[ مهدی جابری]  زمینه‌های ایجاد باشگاه دانش‌پژوهان جوان در دوران ریاست‌جمهوری مقام معظم رهبری و به واسطه دغدغه ایشان برای رشد علمی کشور فراهم شد و تا سال 1389 در اوج باقی ماند، اما در برهه‌ای به خاطر سیاست‌های مدیران اجرایی کشور برای کوچک‌سازی دولت، با سازمان ملی استعدادهای درخشان ادغام شد و از شرایط ایده‌آل و دوران اوج خود فاصله گرفت؛ تااینکه با حمایت‌ها و البته تذکرات رهبر انقلاب مجددا در سال 1399 به عنوان سازمان مستقل شناخته شد، اما فعالیت‌های آن مسکوت ماند. این مجموعه در نهایت، از پاییز 1401 فعالیت خود را به طور جدی آغاز کرد تا نقطه امیدی برای دانش‌آموزان المپیادی و برگزیدگان نخبگانی کشور باشد.در شرایطی که آیین رسمی احیای این باشگاه به زودی با حضور رئیس‌جمهوری برگزار خواهد شد، به سراغ سیدرضا حسینی، رئیس باشگاه دانش‌پژوهان جوان، رفتیم و درباره سرگذشت این باشگاه با او به گفت‌وگو نشستیم. حسینی، دارنده مدال برنز المپیاد ریاضی، فارغ‌التحصیل سمپاد قائمشهر-مازندران، عضو بنیاد ملی نخبگان و دانشجوی مقطع ‌‌دکترای مهندسی برق دانشگاه صنعتی شریف است.

ایده تشکیل و ایجاد باشگاه دانش‌پژوهان جوان چگونه و در چه زمانی مطرح شد؟
در سال 1365یک خلأ بزرگ در کشور احساس شد و آن تعداد اندک فارغ‌التحصیلان کشور در رشته ریاضی فیزیک در مقطع دبیرستان بود. به‌طوری که در کل کشور سالانه حدود 12هزار فارغ‌التحصیل در این بخش داشتیم. این خلأ بزرگ در کشور، مسئولان را به فکر راهکار و اتخاذ تدبیر مناسب واداشت تا بتوانند دانش‌آموزان را مطابق با نیازهای کشور به سمت رشته ریاضی فیزیک سوق دهند.
بر همین اساس، مطالعه درباره شرایط کشورهای دیگر در این زمینه آغاز شد و به این نتیجه رسیدند که در بسیاری از کشورها، موضوعی به نام المپیادهای علمی در حوزه‌های تخصصی وجود دارد که حتی در سطح جهانی نیز برگزار می‌شود و طوری که همین شرایط موجب شده است نخبگان این کشورها به سمت رشته‌های علمی ازجمله ریاضی فیزیک بروند.در دوران ریاست‌جمهوری مقام معظم رهبری بود که این موضوع به‌طور جدی پیگیری شد و ایشان به‌طور کامل از ایده برگزاری المپیاد علمی حمایت کردند. بنابراین در سال 1366نخستین المپیاد ریاضی کشوری به‌معنای واقعی و با حمایت دولت در ایران برگزار شد و برگزیدگان آن به‌عنوان تیم ملی المپیاد ریاضی ایران به مسابقات جهانی اعزام شدند، البته لازم به ذکر است که مسابقه ریاضی در کشور، سه سال قبل از آن با حمایت انجمن ریاضی شروع شده بود، اما در سال 1366شکل جدی‌تری به‌خود گرفت. دولت به‌طور ویژه از این موضوع حمایت کرد و هم اینکه عنوان آن به المپیاد تغییر یافت و مهم‌تر اینکه برگزیدگان آن برای نخستین بار به المپیاد جهانی اعزام شدند.همان تیم اعزامی به المپیاد جهانی، با رئیس‌جمهوری وقت که حضرت آقا بودند، دیدار داشتند و کار رسانه‌ای ویژه‌ای با حمایت دولت برای آن بچه‌ها انجام شد. با وجود مخالفت‌های خارجی، (خیلی از کشورها) حاضر به پذیرش جمهوری اسلامی ایران در المپیادهای جهانی نبودند و نظرشان این بود که کشور ما در مرحله اول باید چندین سال کسب تجربه کند، اما اصرار دولت ایران مؤثر واقع شد.
جالب است که ما همان سال در بین 44کشور، رتبه 26را کسب کردیم و موفق به کسب یک مدال برنز جهانی شدیم، اما یکی از کشورهایی که خیلی مخالف حضور ما در المپیاد جهانی بود، پایین‌تر از ایران و در رتبه 28قرار گرفت.