سایه مکتب هاشمی؛ توسعه و سازندگی

رأی مردم ایران در 29اردیبهشت 96 را می‌توان رأی به استمرار مشی و منش اعتدالی- اصلاحی برای عبور از مخاطراتی دانست که مدیریت پیشین برای کشور به ارمغان آورده بود. البته ارزش رأی شهروندان تهران بزرگ در انتخاب تمامی کاندیداهای لیست امید، به سرلیستی مهندس محسن هاشمی، واجد اهمیتی است که نمی‌توان آن را در سایه انتخابات ریاست جمهوری، نادیده گرفت. پیروزی قاطع لیست امید در این انتخابات، کلید مدیریت کلان شهرداری تهران را پس از نزدیک به 16سال از اختیار مخالفان مشی اعتدالی -اصلاحی به درآورد. ریاست فرزند ارشد آیت‌ا... هاشمی رفسنجانی بر شورای شهر و شهردارشدن محمدعلی نجفی، عضو کابینه سازندگی و از نزدیک‌ترین افراد به مشی توسعه‌جویانه ‌آیت‌ا...، نگرانی فزاینده‌ای را در جرگه مخالفان به‌وجود آورده است. بازتاب این نگرانی‌ها را می‌توان در رسانه‌های عمومی ایشان به نظاره نشست. در مکتب هاشمی توسعه و سازندگی، بهبود همه‌جانبه زندگی مردم، اعتلای کشور و اصلاح امور، امنیت و آرامش مردم در صدر است. اختلاف سلیقه امری طبیعی و به‌رسمیت‌شناخته‌شده است. روابط مراد و مریدی نیست که به رکود و عقب‌ماندگی بینجامد، همچنان که افراطی نیست که به انسداد و بن‌بست منجر شود. شواهد زیادی حاکی از آن است که روابط شهردار و شورای شهر، در وضعیتی نیست که زمینه‌ساز دخالت‌ها و خبرپراکنی‌های تیم سابق قرار گیرد. همچنان که شورای شهر در دفاع از حقوق شهروندان لکنت زبان ندارد، شهردار نیز در شنیدن انتقادات، واجد صبوری و سعه صدری عمیق است. حل مشکلات تهران بزرگ، نیازمند مساعدت نهادهای مختلف حاکمیتی و مخصوصا شورای شهر و شهردار منتخب ایشان است. اجماع‌سازی حول رفع بحران‌ها و مشکلاتی که تهران را تهدید می‌کند، نه‌تنها خواسته هر شهروند تهرانی، که خواسته همه آنانی است که دل در گرو آینده بهتر برای ایران اسلامی دارند. در این مسیر خیال تفرقه و القای تضادهای لاینحل، رقابت‌های شخصی و... خللی در کار شورای شهر و شهرداری ایجاد نمی‌کند؛ مخصوصا اگر این سودای تفرقه از زبان کسانی باشد که در ایجاد مشکلات کنونی پایتخت، پیشگام بوده‌اند. شهردار و اعضای شورای شهر، سایه‌نشین شجره طیبه اعتدال و اصلاحند. یقینا کوشش‌های مخالفان رأی ملت از سبزی، طراوت و صفای این مکتب نمی‌کاهد.
* مدیر مسئول