مهر و مطالبات فرهنگيان

راز و رمز توسعه متوازن و پايدار در گروِي تربيت نيروهايي خلاق، توانمند، متعهد، وارسته و شايسته است كه مدرسه مي‌تواند خاستگاه و پايگاه پرورش اين مجموعه باشد. آموزش و پرورش كشورمان با تقديم 4 هزار معلم و 36 هزار دانش‌آموز شهيد سند افتخار و دلدادگي به نظام محسوب مي‌شود و فرهنگيان و دانش‌آموزان در عرصه‌هاي مختلف دفاع از آرمان‌هاي نظام خوش درخشيده‌اند كه اين مهم ضرورت تغيير نگاه و رويكرد كار به دستان نسبت به اين مجموعه عظيم را ضروري‌تر مي‌سازد. آموزش و پرورش هر چند يك مجموعه پويا و بالنده است ولي وجود برخي تنگناها و مشكلات بر كار سترگ اين وزارتخانه سايه افكنده كه رفع اين تنگناهاي دير و دور تاريخي، مستلزم همراهي همه اركان نظام و دولت و تغيير نگاه‌ها نسبت به مقوله آموزش و پرورش است. متاسفانه نگاه مصرفي نسبت به آموزش و پرورش باعث شده است اين مجموعه در طول دولت‌هاي مختلف با فراز و فرودهايي روبرو شود كه امروز بيش از هر زماني نيازمند تغيير اين باور در بين فرادستان هستيم تا آموزش و پرورش و معلم و مدرسه بتوانند به جايگاه حقيقي خود دست يابند. هر ‌چند آموزش و پرورش در سطح كلان با محدوديت منابع مالي روبه‌روست و 96 درصد بودجه اين وزارتخانه صرف حقوق پرسنل مي‌شود و فرهنگيان دغدغه‌هايي جدي در خصوص معيشت، عدم هم‌ترازي با ساير كاركنان وزارتخانه‌ها، عدم ارايه خدمات رفاهي و درماني مطلوب و... دارند ولي فرهنگيان ضمن پيگيري مطالبات قانوني‌شان، صبورانه و مصمم، بسياري از اين ناملايمات را تاب آورده‌اند كه دولت و مجلس بايد براي رفع تبعيض و اميد و اعتماد بخشي بيشتر به فرهنگيان بيش از پيش اهتمام ورزند. مهرماه براي معلمان و دانش‌آموزان ما آغاز مباركي است كه فرزندان ما مهر و مدارا، علم و انديشه، تفكر و خلاقيت، خردورزي و پرسشگري، ايمان و اخلاص، راستگويي و صداقت، شهامت و ميهن‌دوستي، تعهد و عمل را در اين مكتب بزرگ فراگيرند. چيزي كه امروز بيش از هر زمان ديگري سخت به آن محتاجيم. مهر كه از راه مي‌رسد قلم‌فرسايي و صحبت و سخنراني درباره اهميت آموزش و پرورش و شأن و مقام و منزلت معلمان به يك اصل تكراري تبديل شده است و پس از آن فرهنگيان به فراموشي سپرده مي‌شوند. فرهنگيان با دغدغه‌هاي بزرگ‌شان تنها مي‌مانند و بي‌توجهي به اين دغدغه‌ها مي‌تواند آموزش و پرورش ما را با چالش جدي روبرو كند كه وجود آسيب‌هاي اجتماعي، يأس و دلمردگي در بين معلمان و دانش‌آموزان، مي‌تواند اميدسوز و خطرناك باشد. نمي‌توان از معلمي كه خودش دغدغه «نان» دارد انتظار داشت به دانش‌آموزان قناعت بياموزد، نمي‌توان از معلمي كه شاهد بي‌عدالتي در پرداخت حقوق و مزاياي خود با ديگر كاركنان دولت است انتظار داشت از «عدالت» سخن گويد. امروز رسالت و وظيفه دولت و مجلس اين است كه به دور از خطابه‌هاي تكراري و بي‌ثمر با ارايه لايحه و طرح‌هايي به بي‌عدالتي و تبعيض بين معلمان و ديگر كارمندان پايان دهند چرا كه فرهنگيان با جمعيت ميليوني‌شان از اركان توسعه به شمار مي‌روند كه مي‌توانند بر ذهن و زبان ميلونها دانش‌آموز اثرگذار باشند.
 
مجلس شوراي اسلامي در راستاي تقويت منابع مالي آموزش و پرورش و توانمندسازي مالي اين وزارتخانه طرحي يك فوريتي تحت عنوان: «طرح پشتيباني اداري و مالي وزارت آموزش و پرورش» را بيش از ۲ سال است كه در صحن به تصويب رسانده ولي هنوز از كميسيون به صحن برنگشته كه بر اساس يكي از مهم‌ترين بندهاي اين طرح يك درصد از درآمد بانك‌ها، شركت‌هاي دولتي و موسسات انتفاعي وابسته به دولت علاوه بر بودجه سالانه به وزارت آموزش و پرورش اختصاص يابد. اين طرح كه در ۹ بند و ۶ تبصره ارايه شده است مي‌تواند در اين شرايط سخت مالي معلمان نويد روشني براي رفع بخشي از دغدغه فرهنگيان عزيز باشد كه اميد است به زودي در دستور كار مجلس شوراي اسلامي قرار گيرد.
بايد اين حقيقت را بپذيريم كه فرهنگيان همواره مورد بي‌مهري‌هاي بزرگي قرار گرفته‌اند و ضرورت دارد ضمن تاكيد بر اسناد فرادستي نظير سند تحول بنيادين، سند جامع علمي كشور، چشم‌انداز جمهوري اسلامي در افق 1404، برنامه ششم توسعه، با اجماع بين همه اركان نظام زمينه تحقق مطالبات فرهنگيان فراهم شود.


عضو كميسيون برنامه و بودجه و محاسبات مجلس شوراي اسلامي