کی‌روش، ناخدا خورشید

هرمز شریفیان‪-‬ 12 سال پیش و در همین روزها و برای اولین بار تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2006 آلمان، منتظر رویارویی با تیم ملی فوتبال پرتغال بود. تیم ایران، تیمی پرحاشیه بود که بازیکنانش در چشم هم نگاه می‌کردند و به هم پاس نمی‌دادند. ایران در آن بازی با یک گل «کریس رونالدو» از روی نقطه پنالتی و شوت سنگین «دکو» از پشت محوطه جریمه، بازی را 2 بر صفر باخت و با توجه به باخت روز اول در برابر تیم ملی فوتبال مکزیک (3 بر 1)، عملا از جام جهانی حذف شد.
8 سال بعد اما در جام جهانی 2014 برزیل و به لطف «کارلوس کی‌روش»، تیمی راهی جام جهانی شد که آرژانتین نایب قهرمان آن‌دوره را طی 90 دقیقه زمین‌گیر کرد و اگر نبود اشتباه مسلم داور مسابقه که خطای «زابالتا» مدافع آرژانتین روی «اشکان دژاگه» را پنالتی نگرفت ـ شاید بزرگترین شگفتی جام جهانی 2014 رقم می‌خورد و آرژانتین با همه ستارگانش شکست می‌خورد.
اما این پایان کار نبود و تیم کی‌روش طی 4 سال از هیچ تیم آسیایی در دیدارهای دوستانه و رسمی شکست نخورد و اگر در بازی برگشت در مرحله مقدماتی در برابر سوریه، صعود ایران حتمی نشده بود شاید سوری‌ها خشن در خواب هم نمی دیدند که دروازه تیم نخست رنکینگ فیفا در آسیا را باز کنند.
دست کم برای نگارنده که بازی‌های تیم‌ملی فوتبال ایران از جام جهانی 1978 آرژانتین را به خوبی به یاد دارد این نکته محرز است که طی 40 سال گذشته تا امروز، هیچگاه تیم ملی فوتبال ایران با نظمی که در دوران کی‌روش داشته، بازی نکرده است.


اهالی فوتبال می‌دانند که این نظم باید از بیرون زمین به داخل بیاید و اولویت اول سرمربی تیم ملی در انتخاب بازیکنان نیز پذیرش دیسیپلین‌های سفت و سخت او بوده است. «روی کین»، کاپیتان ایرلندی باشگاه منچستریونایتد در مورد کی‌روش گفت: «بار دومی که کارلوس از رئال مادرید به منچستریونایتد برگشت، حسرتی برایم باقی ماند که چرا کله‌اش را نکندم! اما کی‌روش متخصص تاکتیک‌های دفاعی و برنامه‌ریزی برای تمرین است و در عین حال از بزرگترین کشورهای صاحب فوتبال جهان، مدرک مربی‌گری درجه یک گرفته و یک مربی ملی بزرگ است».
کی‌روش بی تردید کاشف نسل طلایی فوتبال پرتغال است و توانست تیم ملی جوانان این کشور را سه بار به مقام قهرمانی جهان برساند. به این نام‌ها توجه کنید: «ویتوربایا»، «لوئیز فیگو»، «روی کاستا»، «ژائو پینتو»، «نونو گومژ» و ... اینها فوتبالیست‌هایی بودند که کی‌روش با آنها پرچم پرتغال را بر قله فوتبال جهان نشاند.
حالا کارلوس در ایران است، مثل یک ایرانی شور پیروزی برای تیمش و به‌گفته خودش «پسرانش» دارد. او تیمی را راهی روسیه 2018 کرده که بسیاری از کارشناسان فوتبال جهان آن را تحسین می‌کنند و خبرنگاران اسپانیایی پس از بازی با ایران اعتراف می‌کنند: «همین که بردیم یعنی شانس
آوردیم»!
امشب، شب سرنوشت‌ساز برای کی‌روش و تیم اوست. از ساعت 22:30 در مقابل قهرمان اروپا صف می‌کشیم تا با یک پیروزی که دور از دسترس هم نیست برای نخستین بار راهی دور دوم جام‌جهانی شویم و در جمع 16 تیم برتر دنیا قرار بگیریم.
پرتغال تیم بزرگی که کریس رونالدو، دارنده 5 توپ طلای فوتبال به عنوان بهترین بازیکن جهان را در اختیار دارد و قادر است سرنوشت بازی را در چشم برهم زدنی عوض کند اما در مقابل 11 فوتبالیست زبده که آنها هم در بهترین تیم‌های اروپایی و ایرانی بازی می‌کنند قرار دارند و البته، عنصری که پرتغال ندارد، کارلوس کی‌روش سرمربی پرتغالی تیم ملی فوتبال ایران است.
کی‌روش به ما آموخت که یک مدیریت سالم، جدی، علمی و دور از احساس می‌تواند پیشرفتی حاصل کند که تمام دنیا در برابر آن، به نشانه احترام کلاه از سر بردارند و زبان به ستایش باز کنند.
کی‌روش با تکیه بر قدرت رهبری بی‌نظیرش نشان داد که ایرانی‌ها می‌توانند شانه‌به‌شانه بزرگان جهان بسایند و بی ترس برای پیروزی به میدان بروند. هرچند پیروزی بر تیم ملی فوتبال پرتغال کاری بسیار دشوار است اما یوزهای ایران و سرمربی‌اش نشان داده‌اند که مرد روزهای دشوارند و برای رد شدن از این سد محکم، ابزارهای لازم را دارند. ابزارهایی مخفی و نامرئی که در آستین کارلوس است و تا زمان شروع و اتمام مسابقه، کمتر کسی از آن خبر دارد و نمی‌تواند دستش را بخواند.