دستگاه اعتمادساز

دستگاه اعتمادساز حبیب‌الله معظمی سخنان چهارشنبه گذشته رئیس‌جمهوری محترم در جمع مدیران ارشد دولت جدی‌ترین حرکتِ! دولت در بیش از 50 روزی است که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری ایالات متحده، شیپور جنگ را به صدا درآورده و مایک پمپئو، وزیر خارجه فعلی و رئیس سابق سازمان سیای این کشور، مارش آن را نواخته است.  در این مدت، تقریبا هیچ واکنشي، در‌خور التهابی که بعد از نواختن این شیپور و مارش جامعه ما را خواسته یا ناخواسته فراگرفت، بروز نیافت نه اینکه اصلا نبود بلکه درخور این التهابی که با کاغذ دلار تنظیم شده است، نبود. مردم سؤال می‌کردند که پس دولت و دیگر مسئولان کجایند؟ شاید هدف تجمعات صنفی چند روز گذشته برای رساندن صدای این التهاب و مردم نیازمند بود تا مسئولان این صدا را بشنوند.  آقای رئیس‌جمهور! شرایط، شرایط خاصی است.
هم آمریکا که وعده سخت‌ترین و بزرگ‌ترین تحریم‌های تاریخ را داده است و هم خود شما و دیگران واقعیت این شرایط را پذیرفته و به جنگ توصیف کرده‌اید. در شرایط خاص و جنگی، ابتدا باید مسئولان در همه ارکان نظام خاص باشند که به میدان بیایند؛ نه اینکه مردم ما جنگ ندیده‌اند و با تحریم‌ها آشنا نیستند و هراس در دلشان افکنده شده است، اما راستش سؤالشان این است که پس مسئولان کجایند؟ ما که دوره جنگ تحمیلی را فراموش نکرده‌ایم که مسئولان از جان و مال خود در کنار و پیشاپیش مردم گذشتند.
مردم ما جنگ طلب نیستند، اما در برابر تحمیل زور و جنگ می‌ایستند کما اینکه در جنگ تحمیلی ایستادند و رکورد اولین جنگ در 200 سال اخیر را ثبت کردند که ایرانیان هیچ بخشی از خاکشان را نگذاشتند به مالکیت دشمن در بیاید، پس اگر بناست بایستیم باید اول و عملا مسئولان به میدان بیایند.
راستش افکار عمومی قانع نیست؛ افکار عمومی سؤالات و ابهامات بسیاری در موضوعات گوناگون سیاسی و قضائی و امنیتی دارد؛ سؤالاتی که در سال‌های گذشته بی‌پاسخ مانده و اکنون اعتماد آنها را به سیاست‌ها و رویکردهای اصلی کشور متفاوت از اعتماد آنها در دوران جنگ تحمیلی کرده است.


منش و گفتار شما نشان داده است که در حکومت‌داری معتقد به رابطه سود -زیان هستید که البته امر سیاست باید این‌چنین باشد؛ دیدنِ سود و زیان جمع، سود و زیان ملت.
پس برای اینکه در مسیر ایستادگی در برابر زورگویی مدیریت کنونی کاخ سفید قرار گرفت، باید زیان را به حداقل ممکن رساند و شما برای این کار به بازسازی افکار عمومی نیاز دارید. اعتماد افکار عمومی و ملت راز موفقیت و پیروزی در این ایستادگی است؛ شما که می‌گوییم، منظور کلیت نظام است. همه ارکان نظام به شفافیت نیاز دارد و البته به میدان آمدن صادقانه و به دور از طلبکاری از ملت. این ملت همان‌طور که امام راحل گفتند ولی‌نعمتان مسئولان هستند، بنابراین همه منابع و امور باید برای سربلندی و رفاه آنها باشد؛ باید صادقانه و شفاف و البته با واکنش سریع و نه کند، مسائل را با آنها در میان گذاشت تا مسئولان پاک را در کنار خود ببینند و برای این کار حاشیه‌های مالی و غیرمالی که برای برخی مسئولان و بستگانشان وجود دارد، باید زدوده شود. راه اعتماد‌آفرینی همین است، وگرنه تصور افکار عمومی این است که دولت نفتی و رانتیر که هر کسی تلاش دارد با به‌دست‌آوردن پستی، بخشی از آن را تصاحب شخصی کند، عمیقا ضد اعتماد‌سازی است.
اگر از ملت خواسته می‌شود که کمربندها را در دوره کنونی محکم کنند، باید مسئولان ابتدا محکم‌تر این کار را بکنند. برای این کار باید دولتمردان ارشدی را به‌کار گرفت که معتقد به این امر و شفافیت و اعتماد‌سازی و اعتنا به افکار عمومی باشند؛ بنابراین مردم انتظار تغییر در کابینه را دارند که نباید غفلت کرد که این تغییرات فقط در سطح اقتصادی باشد. دونالد ترامپ را ببینیم که چگونه در این یک‌ونیم سالی که در واشنگتن مستقر شده، به نزدیک‌ترین افراد به خود رحم نکرده است و وسیع‌ترین جابه‌جایی‌ها ازسوی رئیس‌جمهور ایالات متحده در تاریخ این کشور را رقم زد تا اینک کابینه و یاران نزدیکش کاملا با او همسو شوند و البته تندرو. یک‌سال‌و‌اندی طول کشید که جان بولتون و مایک پومپئو که خواهان فروپاشی ایران هستند به جمع عوامل اصلی راه یافتند و جمع ترامپ کاملا یکدست و تغلیظ شد. ما هم به کابینه‌ای نیاز داریم که با اعتقاد به شما و شرایط جدید، سکان‌داری امور مختلف دولت را در دست بگیرند و نه تنها به این بسنده کرد به رسانه‌های شناسنامه‌دار آزادی داده شود که بازوی شفاف‌بینی و نظارت بر شرایط خاص کنونی باشند؛ رسانه‌هایی که بدون دسترسی به منابع رانتی همواره سخت‌کوشانه و جانانه و دلسوزانه در خدمت افکار عمومی بوده‌اند. این همان دستگاه اعتماد‌ساز است.