روزنامه همدلی
1397/06/26
اگر روحانی کمی خاتمی باشد
هرمز شریفیان- در بین نزدیک به 200 کشور در جهان که عضو سازمان ملل متحد هستند و روسای دولت‌های آنان یا نمایندگان‌شان هرسال در مجمع عمومی سازمان ملل شرکت می‌کنند، شاید تنها روسای جمهور ایران هستند که شرکت‌شان در این مجمع با حاشیه‌های بسیاری همراه است.رهبر انقلاب فقط یک بار در سال 1366 به‌عنوان نخستین رئیس جمهوری اسلامی ایران در مجمع عمومی سازمان ملل حضور یافت. سپس مرحوم «هاشمی‌رفسنجانی» بود که طی ۸ سال دوران ریاست جمهوری حتی یک بار هم در این مجمع حاضر نشد. «سیدمحمد خاتمی» دوبار به مجمع عمومی رفت و طرح موضوع گفتوگوی تمدن‌های او بازتاب‌های گسترده‌ای در سطح جهانی داشت. محمود احمدی‌نژاد سفر سالانه به نیویورک را به یک تور مسافرتی تبدیل کرده بود. او نه‌تنها طی 8 سال ریاست بر دولت، هر 8 بار به مجمع عمومی سازمان ملل رفت، بلکه کاروانی پرشمار را نیز همراه با خود به نیویورک می‌برد. «حسن روحانی» نیز طی ۶ سال گذشته، ۳ بار در این مجمع بسیار مهم شرکت کرده و حالا صحبت از چهارمین حضورش با موافقان و مخالفان بسیاری در درون کشور مواجه شده است. البته دلیل این واکنش‌ها به خاطر ریاست دوره‌ای ایالات متحده بر شورای امنیت سازمان ملل است که ریاست آن را «دانلد ترامپ» بر عهده دارد و هدفش این است که با برنامه‌ای علیه ایران وارد نشست عمومی شورای امنیت شود و از این ریاست حداکثر استفاده از فشارهای مضاعف بر ایران را ببرد.
در این میان برخی مخالفان حضور روحانی که به‌طور عمده از اصولگرایان تندرو هستند مخالف حضور او در هر دو نشست هستند و تحلیل‌شان این است که با این کار ترامپ را تحقیر کرده و دست او را برای مانور علیه ایران می‌بندند.
گروهی دیگر معتقدند که رئیس جمهور بهتر است در نشست مجمع عمومی شرکت کند، اما در جلسه شورای امنیت حضور نیابد و با این کار نشان می‌دهد که به جامعه جهانی وفادار اما با آمریکا و ریاستش بر شورای امنیت زاویه دارد تا برنامه‌های ترامپ بر ضد ایران در نشست شورای امنیت را بی‌اهمیت جلوه دهد.
اما گروه سوم که به‌طور اعم از اصلاح‌طلبان و حامیان حسن روحانی هستند، این عقیده را دارند که رئیس جمهور باید در هر دو نشست شرکت و از مواضع کشور و ملت در برابر سرکشی‌های ترامپ استفاده کند تا رئیس جمهور آمریکا نتواند یکه‌تاز میدان باشد و هر آنچه می‌خواهد بگوید.
اما نکته‌ای که در نظرهای هر سه دسته به چشم نمی‌خورد این است که حسن روحانی به‌طور اساسی قرار است از چه سخن بگوید و گفته‌های او تا چه اندازه می‌تواند افکار عمومی مسئولان و مردم جهان را تحت تاثیر قرار دهد که زبان گویا و نماینده راستین ملت ایران باشد. این درست همان کاری است که سیدمحمدخاتمی با طرح موضوع «گفتوگوی تمدن‌ها» انجام داد و توانست گوش جامعه جهانی را با ندای صلح مردم ایران بنوازد و چهره‌ای دقیق و حقیقی از باطن ایرانیان را برای جهانیان به تصویر بکشد.
هرچند مقایسه رئیس دولت اصلاحات با حسن روحانی، قیاس سنجیده‌ای نیست، چراکه خاتمی تا پایان دوره دوم ریاست جمهوری‌اش همچنان از اقبالی گسترده برخوردار بود و اگر در قانون اساسی، ریاست جمهوری برای سه دوره مجوز داشت باز هم خاتمی می‌توانست با اختلاف آرای بسیار به مقام ریاست جمهوری برسد، حال آنکه حسن روحانی هنوز به دوره دوم نرسیده در تحقق وعده‌هایش به مردم ناتوان مانده و موجی از نارضایتی علیه خود در این روزها را شاهد است.
علی‌رغم عدم تشابه بین خاتمی و روحانی، رئیس جمهور فعلی می‌تواند از مزیت‌های رئیس دولت اصلاحات چه در موضوع‌های داخلی و چه در مسائل خارجی بهره ببرد، از او مشاوره بگیرد و نظرهای اورا به‌کار بندد، چرا که خاتمی بدون شک خیرخواه ملت و کشور است و این را در عمل ثابت کرده است.
فراموش نکنیم که شروع دوران ریاست جمهوری خاتمی با گشوده شدن پرونده «رستوران میکونوس» آغاز شد و شهادت شاهدان در آن دادگاه و اتهام‌هایی که علیه جمهوری اسلامی مطرح بود موجب آن شد که سفرای بسیاری از کشورهای اروپایی توسط دولت آنها و به نشانه اعتراض به کشورشان فراخوانده شوند و سفرای ایران در آن کشورها هم در آستانه اخراج قرار داشته و دستگاه دیپلماسی کشور در حال بایکوت قرار گرفته بود. با این اوصاف خاتمی توانست با تدبیر، منطق و پشتوانه عظیم ملت ایران، از این چالش بزرگ فرصت‌های بزرگتر بسازد و سطح روابط سیاسی جمهوری اسلامی ایران با کشورهای تاثیرگذار جهان را به نزدیک‌ترین روابط در تاریخ پس از انقلاب تبدیل کند و همین سطح نزدیک روابط سیاسی باعث شد تا اقتصاد کشور در شرایط تحریم‌های آن روز آمریکا نیز به شکوفایی نسبی برسد و نوع رفتار رئیس دولت اصلاحات باعث شود که «بیل کلینتون» رئیس جمهور وقت آمریکا در راهروهای سازمان ملل در انتظار دیدار با او بایستد و انتظار بکشد.
این درست است که حسن روحانی هرگز نمی‌تواند مانند خاتمی باشد اما می‌تواند از تدابیر و شخصیت منحصر به فرد او درس‌های بزرگ بگیرد تا شاید نامش مانند سیدمحمد خاتمی در سپهر سیاسی ایران مقبول و جاودان بماند.
سایر اخبار این روزنامه
نگاهی به موقعیت بکر کشاورزی ایران و هجوم سرمایه‌های داخلی به کشاورزی پایدار آویزان کراوات نیستیم، روی پا ایستاده‌ایم
«همدلی» موضوع خبر تجاوز گروهی به 41 دختر ایرانشهری را که سه ماه قبل اتفاق افتاد، بررسی می‌کند
در حالی که سرنوشت برگزیت هنوز مبهم است، زمزمه‌های برکناری می تا چه اندازه جدی است؟
نگاهی به حضور بیست و چند ساله سینمای ایران در اسکار از تاخیر و تحریم تا درخشش فرهادی
«همدلی» نتیجه کاهش صادرات نفت ایران و تاثیر ناخوشایند آن بر اقتصاد سایر کشورها را در گفت و گو با کارشناسان ارزیابی کرد
اصلاح طلبان بر سر این که آیا می توانند پروژه اصلاح طلبی را برای خود به نتیجه برسانند یا نه، توافق ندارند
ایران در سوگ سالار شهیدان
چهل و یک سال گذشت از روزی که موسیقی ایران در سوگ واروژ هاخبندیان نشست واروژان بود و دیگر هیچ
ولی‌الله شجاع‌پوریان چرا مجبوریم صدا را کم کنیم
اگر روحانی کمی خاتمی باشد
نگاهی به موقعیت بکر کشاورزی ایران و هجوم سرمایه‌های داخلی به کشاورزی پایدار آویزان کراوات نیستیم، روی پا ایستاده‌ایم
