افغانستان و تمرین دموکراسی

عادل جهان‌آرای ‪-‬ درست در همسایگی ما، آن هم شرق کشور، یک انتخابات عجیب و غریب در حال برگزاری است. افغانستان که حداقل در چهار دهه اخیر بیشترین خبرهای انفجار و جنگ را به خود اختصاص داد، این بار مردم آن در میان خون و بمب و انتحار به پای صندوق‌های رای رفتند تا نمایندگان خود را برای حضور در مجلس قانونگذاری این کشور انتخاب کنند. روزها قبل از برگزاری انتخابات، طالبان و دیگر گروه‌های تندروی اسلامی این کشور، وارد عمل شدند و در نقاط مختلف افغانستان با عملیات انتحاری یا حملات نظامی، علاوه بر قتل برخی نامزدها، حتی بسیاری از شهروندان را کشته یا زخمی کردند.
شکی نیست برای همه آنهایی که روز گذشته در شهرهای مختلف افغانستان پای صندوق‌های رای رفتند، و خصوصا آن 30نفری که در حوزه‌های رای‌گیری جان باختند، مثل روز روشن بود که شاید هنگام ایستادن در صف انتظار، یا چه بسا انداختن برگ رای خود به صندوق، با عملیات انتحاری یا بمب و تیراندازی مواجه شوند. تعدد اقوام و وجود گروه‌های افراطی مذهبی از جمله طالبان و داعش عملا این کشور را به یکی از کشورهای ناامن تبدیل کرده است، با این حال آنچه که جای شگفتی دارد، حضور چشمگیر مردم افغانستان پای صندوق‌‌های رای است. شاید برخی از افرادی که از دور شاهد تماشای نمایش تمرین دموکراسی در این کشور هستند، ایستادن در صفی که هر آن احتمال انفجار بمب و در نتیجه مرگ یا در بهترین حالت زخمی شدن وجود دارد، پذیرفتنی نباشد. اما به نظر می‌رسد مردم افغانستان برای خروج از برزخ جنگ و خونریزی و چه بسا معضل افراطی‌گری و تندرویی مذهبی راهی بهتر از صندوق رای را نمی‌بینند. چرا که قبل از انتخابات و در کوران تبلیغات انتخاباتی بسیاری از کنشگران این کشور، از مردم خواسته بودند که با وجود همه نارسایی‌ها و شک و شبهه‌هایی بر روند انتخابات وجود دارد، به پای صندوق رای بیایند تا به این طریق افراطیون را در انزوا قرار دهند یا آنها را هم وادار کنند که به جای ایمان به اسلحه و مرگ و خونریزی، به صندوق رای و آرای مردم ایمان بیاورند. همسایگان افغان ما برای استقرار دموکراسی واقعی و بیرون راندن افراطیون راه سختی و پر سنگلاخی پیش رو دارند، اما تاریخ ثابت کرده است که رسیدن به آن ناممکن نیست.