دیدگاه و مشاوره چه افرادی در باکو به رضا مهماندوست، سرمربی سابق تیم‌ملی دان ۸ اهدا کرد، درحالی‌که کادر فنی بیش از هر زمان دیگری به حمایت احتیاج داشت! همچنین رئیس فدراسیون باید بابت اتهام‌زنی‌هایش به دشمنان خود و امنیتی جلوه دادن پرونده دوپینگ دو ملی‌پوش در گرندپری چین شفاف‌سازی کند. با ناکامی حاصل شده در جهانی ۲۰۲۳، عملاً گرفتن سهمیه المپیک از طریق رنکینگ به غیر از ناهید کیانی برای سایر نفرات دور از دسترس شده و فدراسیون بابت این مسئله نیز باید مسئولیت‌پذیر باشد.