روزنامه ایران

دلداده کارش بود و عاشق مردم


جواد انصافی
بازیگر



ایران: عطاءالله صفرپور، هنرمند پیشکسوت تئاتر و تلویزیون و سینما صبح دیروز (دهم شهریور‌ماه) در 65 سالگی از دنیا رفت. او از چندی پیش به‌دلیل بیماری ریوی در بیمارستان بستری و تحت درمان بود. عطا‌الله صفرپور سال 1324 در شهر گرگان به دنیا آمد. سال 1332 با اجرای نمایش «سرباز عیالوار» پا به صحنه تئاتر گذاشت و تا واپسین ماه‌های زندگی‌اش با هنرنمایش مأنوس بود. بازیگری در رادیو را از دهه 40 از رادیو گرگان آغاز کرد و در فیلم‌های «ابروآفتاب»، «دختری به نام تندر»، «رسم عاشقی» و «شمشادخان» و مجموعه‌های تلویزیونی «پایتخت 4» و«گلشیفته» نیز بازی کرد. این هنرمند پیشکسوت از سرآمدان هنر سیاه بازی در نمایش ایران بود. گفتار زیر، روایت جواد انصافی، همکار و دوست 40 ساله عطا‌الله صفرپور از خاطره نخستین دیدار‌ها و سال‌های همکاری‌اش با این هنرمند فقید است.

سال‌های دهه 60 جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی تازه پا گرفته بود و فکر می‌کنم در دومین یا سومین دوره از این رویداد فرهنگی – هنری عطاالله صفرپور را از نزدیک دیدم. پیشتر از طریق رسانه‌ها و دورا دور در جریان فعالیت‌های این هنرمند عرصه نمایش‌های آیینی و سنتی بودم و درباره‌اش خوانده و شنیدم بودم. همچنین برای تدوین کتاب «سیاه‌بازی از نگاه یک سیاه‌باز» که
سی و اندی سال پیش منتشر شد، با او ارتباط گرفتم و با هم در تعامل و معاشرت بودیم. در این کتاب عکس و اطلاعات شمار زیادی از سیاه‌باز‌های ایران تدوین و عرضه شده بود. وقتی اجرای او و گروهش را دیدم مجاب شدم که هنرمندی خلاق و تحسین‌برانگیز در نمایش‌های آیینی و سنتی است. عطاالله صفرپور به همراه گروهش اجرای خیلی خوبی داشت. پس از اجرا با هم سلام و علیک کردیم و او را انسانی صمیمی و گرم و مهربان یافتم که بی‌مضایقه محبت می‌کرد. پس از آن هم در ادوار‌ دیگر جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی و دیگر رویداد‌های فرهنگی و نمایشی او را می‌دیدم. او از چهره‌های شاخص این عرصه و از سیاه‌باز‌های قابل بود. زمان گذشت تا اینکه 10-12 سال پیش در نیمه دهه 80 عطاالله صفرپور از گرگان به تهران مهاجرت کرد و در مدت یک‌سال حضورش در تهران در رادیو پایتخت، در برنامه طنز و مفرح «جمعه به یاد ماندنی» همبازی و همکار شدیم و او علاوه بر بازی نویسندگی هم می‌کرد و انصافاً نویسنده و کارگردان خلاقی در عرصه‌ سیاه‌بازی بود. در این همکاری علاوه بر سیاه بازی، نقش‌های تیپ هم بازی کرد و معمولاً تیپ‌های طناز و با مزه را خیلی خوب اجرا می‌کرد. آن همکاری خوب و خاطره‌انگیز یک‌سال بیشتر نپایید و ایشان به گرگان بازگشت و گاه و بی‌گاه در تماس و معاشرت بودیم تا اینکه آخرین بار یک سال و اندی پیش او را در جشنواره‌ای در ساری دیدم و روز‌های خوشی را با هم گذراندیم. او عاشق «سیاه‌بازی» بود و به‌رغم اینکه فعالان این عرصه آن‌طور که باید دیده نمی‌شوند و قدر نمی‌بینند. شمار زیادی از فعالان این عرصه پس از چندی از سیاه‌بازی دست کشیدند و به تلویزیون و سینما کوچ کردند اما او به‌رغم گله‌هایی که داشت، از این عشق و علاقه دست برنداشت و تا واپسین ماه‌های عُمر وفادار به هنر «سیاه‌بازی» و مردم برای آنها کار کرد و زیست. یادش گرامی.

 
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
پیامدهای گرانی خلق‌الساعه بنزین (تجارت)فرزند اين ديارم (اعتماد)روایت لحظات نفس گیری که اشک وزیر را درآورد (خراسان) حملات سایبری صهیونیست‌ها با نتیجه معکوس  (جوان)
سایر اخبار این روزنامه
گفت و گو با وزیرارتباطات: شفاف‌سازی در کشور هزینه دارد برگزاری کنسرت خیابانی ابتکار بسیار خوبی است دلداده کارش بود و عاشق مردم معمای چاندرا بوس و موسی صدر قطار استیضاح کجا متوقف می‌شود روز گاری زنده بود این زنده رود «کارگزاران» و «اعتدال و توسعه» هیچ اختلافی ندارند پایان خوش ایران در جاکارتا احیای سپرده‌های بلند مدت بانکی پراید11میلیون تومان ارزان شد آموزش و پرورش را از ریل اصلی خارج نکنیم راهکارهای مقطعی چاره‌ساز بازار خودرو نیست سلام ایران