روزنامه خراسان

پرواز با‌طعم سقوط!

  «داداش ، مطمئنی امنه؟»، «یک لحظه وایسا هنوز آماده نیستم، ولم نکن تا بهت بگم»، «من اصلا نمی‌تونم، غلط کردم، طناب رو باز کن»، «واااااااااااااااااای، دارم سنکوپ می‌کنم، جون هرکی دوست داری، صبر کن، فقط صبر کن»، اگر شما هم ویدئوهایی از حضور افراد روی سکوی پرش دقیقا لحظاتی قبل از سقوط را در شبکه‌های‌اجتماعی دیده باشید، این جملات به گوش‌تان آشناست! البته طبیعی هم هست، انسان خودش را در ارتفاع 20، 40 یا بیشتر از 60 متری می‌بیند و فقط به یک طناب وصل است بنابراین ترس همه وجودش را فرامی‌گیرد. اسم این فعالیت ورزشی-تفریحی، بانجی‌جامپینگ است که شامل پرش از ارتفاع با طناب می‌شود. این طناب به مچ پاها بسته می‌شود و به بدن متصل است. این تفریح پر از هیجان و ترشح آدرنالین است که همه سنین از آن لذت می‌برند. «مهدی کریمی» سال‌هاست که هم خودش پرش‌های زیادی داشته و هم به‌عنوان مسئول یک سکوی پرش در دوپلان چهار محال‌و‌بختیاری فعالیت دارد. او افراد زیادی را برای تجربه پرش از سکو، راهنمایی کرده است و خاطرات جالبی از این ماجراها و نحوه آشنایی خودش با این رشته دارد. در پرونده امروز زندگی‌سلام با او درباره توصیف لحظاتی که انسان از آن ارتفاع می‌پرد، واکنش بیشتر مردم، هزینه‌هایش و ... صحبت کردیم که در ادامه خواهید خواند.
تنها وسیله مورد نیاز جرئت است!
«مهدی کریمی»، 43 ساله است و در امور ساختمانی مشغول به کار است. او دیپلم مکانیک دارد. از این مربی بانجی‌جامپینگ درباره این فعالیت تفریحی، تجهیزات مورد نیاز و این که در ایران چه جاهایی برای تجربه‌کردن آن وجود دارد، می‌پرسم که می‌گوید: «بانجی جامپینگ یک فعالیت تفریحی نسبتا مدرن است که اولین بار در سال ۱۹۷۹ انجام و از آن زمان به بعد به‌طور گسترده‌ای محبوب شد. همه افراد بالای ۱۶ سال می‌توانند بانجی‌جامپینگ را انجام دهند و نیازی به تجربه قبلی ندارد. برای پرش از روی این سکوها به هیچ تجهیزاتی نیاز نیست،فقط باید در محل حاضر شوید تا لذت ببرید. به عبارت دیگر، مهم‌ترین وسیله مورد نیاز برای تجربه این تفریح، داشتن جرئت کافی برای پرش است. در جاهای مختلفی در ایران، این رشته هیجانی و ورزشی را دارند مثل برج میلاد تهران، میدان المپیک کیش، همدان، چالیدره مشهد، در آینده نزدیک پل لاله اهواز و چندین جای دیگر».
مغزم گفت اگر بپری، می‌میری!
از «کریمی» می‌پرسم که چطور با این رشته آشنا شده است؟ او از خاطره اولین باری می‌گوید که یک سکوی پرش را در کیش دیده و تصمیم گرفته از روی آن بپرد: «چندین سال پیش من برای گردش به کیش رفته بودم. یک دفعه چشمم خورد به یک سکو که طناب به آن وصل بود. برایم خیلی جالب بود و به دوستانم گفتم که برویم و از نزدیک آن را ببینیم. وقتی نزدیک رفتم، دیدم یک سکوی 40 متری و یک سکوی 60 متری در آن‌جاست. از پایین که دیدم، با خودم گفتم این‌که چیزی نیست، آدم‌ها می‌روند روی آن و می‌پرند و لذت می‌برند. رفتم آن جا و گفتم آقا به من توضیح می‌دهید که برای استفاده از این وسیله تفریحی باید چه کنم؟ گفت: بله، از این جا بروید بالا و از همین الان بدانید که این وسیله در اصل، فرصتی برای مقابله با ترس خودتان است. من آدم جسوری هستم و ماجرا بیشتر برایم جالب شد. به همه گفتم می‌خواهم بپرم. از پله‌های دکل رفتم بالا و شاید باورتان نشود، وقتی ارتفاع 20 متر را رد کردم، ناگهان آب دهانم خشک شد. دقیقا تمام فرضیاتی که از آن پایین داشتم و قبل از بالا آمدن درباره پریدن فکر می‌کردم، از بین رفت. خیلی رک بگویم، به قدری ترسیده بودم که نفسم به سختی بالا می‌آمد. بالاخره هرطور بود رفتم بالا و در ارتفاع 40 متری نشستم روی سکو. خیلی زیبا بود، دریا را می‌دیدم ولی ترس زیادی هم داشتم که قابل وصف نیست و هرکاری بکنم، نمی‌توانم ترسم را که در آن لحظات در بدن من نشسته بود برای‌تان توضیح بدهم. اولین بار بود آن میزان ترس را در زندگی تجربه می‌کردم که باعث شد پاهایم شل شود، نفسم بند بیاید، آب دهانم خشک شود و ... . بعد از این که طناب‌ها را به من بستند، همین که خواستم بپرم، چیزی در مغزم گفت که به هیچ‌وجه نپر! چون اگر بپری، خواهی مرد و الان داری آخرین لحظات زندگی‌ات را سر می‌کنی! خودم را عقب کشیدم و گفتم من منصرف شدم».
امنیت بانجی جامپینگ بالاست
اولین سوالی که برای هر فردی بعد از دیدن تصاویر و ویدئوهای این پرش‌ها به وجود می‌آید این است که آیا امنیتش درست و حسابی است؟ بالاخره آدم فقط به طناب وصل شده و این خیلی ترسناک است! «کریمی» می‌گوید: «امنیتش بالاست و من تا حالا ندیدم برای کسی اتفاقی بیفتد. طناب بانجی مهم‌ترین وسیله‌ای است که در پرش از آن استفاده و با یک قلاب به مچ پاها بسته می‌شود. این طناب از لاستیک و لاتکس طبیعی ساخته شده است. در طول پرش بانجی، دو دسته به بدن وصل می‌شود، یکی به مچ پا و دیگری به بدن که برای افزایش ایمنی است. برای به حداکثر رساندن ایمنی، برخی از امکانات دیگر مثل طناب لاستیکی اضافی، به بدن وصل می‌شود و خطری ندارد.»


وقتی پاهایم از سکو رها شد، فقط جیغ می‌زدم
از او می‌پرسم بعد از این‌که برای اولین بار سکوی پرش را دیده و از پریدن منصرف شده، چه اتفاقی برایش افتاده که می‌گوید: «مربی آن سکوی پرش آقای «بنایی» بود و از نظر من نفر اول بانجی‌جامپینگ کشور است. جلو آمد و به من گفت که تو امروز آمدی این جا تا خودت را به خودت ثابت کنی. اگر دوست داری، این کار را بکن و بپر ولی اگر دوست نداری، بگو که من طناب‌ها را باز کنم و برگرد پایین. بدجوری گیر کرده بودم و دو تا تصمیم پیش رویم بود. این که دست بکشم از تمام جسور بودن‌هایم چون وقتی نپری اتفاق بسیار بدی در بدن می‌افتد و شاید تا سال‌ها افسرده شوید. یک انتخاب دیگر داشتم که بپرم و طعم سقوط و پرواز را یک جا در چندین ثانیه بچشم. تصمیم خودم را گرفتم و دوباره رفتم لبه سکو ایستادم و با شمارش معکوس مسئول سکو، پریدم. بالاخره پریدم. هنوز صدای شمارش معکوس مربی سکو در آن لحظات توی گوشم هست: سه، دو، یک...  وقتی پاهایم از سکو رها شد، باورتان نمی‌شود ولی لذتی که آن لحظه می‌بردم، با میلیون‌ها میلیون دلار برای من قابل معاوضه نیست. برای اولین بار، آدرنالین فوق‌العاده بالا و زیادی در بدنم ترشح می شد و من داشتم فقط جیغ می‌زدم. این طور شد که من به این تفریح علاقه‌مند شدم.»
بعد از تجربه سقوط، آدم دیگری می‌شوید!
«من بارها و به تعداد خیلی زیادی در این سال‌ها از روی سکو پریدم و آمار دقیقی ندارم. بعد از مدتی، دیگر تعداد زیاد پرش‌هایم برایم راضی‌کننده نبود و می‌خواستم دیگران از من بپرسند که چرا این‌قدر دنبال این پرش‌ها هستی و به آن‌ها علاقه‌مند شدی تا من توضیح بدهم که این پرش‌ها به شدت حال آدم را خوب می‌کند، افرادی که به دلایل مختلف در زندگی مشکل دارند، بعد از این پرش‌ها یک آدم دیگر می‌شوند». او با این مقدمه ادامه می‌دهد: «بنابراین شروع کردم به پریدن از جاهای مختلف. ویدئوهایش را گذاشتم در صفحه شخصی‌ام اما دیده نشدم. به خارج از کشور رفتم اما باز هم دیده نشدم. تا این‌که یک جشنواره در کارون بود و رفتم آن جا. وقتی از آن بالا داشتم آبی دریا را می‌دیدم، نه عشق به یادم می‌آمد، نه پول، نه مقام و ... فقط و فقط قدرت مطلق جهان هستی یعنی خداوند به یاد آدم می‌آید. در تمام پرش‌ها، هر جایی که باشد در ایران یا خارج از کشور، در تمام لحظات آن، ثانیه به ثانیه‌اش، تنها چیزی که به ذهن انسان می‌آید فقط خدا و قدرت اوست. من در کارون، رفتم ایستادم روی سکو و جوری خدا را صدا زدم که کوه‌ها و آب‌ها و خود پل به لرزه افتاد! پریدم و خوردم به آب. بعد این ویدئو را پست کردم. از کارون برگشتم و خیلی خسته بودم. شب گوشی‌ام را نگاه نکردم و خوابیدم. صبح باید می‌رفتم سرکار، بیدار شدم که بروم، گفتم بذار ببینم کسی این پست را لایک کرده یا نه که دیدم غوغایی در پیجم به پا شده. رگباری داشتم دنبال می شدم. شوکه شده بودم. گریه‌ام گرفته بود و خیلی خوشحال بودم. نزدیک 4و نیم میلیون نفر از آن ویدئو بازدید کردند».
من در پرش‌هایم قدرت خدا را درک کردم
   او تا امروز به عنوان مربی بانجی‌جامپینگ، افراد زیادی را برای پرش از روی سکو آموزش داده است. از «کریمی» درباره حس و حال افراد بعد از تجربه این فعالیت هیجانی می‌پرسم که می‌گوید: «اگر شما از بیشتر افرادی که برای اولین بار از روی این سکوها می‌پرند، درباره حس‌و‌حال‌شان بپرسید، تا 5 یا 6 ماه بعد می‌گویند که انگار روی ابرها هستیم! یعنی احساسات غیر قابل وصفی دارند. درباره ترس از پریدن باید بدانید که دفعه‌های بعدی هم ترس و هیجان دارد ولی به اندازه دفعه اول نیست. شاید باور نکنید اما من همین الان که دارم به آن فکر و برای شما تعریف می‌کنم، هیجان‌زده شدم. شما ببینید تجربه خودش چقدر حس خاص و متفاوتی دارد. واقعیتش را بخواهید من در پرش‌هایم خداوند را پیدا کردم و به هیچ قیمتی آن را از دست نمی‌دهم. هر انسانی، خدا را یک جای زندگی اش پیدا می‌کند و من در این پرش‌ها، قدرت خداوند را درک کردم.»
هزینه هر پرش از یک تا 5/7 میلیون تومان است
از «کریمی» درباره هزینه‌های پریدن از روی این سکوها می‌پرسم که می‌گوید: «هزینه پرش برای هر نفر در هر سکویی متفاوت است. در خارج از کشور این ورزش هیجانی خیلی گران است، مثلا هزینه هر پرش در نزدیک‌ترین سکوی پرش به کشورمان ایران که در ترکیه است، 150 دلار است و می‌شود حدود 5/7 میلیون تومان. ما در ایران، برخی جاها سکوی پرش داریم که هزینه‌اش نسبت به وزن افراد از 2 یا 5/2 میلیون تومان تا 3 یا 5/3 میلیون تومان برای هر نفر است. وزن فرد اگر بیشتر از 80 کیلوگرم باشد، هزینه‌اش بیشتر می‌شود. جاها و سکوهای مختلف بر اساس مشخصات و ویژگی‌هایش، قیمت‌های خاص خودش را دارد. البته در همدان، یک سکوی پرش یک میلیون تومانی هم داریم».
ماجرای پریدن خانمی که ترس شدید از ارتفاع داشت
او درباره افرادی که پریدن‌هایشان بیشتر از بقیه در ذهن اش مانده می‌گوید: «چند وقت پیش، یک دختر 11 ساله آمد و از روی سکوی دوپلان پرید که به نظر من، کم سن‌ترین فردی بود که در ایران، بانجی‌جامپینگ را تجربه کرده بود. البته بعد، فردی به من پیام داد و گفت که پسر 10ساله‌ام از روی سکوی دیگری پریده است. یکی دیگر از پرش‌های خاطره‌انگیز توسط خانمی به نام یاسمن بود که بزرگ‌ترین ترس زندگی‌اش، ترس از ارتفاع بود و خیلی می‌ترسید که از روی سکو بپرد. استرس بی‌نهایت زیادی داشت و بعد از این‌که طناب‌ها را بستم، خیلی تلاش کرد که نپرد اما با این ترس جنگید و پرید و نزدیک به 14 میلیون نفر فقط در صفحه اینستاگرام من، آن ویدئو را دیدند. یک فرد طبیعت گرد هم بود، از اصفهان آمد آن جا، او هم ترس زیادی داشت. ویدئوی پرش او هم 17 میلیون بازدید خورد. واکنش این افراد قبل و بعد از لحظه پریدن، برای هر مخاطبی جذاب است و او را برای دقایقی میخ‌کوب می‌کند».
ارتفاع سکوها در ایران از 25 تا 90
و در روسیه 260 متر است
«این سکویی که ویدئوهای پریدن مردم از روی آن در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده است، مجموعه دوپلان در چهار محال‌و‌بختیاری است و چه‌ مردم خوبی دارد این جا. وقتی خودم در این‌جا برای اولین بار پریدم، بیشتر مورد توجه قرار گرفتم.» «کریمی» درباره ارتفاع سکوهای پرش در ایران هم می‌گوید: «درباره ارتفاع سکوهای پرش باید بگویم در ایران، ما از ارتفاع 25، 40 و 60 متری داریم تا 90 متری. این ارتفاع در چین 264 و در روسیه 260 متر است. این را هم بگویم، اگرچه می‌توان از بانجی‌جامپینگ در هر زمان از سال لذت برد اما خوب است بدانید برخی از شرایط آب‌و‌هوایی مثل مه یا برف روی تجربه پرش تاثیرگذار هستند بنابراین بهترین فصل برای پرش از ارتفاع، تابستان است زیرا هوا معمولا گرم و خشک است.»
از هر 100 نفر، 10 نفر لحظه آخر منصرف می‌شوند
از او که سال‌هاست مربی بانجی جامپینگ بوده، می‌پرسم که تقریبا چند درصد افراد لحظه آخر از پریدن منصرف می‌شوند و دیگر نمی‌پرند، می‌گوید: «اگر شما بعد از این که روی سکو آمدید، به هر دلیلی نپرید، افسرده و ناامید خواهید شد. طبق آن چیزی که من به چشم خودم دیدم، از هر 100 نفر، 10 نفر نمی‌پرند. آن‌ها پاهایشان از ترس زیاد قفل می‌شود و به دلیل هیجان زیاد، نمی‌توانند پایشان را حتی یک سانتی‌متر جابه جا کنند و مثل مجسمه می‌شوند». کریمی می‌گوید: «این مطلب را هم اضافه کنم گروه‌های خیلی کمی در ایران، مجری این کار هستند. امیدوارم روزی برسد که هر شهری یک سکوی پرش داشته باشد تا مردم به ویژه نوجوانان و جوانان به آن جا‌ بروند و انرژی و هیجان خودشان را به این روش تخلیه کنند».
 
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
مورد عجيب خواهران خزعلي (اعتماد) «تغییر دکترین هسته‌ای ایران» بر بستر تنش آوریل (جوان)سفر به اعماق بزرگ ترین راز کیهان (خراسان)
سایر اخبار این روزنامه
6 نمای آماری از دخل و خرج خانوارها پرواز با‌طعم سقوط! صرفه جویی مشهدی ها تا سرحد کاهش پساب اسرار نامکشوف بنای «هارونیه» ماجرای 2جنایت تکان‌دهنده دختر14ساله! جدایی بحرین؛ قماری که شاه در آن بازنده شد مانور دقیقه نودی چهره‌ها جنایت دوباره داعش در شاهچراغ امیرعبداللهیان در راه ریاض، حسرت خوردن نکونام و از«اعتیاد» تا«نویسندگی» مرگبارترین آتش‌سوزی قرن آمریکا آخرین بحث های صحن علنی د ربا ره لایحه حجاب فرمول خارق‌العاده ورزشی-اقتصادی «لایپزیش» زنگ خطر موج مهاجرت کادر درمان