برجام، گروگان اروپا در «گروه هفت»

مقام معظم رهبری در مراسم سالگرد ارتحال امام و در آستانه روز جهانی قدس در حضور مقامات کشور از ضرورت رسیدن به 190 هزار سو در چارچوب برجام سخن گفتند و همانطور که رئیس سازمان انرژی اتمی هم بعد از این دستور بیان کرد برای رسیدن به این هدف نوع سانتریفیوژهایمان را تغییر داده‌ایم و از جهت ظرفیت این آمادگی را داریم که در چارچوب برجام از 20 درصد به درجات بالاتر برسیم. هرچند این اظهارنظر در سطح بین‌الملل با واکنش‌هایی مواجه شد اما چنانچه روزی هم از برجام خارج می‌شدیم، این کار می‌توانست انجام شود که آن‌هم با شرایط خاص خود همراه بود. با توجه به اینکه فضای بین‌المللی صددرصد با ما هماهنگ نیست و هر روز سخت‌گیری‌هایی نسبت به ما مطرح می‌شود، این اظهارنظر تا حدودی اروپایی‌ها را هم تحت فشار قرار داده است. به عنوان مثال وزرای خارجه سه کشور اروپایی می‌توانستند با پیشنهاد به وزیر خارجه آمریکا و خزانه‌داری این کشور بعضی از شرکت‌ها را از تحریم خارج کنند. مثلا توتال که در ایران سرمایه‌گذاری کرده بود، می‌توانست ایجاد اشتغال کند. اما این دورخیز با توجه به نگاهی که نسبت به ما وجود دارد، فضای فعلی را تشدید کرده است. در حال حاضر اروپا در شرایط نسبتا بدی نسبت به آمریکا قرار گرفته و کنفرانس سران هفت کشور بزرگ اقتصادی در تورنتو فضای سردی بین اتحادیه اروپا و حتی کانادا و چین و روسیه با آمریکا به‌وجود آورد تا جایی که ترامپ از دیدار دوجانبه با نخست وزیر انگلستان به دلیل لحن معلم‌گونه خانم ترزا می ‌سر باز زد! ولی اینها هیچ‌کدام فرصت مطلوبی را به‌وجود نمی‌آورد که با اطمینان کامل بگوییم اروپا به سمت ما خواهد آمد و درهای محبتش را به روی ما باز خواهد کرد. در واقع چون شرکت‌ها در اروپا خصوصی هستند، خودشان تشخیص می‌دهند که به چه سمت و سویی بروند و دولت حق دخالت در امور شرکت‌ها را ندارند. همان‌طور که امانوئل ماکرون اعلام کرد اختیار شرکت‌ها از آنجا که خصوصی هستند دست خودشان است، اتحادیه اروپا با شرایطی که دارد چندان قابل اعتماد برای آینده برجام نیست. از طرفی تنها امیدواری ما ماندن این سه کشور اروپایی در برجام است تا بتوانیم روزنه‌ای در ارتباط با فضای جهانی داشته باشیم.
ادامه صفحه 3