گفت‌وگو با همه اقتصاددانان

واقعیت این است که فشار بر دولت و رئیس جمهور از ناحیه اقتصاد زیاد بوده و صرفنظر از اشکال تراشی‌ها‌ی مرتبط با موضوع سیاست خارجی و کارشکنی‌ها‌ی نیروهای مخالف داخلی، ناکارآمدی اقتصادی موجب بروز نارضایتی و عکس العمل در بیشتر طبقات از جمله کامیونداران، طبقه متوسط،، کارگران و بیشتر طبقات اجتماعی شده است.
از سوی دیگر، تحریم‌ها‌ نیز بر مشکلات موجود دامن زده و همچون کبریتی عمل کرده که بر روی بنزین مشکلات افتاده است. از همین رو دولت با توجه به این شرایط ناچار شد انعطاف به خرج داده و پای صحبت اقتصاددانها بنشیند.
چنانچه می‌دانیم پیشتر 38 اقتصاددان درخصوص مشکلات اقتصادی کشور به رئیس جمهور نامه نوشتند که در نشست اخیر به جز دو نفر بقیه آنها در جلسه گفتگو با رئیس جمهور حضور نیافتند.
علت دلخوری اقتصاددانهای غایب در نشست اخیر رئیس جمهور این بود که بعد از ارسال نامه آنها به دولت، این اقتصاددانها انتظار داشتند رئیس جمهور راهکارهای ارائه شده را با کمال میل پذیرا شود و نسخه‌ها‌ی آنها را ترتیب اثر دهد.



اما واقعیت این است که رئیس جمهور باید از ابتدا با اقتصاددانها وارد بحث و گفتگو می‌شد و ضمن گوش دادن به حرفهای آنها به آراء و عقاید آنها ترتیب اثر می‌داد. از دگر سو رئیس جمهور می‌باید حقایق موجود را به مردم می‌گفت و شرایط را مرحله به مرحله برای آنها توضیح می‌داد.
این هم یک عیب است که نشان می‌دهد دیپلماسی داخلی دولت با کارشناسان آنطور که باید کارساز نبوده است. این در حالی است که از روز اولِ فعالیت دولت روحانی مشکلات اقتصادی وجود داشت . البته مشکلات و معضلات اقتصادی کشور یک موضوع ریشه دار است که از ابتدای انقلاب وجود داشته و صرفا نمی‌توان آن را موضوع دیروز و امروز دانست. در دوره احمدی نژاد وضعیت اقتصادی رو به وخامت نهاد و مشکلات کشور چند برابر افزایش پیدا کرد. چنانچه می‌دانیم دولت 30 تا 40 درصد کنترل اقتصاد کشور را در اختیار دارد و 70 درصد مابقی در اختیار دیگر مراکز است . در نتیجه دولت زمام مطلق اقتصاد را در اختیار ندارد. بنا بر این دولت باید این حقایق را واضح و شفاف به مردم می‌گفت و آنها را نسبت به شرایط کشور قانع می‌کرد . مشکلات اقتصادی کشور و سیاست خارجی ما یک سری ریشه‌های اساسی دارد که باید شناسایی شوند از جمله این مسائل وابستگی به نفت است. اگر شیر نفت بسته شود اقتصاد کشور دچار خفگی می‌شود.
در نتیجه در چنین شرایطی بهترین راه حل این است که دولت با همه اقتصاددانها وارد گفتگو شود و مخرج مشترکی از حرفهای آنها را ملاک عمل خود قرار دهد و از مجموع نظرات منتقدان و موافقان راهبرد جامعی ترسیم کند که بتواند راهگشای مشکلات فعلی باشد.