رنگ همچنان روسی ایروان

زمانی که سیاستمداری در یک کشور شوروی سابق به دلیل اعتراض های خیابانی از قدرت خلع می شود، تحلیل گران از واشنگتن گرفته تا مسکو سریع نام 'جورج سوروس' را به عنوان پشت پرده این اعتراض ها مطرح می کنند،تحلیل هایی که این روزها درباره نا آرامی های  ایروان نیز گفته می شود، حتی بسیاری اوضاع ارمنستان را با «انقلاب میدان» سال 2014 در کی‌یف (پایتخت اوکراین) مقایسه کردند اما بعضی اوقات ، اعتراض های منجر به سرنگونی دولت، صرفا اعتراضی برای کنار گذاشتن دولت و نه مسئله ای دیگر است، همان چیزی که در ارمنستان، آن هم بدون هیچ گونه خون ریزی و کشتار اتفاق افتاد.سرکیسیان در دوران ریاست جمهوری زمانی را که می توانست با اندکی حسن نیت و متانت از قدرت کناره گیری کند، از دست داد و فراموش کرد، این همان مردم بودند که قدرت را به او دادند و فقط خودش نیست که می تواند در قدرت باقی بماند.زمانی نیز که اکثر شهروندان ارمنستان علیه سرکیسیان متحد شدند، هیچ حامی نداشت و حتی مسکو که پشتیبان وی بود، سکوت کرد .البته هنوز هم برای بسیاری سوال است که  تحولات اخیر در ارمنستان به‌عنوان یکی از کشورهای پساکمونیستی تاثیری بر روابط ایروان با مسکو خواهد داشت؟ وآیا معترضان ارمنی قصد داشتند این کشور را به سمت اتحادیه اروپا متمایل کنند؟واقعیت این است که انگیزه اصلی اعتراضات  درباره فساد و مشکلات داخلی بود ،معترضان نمی خواستند که با تغییر نظام ریاست‌جمهوری به پارلمانی، سمت نخست‌وزیری از اختیارات بیشتری در ارمنستان برخوردار شود.آن ها نمی خواستند سرکیسیان به طور نامحدود بر آن ها ریاست کند.همین. شاید بدین خاطربود که در طول اعتراضات نیز حتی یک مقام غربی از معترضان حمایت نکرد.معترضانی که درمناقشه قره باغ نیز از غربی ها دلخورند و امیدوارند با استفاده از راهکار روسیه برای حل این مناقشه با آذربایجان توافق کنند.همه این ها نشان می دهد که جنگ بین جهانی‌سازی با اوراسیاگرایی و غرب با شرق در کشور کوچکی مثل ارمنستان اتفاق نیفتاده است،هر چند که حوادث ارمنستان باعث تشدید فضای امنیتی در دیگر کشورهای قفقاز وآسیای میانه خواهد شد.سنت وابستگی به هم وهماهنگی اطلاعاتی میان کشورهای شوروی سابق باعث خواهد شد تا سازمان های اطلاعاتی این کشورها تحت تاثیر حوادث ارمنستان به اقدامات پیش دستانه علیه معترضان بر خیزند.