در فوتبال را ببندید

جوان آنلاین: با یک سؤال شروع کنیم؛ در طول ۱۲ روزی که لیگ برتر فوتبال ایران تعطیل بود، چه اتفاقی رخ داد؟ منظورمان این است که مشکلی پیش آمد؟ این تعطیلی سبب ضرر و زیان کسی شد؟
لیگ برتر ۱۲ روز تعطیل بود، دلیل تعطیلی آن هم حتماً برای آقایان مشخص است، ولی به بقیه ارتباطی ندارد! اما نکته اینجاست که در این ۱۲ روز همه چیز آرام بود. همه مشغول کار و زندگی خودشان بودند. فوتبال هم که در مصاف با رقبای بین‌المللی خود مثل همیشه می‌باخت، با این حال همه چیز آرام بود، اما ....
اما درست از پنج‌شنبه هفته قبل که سوت آغاز هفته دوازدهم لیگ برتر به صدا درآمد، همه چیز به‌هم ریخت. عده‌ای به جان هم افتاده‌اند و برای کسب یک امتیاز بیشتر یا کمتر چنان یکدیگر را می‌درند که در هیچ کجای دنیا نمی‌توان مشابه آن را پیدا کرد.
فوتبالی که حتی از بدیهی‌ترین امکانات و ابزار حرفه‌ای تهی است، اما تا دلتان بخواهد ادعا دارد. فوتبالی که امروز به جایی رسیده که مرز‌های اخلاق‌مداری را زیر پا گذاشته و هر روز از گوشه‌ای از آن صدایی بلند می‌شود. فوتبالی که حتی نمی‌توانی به مدارسش برای سپردن فرزندانت اعتماد کنی. تنها سه روز کافی بود تا همه چیز به‌هم بریزد. سه روز لبریز از فحش، لبریز از توهین، لبریز از وحشیگری و لبریز از بی‌قانونی. فقط کافیست نگاهی به تصاویر و فیلم‌های منتشر شده بیندازید تا ببینید و متوجه شوید با چه قماشی طرف هستید.


حالا سؤال اصلی این است که آیا نباید در این فوتبال را تخته کرد؟ پاسخ قطعاً منفی است، اما آیا نباید حرکتی در مسیر اصلاح این سطح از فساد آشکار و پنهان کرد؟ واقعیت تلخی است که عنوان کنیم فوتبال ایران به جز حاشیه چیز دیگری ندارد و تلخ‌تر اینکه فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و کمیته داوران آن از این حواشی تا دلتان بخواهد سود می‌برند، پس نباید هم در جهت اصلاح این حجم از فساد کاری انجام دهند.

۱۲ روز همه چیز آرام بود، درست مثل تمام تعطیلی‌های بلندمدت قبلی که البته برای این هم هیچ دلیلی نمی‌توان پیدا کرد که چرا این لیگ مثلاً حرفه‌ای اینقدر تعطیل می‌شود، لیگی که در چهار ماه کمتر از ۱۰ هفته به صورت منظم بازی برگزار کرده، ولی هر وقت هم که مسابقه به راه انداخته فقط اسباب حاشیه‌سازی و خجالت بوده است. به همین سه روز هفته دوازدهم نگاه کنید؛ یک مربی پرحاشیه به دیگری اهانت ناموسی می‌کند و کار به زد و خورد می‌کشد. کسی که این کارهایش مسبوق به سابقه هم هست. دیگری به عنوان کمک‌مربی بدون مدرک به سرمربی تیم مقابل می‌تازد. داور رنگی برای قضاوت تیم محبوبش انتخاب می‌شود. ناظر بازی پنالتی برمی‌گرداند و از این دست موارد، این همه حاشیه و این همه بی‌اخلاقی تنها در سه روز؛ حالا شما بگویید نباید در این فوتبال را بست؟
تازه تمام این‌ها مسائلی است که مقابل چشم و دوربین‌های صورت می‌گیرد. همین حالا روزی نیست که از رفتار‌های زننده در لیگ یک، لیگ‌های جوانان و نوجوانان و حتی فوتسال خبر نرسد. مگر همین هفته گذشته نبود که در لیگ‌های پایه کار به چاقو و قمه‌کشی رسید. خب کمیته اخلاق فدراسیون که در خواب ناز بسر می‌برد و هیچ تلاشی برای درست شدن اوضاع نمی‌کند، درست مثل بقیه مسئولان فوتبال، چون حتماً سود آقایان در بروز این همه فساد است و بس، والا امروز در سطح اول فوتبال حرفه‌ای دنیا حتی بزرگ‌ترین ستاره‌های فوتبال هم جرئت چنین رفتار‌هایی را به خود نمی‌دهند، اما اینجا در ایران این حاشیه‌سازی‌ها اگر برای فوتبال آب نداشته باشد گویا برای برخی آقایان نان دارد. همان‌ها که کمر همت بسته‌اند تا فوتبال ایران را نابود کنند.
فوتبال ایران با این دست فرمان با سرعت دیوانه‌واری رو به ورطه نابودی دارد، چه به لحاظ اخلاقی و چه فنی (البته اگر بتوان چیزی به اسم فن فوتبال از آن دید). این اتفاقات در حالی رخ می‌دهد که امروز شاهد پیشرفت‌های روزافزون کشور‌های رقیب در آسیا هستیم و ادامه این روند ما را نه تنها از سطح فوتبال جهان دور می‌کند که دیگر حتی در آسیا هم محلی از اعراب نخواهیم داشت. در این فوتبال را تخته کنید یا حداقل اسم حرفه‌ای را از روی آن بردارید و به دنیا اعلام کنید ما آماتور هستیم و بعد هر کاری که دلتان خواست انجام دهید.

بعد از تمام این‌ها باید به برنامه‌ریزی منحصر‌به‌فرد آقایان اشاره کنیم که بی‌تأثیر در این همه حاشیه و بی‌اخلاقی نیست. تمام این مسائل و این نوع برنامه‌ریزی باعث می‌شود این شائبه به وجود آید که سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال به عمد می‌خواهند برای فوتبال و باشگاه‌ها حاشیه درست کنند و آن‌ها و هوادارانشان را به جان هم بیندازند. اصلاً چه لزومی دارد که بازی‌ها در سه روز برگزار شود؟ چرا بازی فولاد و استقلال در شرایطی که دو تیم برنامه دیگری نداشتند باید بعد از بازی سایر مدعیان برگزار شود؟ یا چرا در جریان بازی‌های هفته یازدهم سپاهان بازی کرد، اما بازی پرسپولیس و نساجی برگزار نشد؟ دیداری که می‌توانست حداقل دو تیم را در بازی مقابل حریفانشان در آسیا آماده کند تا شاهد حذف ناباورانه پرسپولیس در تهران نباشیم. تمامی این‌ها باعث می‌شود به این باور برسیم که دستی در کار است تا حاشیه‌های فوتبال پررنگ‌تر از متن آن باشد و همه سرگرم این حواشی شوند تا برخی از آب گل‌آلود برای خودشان ماهی بگیرند.