ضرورت ارائه قانون جامع انتخابات

قانون به‌طرق مختلفی در کشور تصویب می‌شود. در یکی از شیوه‌ها قانون پیشنهادی به‌عنوان طرح توسط حداقل 15نماینده مجلس و به‌صورت یک، دو یا سه‌فوریتی ارائه می‌شود و پس از در نوبت مطرح‌شدن در مجلس به تصویب می‌رسد یا نمی‌رسد. در شیوه‌ای دیگر لایحه توسط دولت به مجلس ارائه می‌شود و مورد بررسی قرار می‌گیرد. قانون انتخابات کشور چه در مورد شوراها و چه مجلس، قانون جامع و کاملی نیست و وصله و پینه‌های بسیاری دارد. مثلا در قانون انتخابات مجلس مشاهده می‌شود که در هریک از ادوار ده‌گانه به‌نوعی برخی معترض به قانون بوده‌اند و از کامل نبودن آن گلایه داشته‌اند. این مشکلات تا حدی بود که رئیس دولت اصلاحات در دوره ریاست‌جمهوری‌اش لایحه انتخابات و حدود و اختیارات رئیس‌جمهور را به مجلس ارائه کرد که به لوایح دوقلو معروف شد. نیاز است برای انتخابات شوراها و مجلس یا ریاست‌جمهوری یک قانون جامع و کامل تصویب شود، چراکه ‌این قانون حدود دو دهه پیش تصویب شد و در سال‌های بعد اصلاحیات مختلفی بر آن وارد شده است. اصلاحیه‌های متعدد شاکله قانون را از مدار خارج می‌کند و در هر قانونی اصلاحیه باعث آسیب به کلیت آن می‌شود. در حالت کلی در مورد قانونی مانند قانون انتخابات اصلاحیه موجب اصلاح نیست و بیشتر محدودیت ایجاد می‌کند. قانون باید کلیت به‌هم‌ پیوسته سیال و روانی داشته باشد تا اصلاحاتش حداقلی باشد. قوانینی که نیاز به اصلاح و تفسیر دارند، در کلیت ناقص هستند و متاسفانه چنین مواردی بسیار دیده شده است. بعضا عده‌ای از نمایندگان یک طرح را تبدیل به قانون می‌کنند و یک سال بعد بر آن اصلاحیه‌ای وارد می‌کنند؛ طبعا چنین مساله‌ای نشان می‌دهد آن قانون از ابتدا کامل نبوده است. این امکان نیز وجود دارد که انگیزه‌های جناحی و سیاسی در آن تاثیرگذار باشد. اکنون برخی از نمایندگان مجلس از عدم عزم جدی رئیس‌جمهور و دولت برای ارسال لایحه جامع قانون انتخابات گلایه دارند اما خود آنان می‌توانند به‌صورت طرح آن را مطرح کنند. نه هیات دولت باید بهانه بیاورد که مجلس طرح نمی‌دهد و نه مجلس بگوید که دولت لایحه ارائه نمی‌کند،‌ چراکه در این صورت امور قانونگذاری معوق و معطل می‌ماند. طبعا ارائه ‌این قانون قدمی در جهت مثبت خواهد بود و کسانی که پیگیر آن بوده‌اند، تلاش بر بهبود شرایط انتخابات دارند؛ از همین رو انتظار می‌رود نتیجه خوبی از آن حاصل شود.
* حقوقدان