استیضاحی بدون جناح‌بندی

با توجه به ترکیب آرای روز استیضاح وزیر اقتصاد، متوجه می‌شوید که ترکیب نمایندگان در این روز جناحی نبوده است، چراکه آقای الیاس حضرتی در دفاع از استیضاح و آقای مسعودپزشکیان در تثبیت آقای وزیر که هر دو عضو فراکسیون امید هستند قرار داشتند و رأی‌ها نشان‌دهنده آن است که در این استیضاح هیچ‌گونه جناح‌بندی صورت نگرفته است. تیم اقتصادی دولت ضعیف بوده و ممکن است در پشت پرده‌ها هر اتفاقی افتاده باشد، اما در این استیضاح آقای مسعود کرباسیان شجاعت آقای علی ربیعی را نداشت؛ چرا که وزیر کار پشت پرده‌ها را بیان کرد. در حال حاضر موضع آقای حسن روحانی به شدت ضعیف شده است و با این وضعیت در ششم شهریور سوال از رئیس‌جمهور در مجلس همچنان باقی است. همچنین لازم به ذکر است که سوال از رئیس‌جمهور طی تاریخ مجالس ایران برای بار دوم است که اتفاق می‌افتد و سوالات کاملا مطابق و منطبق با استیضاح امروز وزیر اقتصاد است. به آن معنا که پنج محور سوالی که قرار است از روحانی پرسیده شود به صورت مختصر در صحبت‌ها علیه آقای کرباسیان مطرح شد و جناح‌های مختلف مجلس تقریبا با یک جمع‌بندی کلی از فضای اصلی علیه برنامه اقتصادی دولت قرار گرفته‌اند. از سوی دیگر روحانی نه در استیضاح وزیر کار و نه در استیضاح وزیر اقتصاد در مجلس حضور پیدا نکرد؛ گرچه آیین‌نامه داخلی مجلس به رئیس‌جمهور این اجازه را می‌دهد که در استیضاح‌ها شرکت کند. این موضوع نشان می‌دهد میان رئیس‌جمهور و تیم اقتصادی‌اش همسویی و هماهنگی وجود نداشته و یا از سوی دیگر می‌توان گفت که رئیس‌جمهور دلبستگی خاصی به وزرای اقتصادی‌اش ندارد. آقای روحانی اگر قدردان وزرای کلیدی یعنی وزیر کار و وزیر اقتصاد بود، در روز استیضاح این دو حضور پیدا می‌کرد. بنابراین عدم حضور رئیس‌جمهور یک پیام برای مجلس دارد و آنها به این موضوعات توجه می‌کنند. در رابطه با بی‌اخلاقی‌هایی که در صحن علنی صورت می‌گیرد، باید گفت که با توجه به فاصله زمان از استیضاح وزیر کار تا استیضاح وزیر اقتصاد، مجلس از حالت تشنج و باور سهم‌خواهی و زیاده‌خواهی‌اش کنار رفت. روز استیضاح دکتر ربیعی در صحن علنی پرده‌دری صورت گرفت و به آن معنا که اگر به صحبت‌ها در استیضاح وزیر کار گوش می‌دادید، از آن کلمات خجالت می‌کشیدید، چرا که جایگاه یک وزیر و یک نماینده افول کرد و آن جلسه به گروکشی و سهم‌خواهی از یکدیگر کشیده شد. طی مجالس دهگانه ایران اگر قصد جدا کردن مجالس تلخ ایران از یکدیگر را داشته باشید، می‌توان از روز استیضاح دکتر ربیعی به عنوان تلخ‌ترین روز در مجالس ایران یاد کرد، زیرا در این روز بداخلاقی‌ها دور از انصاف و عدل بود. حتی می‌توان گفت آنچه که در روز استیضاح ربیعی اتفاق افتاد در کشورهای لائیک هم دیده نمی‌شود. اما در استیضاح وزیر اقتصاد آن تجربه تلخ تکرار نشد و فقط واقعیات بیان شد. به آن معنا که اعلام کردند آقای وزیر در قسمت‌های مختلف چه نیروهایی را از آشناهای خود قرار داده‌اند. در اینجا سوالی به وجود می‌آید که چرا نمایندگان مجلس از حق نظارت خود استفاده نمی‌کنند؟ اگر آنچه که نمایندگان در مورد مدیریت‌های اقتصادی، خصوصا در بخش بیمه که آقای کرباسیان در آن فعال بوده‌ و نمایندگان آدرس دادند درست بوده، وظیفه مجلس است که پیگیر واقعیت و اصل ماجرا باشد. مجلس باید پس از استیضاح وزیر اقتصاد به منظور شفاف‌سازی به برخی از صحبت‌های نماینده‌ها ورود کند. در رابطه با استیضاح آقای ربیعی نهایت بداخلاقی در تاریخ ایران شکل گرفت، اما در رابطه با آقای کرباسیان خیر، چرا که واقعیات بیان شد و بخشی از این واقعیات به سوءمدیریت وی و گماردن مدیران خودی باز می‌گردد و اگر این موضوع درست باشد، باید شورای پول و اعتبار به مساله وارد شود و جلوی آن را بگیرد.
*حقوقدان