فرصت دولت دوازدهم براي تغيير ميدان بازي

خبر اگر چه کوتاه، اما بسيار تلخ بود: روزنامه آلماني «زود دويچه سايتونگ» نوشت که در جريان کنفرانس امنيتي مونيخ که اواسط ماه ميلادي گذشته برگزار شد، هيچ‌کدام از شرکت‌هاي تأمين سوخت اين کشور، حاضر نشدند به هواپيماي حامل محمد جواد ظريف، وزير خارجه ايران سوخت‌رساني کنند و اين در حالي بود که وزير خارجه ايران رسماً به اين کنفرانس دعوت شده بود‌.  اين رفتار اروپايي‌ها پس از ناکامي در تصويب قطعنامه عليه ايران در شوراي امنيت سازمان ملل بود. امتداد خيمه شب بازي کاخ سفيد در زمينه متهم‌سازي ايران به کمک تسليحاتي به مردم يمن آنگاه عريان‌تر مي‌شود که تروئيکاي اروپايي شامل آلمان، فرانسه و انگليس همراه با امريکا با انتشار بيانيه‌اي مشترک ايران را محکوم کردند و اين در حالي است که اين چهار کشور نقش اصلي در جنايات رژيم سعودي در کشتار مردم يمن دارند. در همين حال نيکي هيلي، نماينده امريکا در سازمان ملل که به دليل برآورد از ناکامي از محکوميت ايران در شوراي امنيت سازمان در اين نشست شرکت نکرده بود، در جايي ديگر ريشه اصلي عصبانيت امريکا را آشکار کرده و در سخناني در شيکاگو با ادعاي اينکه ايران به «مشکلي بزرگ براي امريکا» تبديل شده است، تأکيد کرد که امريکا از هر گونه اعتراض در ايران درباره وضعيت اقتصادي، حقوق بشر و ديگر موضوعات حمايت مي‌کند. 
پيچيدگي‌هاي صحنه تقابل سلطه‌گران با ايران اسلامي و در شرايطي که آنها در طي ماه‌هاي اخير به رغم امکانات سخت‌افزاري و حمايت سازمان‌هاي بين‌المللي، شكست‌هاي سنگيني را از اقتدار و توان دفاعي ايران در منطقه متحمل شده‌اند، بيانگر اين است که فارغ از فرصت‌ها و ظرفيت‌هاي دشمنان نظام اسلامي، آنچه که آنها را در برخوردهاي اينگونه نظير برخورد با وزير خارجه ايران اميدوار ساخته، برآورد ضعف در اراده و عمل مسئولين اجرايي در بهره‌گيري از دستاوردهاي حرکت انقلاب و پيروزي‌هاي اخير در منطقه است، به‌گونه‌اي که تلاش دارند آن فرصت‌ها را به عرصه‌اي براي چالش و فشار بر ايران تبديل کنند. 
عملکرد خارج از عرف آلمان‌ها و بيانيه‌نويسي قدرت‌هاي غربي عليه ايران در شرايطي است كه همه اين کشورها در طول سال‌هاي اخير به نوعي اقتدار و توان ايران را تجربه کرده و سر تسليم فرود آورده بودند. ماجراي دستگيري کماندوهاي امريکايي متجاوز به آب‌هاي ايران در دي‌ماه سال 1394 از سوي يگان‌هاي نيروي دريايي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي و دستگيري نظاميان متجاوز انگليسي در فروردين 1387، در عين تثبيت اقتدار ايران در آب‌هاي خليج فارس خفت تاريخي را براي نظاميان متجاوز اين دو کشور به همراه داشت، در کنار موضع مقتدرانه ايران در برابر سفراي کشورهاي اروپايي که در آذرماه سال 1390 به بهانه ماجراي سفارت انگليس در تهران و قبل از آن ‌در ماجراي صدور حکم حضرت امام در ماجراي سلمان رشدي و حکم دادگاه ميكونوس، همگي بيانگر اين است که در صورت استحکام مواضع و اقتدار ايران غرب به دليل نياز به ايران ناچار به عقب‌نشيني است. 
آنچه  سبب تجري و فزون‌خواهي دشمنان نظام و برخورد اينگونه با ايران در سال‌هاي اخير شده است را بايد در رفتار و مواضع خود جست‌وجو کنيم، چرا که ماهيت سلطه‌گرانه غربي‌ها تغيير نکرده، واکنش‌هاي آنها متأثر از واکنش‌هاي طرف مقابل است. شاهد مثال اين مدعا را در نوع واکنش‌هاي مسئولين اجرايي و دستگاه سياست خارجي کشور مي‌توان ديد.  اگر مواضع آقاي ظريف از ابتداي به عهده گرفتن سکان دستگاه سياست خارجي کشور نسبت به روند تحول منطقه و نقش اقتدار دفاعي ايران و روحيه ايثارگري و شهادت‌طلبي رزمندگان در پيروزي‌ها اينگونه بود که در جريان همايش «ايثار، زبان صلح جهاني» در دانشکده زبان و ادبيات خارجي دانشگاه تهران مطرح کرد يا واکنش جناب عراقچي به عملکرد غرب در قضيه برجام از همان آغاز مذاکرات هسته‌اي اين بود که در نشست چتم هاوس انگليس مطرح کرد و گفت که ما نمي‌توانيم در توافقي بمانيم که براي ايران نفعي نداشته باشد، روند پيشرفت مذاکرات هسته‌اي و نوع تعامل غرب با ايران در روند برجام و تحولات منطقه به گونه‌اي ديگر مي‌شد. در شرايط کنوني که امريکايي‌ها متأثر از برآورد از فضاي داخلي و مواضع مسئولين ايراني، راهبرد خود را بر تشديد فشار و تحريم براي مهار اقتدار دفاعي و نفوذ منطقه‌اي ايران متمرکز کرده‌اند، تأکيد بر مواضع مقتدرانه و تحول در عرصه عمل و ديپلماسي مسئولين اجرايي با اتکا به توان و ظرفيت دفاعي کشور تنها راه براي مواجهه با فزون‌خواهي‌هاي غربي‌هاست، مسيري که هم حمايت رهبري انقلاب را پشتوانه خود دارد و هم مردم با حضور حماسي خود در راهپيمايي 22 بهمن و مهار آشوب‌هاي اخير همراهي خود را نشان دادند و اين تنها راهي است که مي‌توان جنگ رواني دشمن را خنثي و استراتژي آنها را تغيير داد و در اين صورت است که دولت دوازدهم مي‌تواند نمرات منفي کارنامه خود را کاهش داده و گذشته را جبران کند.