روزنامه اعتماد
1396/12/12
پاسخي به يادداشت دكتر رناني
يادداشت محسن رناني، استاد اقتصاد دانشگاه اصفهان درباره شهرآورد تهران خواندني بود. دكتر رناني براي اولين‌بار قدم به استاديوم گذاشت و اعتراف كرد «آمده بوديم تا بر اساس آنچه شنيده بوديم با موجي از آدم‌هاي بي‌اخلاق كه يك‌ريز فحاشي مي‌كنند روبه‌رو شويم.» استاد اقتصاد در پايان يادداشت اما به نتيجه تازه‌اي دست يافت: «امروز ورزشگاه را بداخلاق‌تر از خيابان‌هاي شهرها نيافتم. اگر مي‌شود به زنان‌مان اجازه دهيم كه به خيابان‌ها بروند و خريد و رانندگي كنند، مي‌شود كه به ورزشگاه هم بروند.»نكته مهم در اين نوشته آنجا بود كه برخلاف زيبايي زاويه نگاه و متن، اعتراف به بي‌اطلاعي جامعه روشنفكري نسبت به عمق و حقيقت فوتبال و هوادارانش نمايان شد.رناني 52 ساله براي اولين‌بار روي صندلي هواداري نشست و دريافت حقيقت چيز ديگري است و مشكلات از جايي ديگر آمده است. مثل محمدجواد آذري‌جهرمي 34ساله كه براي اولين‌بار قدم به استاديوم آزادي گذاشت تا وزير ارتباطات آگاه شود زمان مسابقات چه مشكل بزرگي براي هواداران وجود دارد. او خيلي زود اعلام كرد مشكل آنتن دهي موبايل در ورزشگاه آزادي برطرف خواهد شد؛ مشكلي كه دهه‌ها حل نشده بود. از نظر نگارنده، يادداشت دكتر رناني –كه با هدف خيرخواهي نوشته شد و موضوعات بسيار خوبي طرح شد- از روي هيجان و التهاب نوشته شد. همانند بسياري از مسوولان عالي تا روشنفكراني چون او كه درباره فوتبال و هواداران و حاشيه‌هايش «قضاوت» داشتند و فضاي استاديوم را خطرناك مي‌دانستند و تحليل‌هاي‌شان را عموما از فضاي مجازي به دست مي‌آوردند. تصويري غيرواقعي از فوتبال و هوادارانش. عجيب‌تر آن‌جاست كه براي معضلات ورزش نسخه هم پيچيدند و سال‌ها موضوعات حل‌شده در دنيا را به عنوان معضل و مشكل به بدنه فوتبال تحميل كردند.
محسن رناني «نمي‌داند» هجده‌هزار باشگاه در سراسر كشور وجود دارد و آنها چه سهم مهمي در ورزش و ورزش‌دوستان دارند؟ نمي‌داند باشگاه‌هاي بزرگ ورزش ايران با وجود كاستي‌ها و مشكلات، چگونه چرخ ورزش را مي‌گردانند. آيا همه اين ماجراهاي خوب در دربي86 يك‌شبه اتفاق افتاده است؟ در همين دربي كه آقاي رناني با لذت نگاهش كرد، 15سال كار فرهنگي مداوم شده تا به امروزش برسد و او از نكات مثبتش هم بنويسد. آيا به‌خاطر دارد در همين دربي، بزرگ‌ترين معضل، كتك‌كاري از بازيكن تا روي سكو بود؟ به‌خاطر دارد در همين دربي شيشه‌هاي بسياري از اتوبوس‌هاي شركت واحد روي آسفالت ريخته مي‌شد؟ به‌خاطر دارد بزرگ‌ترين معضل دربي‌ها، حجم عجيب زباله‌ها در خيابان و استاديوم بود؟ پس چرا در دربي86 خبري از همه آن معضلات نبود؟ حتما نمي‌دانست. حق هم دارد. هيچگاه ورزش و فوتبال اولويت روشنفكران و مديران عالي اجرايي نبود. در همه اين سال‌ها صدها مطلب نوشته شد، صدها مصاحبه شد، هزاران برگه منتشر شد و ده‌ها روزنامه‌نگار و پژوهشگر نوشتند تا دربي و فضاي استاديوم‌ها با كم‌ترين حاشيه همراه باشد و امروز استاد دانشگاه اصفهان اعتراف كند فوتبال نه‌تنها توليد سرمايه اجتماعي است بلكه مولد سرمايه معنوي هم مي‌تواند باشد. كاش شرايطي فراهم شود تا مراجع عظام، مديران عالي و ائمه‌جمعه كشور هم به استاديوم ورزشي بيايند تا براي‌شان محرز شود «اين استاديوم»، «آن استاديومي كه براي‌شان تعريف مي‌كنند» نيست.
سایر اخبار این روزنامه
سلبريتي پاسخگو
مجلس شوراي اصلاحي
به بحث ايدئولوژيك درباره «ايرانشهر » پايان دهيم
حمايت شوراي شهر تهران از # اكسيژن _ بكاريم
ابتكاري براي صلح يا عقب‌نشيني به نفع ترامپ؟
وزارت اقتصاد و سياستگذاري
تخريب‌هاي شبانه در بافت تاريخي شيراز چگونه رقم خورد؟
وزارت اطلاعات و جاسوسي
احزاب حرفه‌اي
مدل موفق
فائق شدن بر مشكلات
ديوار كج واگذاري‌ها
پاسخي به يادداشت دكتر رناني
